Ritið : tímarit Hugvísindastofnunar - 01.10.2004, Qupperneq 47

EINS OG ÞESSIMYND SÝNIR ...
Mynd 11.
og okkur fmnst við nálgast þennan
tíma, tökum við eftir því hve ólíkur
hann er okkar tímum og þarlægjumst
hann því í raun um leið (mynd 11).
Þetta er ekki uppstillt portrett, heldur
mynd af fólki að starfa eitthvað í hvers-
deginum sem við getum ekki alveg séð
hvað er, og elur því enn meira á þeirri
tilfinningu að hún hafi heimildagildi
frekar en listrænt gildi.
Manni finnst nefhilega að ljósmyndir
sem reyna að grípa eitthvert augnablik
hljóti að vera sannari en þær uppstilltu.
Mynd af herbergi er birt tvisvar í bókinni, fyrst öll myndin frá víðu sjón-
arhorni og síðar hluti af sömu mynd (mynd 12), og þetta gefur tilfinn-
ingu fyrir því hvers konar vistarverum Billy gæti hafa dvalist í; hrá um-
gerð, aðeins nauðsynlegustu hlutir fyrir erfitt líf á gresjunni, mynd sem
beinlínis hefur verið tekin sem heimild um lifhaðarhætti í villta vestrinu.
Það að birta sömu myndina tvisvar rímar líka vel við vinnulag Onda-
atjes í textanum. Hann lýsir gjarnan
sömu atburðum oftar en einu sinni,
frá ýmsum sjónarhornum, í mis-
miklum smáatriðum og aldrei alveg
á sama hátt. Texti og myndir fjalla
því ekki einungis um sama fyrirbær-
ið, heldur spegla myndirnar einnig
stílinn. Þessar myndir í bókinni
virka þannig eins og einhvers konar
staðfesting á andrúmslofti og um-
hverfi. Þær eru ekki af nafhgreindu
fólki og stöðum og í raun er ekki
minnst neitt á þær í textanum, engu
Mynd 12.
45