Fréttatíminn - 19.09.2014, Blaðsíða 30

Konan
fékk fimm
farþega svo
gott sem í
fangið og
spjaldtölvur
á stærð við
40” flatskjái
í andlitið.
Þarna snert-
ust líkams-
hlutar sem
aldrei ættu
að snertast
á ókunnugu
fólki. Aldrei!
ÞYKKSKORIÐ BEIKON
Þykkt og bragðmikið fyrir þá
sem vilja kröftugt beikon.
Gæðavara úr völdu svínafille,
matarmiklar og ljúffengar sneiðar.
HEFUR ÞÚ STERKAR BEIKONTILFINNINGAR?
Prófaðu þykkskorna beikonið frá SS.
Þykkt og
bragðmikið
Gott á
grillið eða
pönnuna
Sérvalið
svínafille
100% íslenskt kjöt
PI
PA
R\
TB
W
A
–
S
ÍA
A
ð ætla að skilgreina pers-
ónulegt rými einstaklinga
er ekkert alltof auðvelt.
Rýmið sem slíkt er jú ein-
staklingsbundið. Sumum
stendur alveg á sama þó þeir
séu faðmaðir af gömlum
skólafélaga á förnum vegi
eða deili sætisarmi með
ókunnugri manneskju
í bíósal. Nákvæmlega
sama þó olnbogar snert-
ist. Nákvæmlega sama þó
sessunauturinn sötri kókið af
áfergju eða mauli poppið sitt eins
og grjótmulningsvél.
Sumum finnst notalegt að lenda óvænt
við hlið einhvers sem þeir kannast
lítillega við þegar flogið er á milli staða
– ah, einhver til að spjalla við
alla leiðina. Sumir heilsa
öllum með faðmlagi og
helst einum blautum –
svo persónuleg og inni-
leg kveðja. Sumum er al-
veg sama þó fólk æði inn
heima hjá þeim í tíma og
ótíma – af hverju að banka?
Hitt er svo heimilislegt.
Svo erum það við hin. Við með
persónulega rýmið sem telur álíka
marga fermetra og meðalstórt
íþróttahús. Við sem spyrjum í
afgreiðslunni á flugvellinum
„er vélin full? Get ég fengið
að sitja ein?“ Við sem förum
í bíó þegar myndin er við
það að detta úr sýningu
af því þá er enginn í bíó.
Við sem sjáum glitta
í gamlan kunningja í
Kringlunni og breyt-
umst skyndilega í Jón
Arnar Magnússon og
hoppum frá Stjörnu-
torgi niður í bílakjallara
í þremur hoppum til þess
að forðast faðmlag. Við
sem læsum alltaf hurðinni
þó við séum heima af því við
kærum okkur ekki um óvæntar
heimsóknir. Andskotinn, maður
gæti verið að dandalast allsber eða
liggjandi í sófanum í ljótum buxum með
remúlaði í munnvikinu. Tala nú ekki um
þegar heimilið lítur út eins þar búi ellefu
rónar en ekki ein meðalstór manneskja.
Ég er kannski að tala glæfralega
þegar ég nota orðið við. Kannski er ég
bara ein. Kolbilaða konan sem aðeins
fjórir aðilar hafa formlegt leyfi til þess
að faðma í tíma og ótíma. Kolbilaða
konan sem er búin að reikna það út
hvenær fæstir fljúga á milli Egilsstaða
og Reykjavíkur og bókar sér flug byggt
á þeim útreikningum. Kolbilaða konan
sem krefst þess að fólk hringi á undan
sér áður en það droppar við. Kolbilaða
konan sem heilsar engum með faðmlagi
og kossi nema ömmu. Þessi kolbilaða
kona flaug einmitt á milli Egilsstaða og
Reykjavíkur í síðustu viku. Sitjandi alein
að sjálfsögðu. Skyggnið var gott og varð
konan ansi hreint lukkuleg þegar flug-
stjórinn ákveður að svífa með farþegana
yfir eldgosið okkar umtalaða. Lukkan
var þó ekki lengi að breytast í kaldan
svita og örvinglun. Konan reyndist vera
í hvað besta útsýnissætinu og áður en
hún vissi af voru allir farþegar hægra
megin úr flugvélinni komnir hættulega
nálægt henni. Stórhættulega sko.
Eldgosið færðist nær og nær og far-
þegarnir líka. Nei, fjúff – þetta verður
allt í lagi, það er ekkert merkilegt að ske
í gosinu. Smá reykur. Ekkert að sjá. Þau
hljóta að fara aftur í sætið sitt. Ó, nei.
Aftur í sætið sitt? Heldur betur ekki.
Konan fékk fimm farþega svo gott sem
í fangið og spjaldtölvur á stærð við 40”
flatskjái í andlitið. Þarna snertust lík-
amshlutar sem aldrei ættu að snertast
á ókunnugu fólki. Aldrei! Lætin í fólki
voru slík að það mátti helst halda að eld-
glæringar og gosstrókar væru við það
að snerta flugvélina. Eða Kristján Már
Unnarsson væri sjáanlegur í ljósum
logum. Búinn að rífa sig úr Cintamani-
peysunni og að gera sig kláran í að heyja
hatramma baráttu við banvænt gosið.
Nei, það var ekki svo gott. Eina sem sást
var örlítill reykjarstrókur.
Kolbilaða konan fékk samt að njóta
þess að finna fyrir geirvörtu á lærinu
og typpi á mjöðminni. Ferlega notalegt.
Heimilislegt í besta falli.
Hin margumrædda kona er nota bene
full af tilhlökkun fyrir fluginu sem hún á
bókað í fyrramálið.
Guðrún VeiGa

Guðrún Veiga Guð-
mundsdóttir er mann-
fræðinemi frá Eskifirði
sem vakið hefur athygli
fyrir bloggskrif sín.
Hún stjórnaði sjón-
varpsþættinum Nenni
ekki að elda á iSTV.
Guðrún Veiga leyfir
ekki hverjum sem er að
snerta sig.
Ljósmynd/ChameleonsEye/
Shutterstock.com
Persónulegt rými
30 pistill Helgin 19.-21. september 2014