Þjóðlíf - 01.05.1986, Síða 29

Grandi hf., fyrírtækib sem
Ragnheiður Jóhannsdóttir
og Díana Ragnarsdóttir yfir-
gáfu eftir ellefu og átta ára
starfsreynslu.
yrði áfram unnið i báðum fyrirtækjunum. Fólkyrði
ekki flutt milli staða.
Þessu lofaði borgarstjóri og virtist finnast hálfgert
aukaatriði miðað við það mikla þrekvirki sem hann
átti fyrir höndum. Hann mátti varla vera að því að tal
um svona smámuni. Rekstrarlegir þættir og vaxta-
skuldir voru viðfangsefni hans. Starfsfólk BÚR hóf
vinnu á ný og reyndi að trúa því að ekkert væri að
óttast. Óhugurinn hvarf að mestu, þótt undir niðri
grunaði fólk að ekki væri allt með felldu.
Flestir þekkjaframhaldið. Þann 8. nóvember 1985
var gengið frá stofnun nýs fyrirtækis, Granda hf., í
borgarstjórn Reykjavíkur. Minnihlutinn mátti sín
einskis. Davíð Oddsson skipaði sjálfur menn í stjórn
fyrirtækisins. Þar er Þröstur Ólafsson, framkvæmda-
stjóri Dagsbrúnar, fulltrúi fólksins. Eingaraðild borg-
arinnar er 75 prósent, ísbjarnarins 25 prósent. Nýja
fyrirtækið yfirtók eignir og stærstan hluta skulda fyrir-
tækjanna beggja.
Fyrstu tvo mánuðina gekk allt sinn vanagang í
fyrirtækjunum, starfsfólkið vissi ekki annað en að orð
borgarstjóra stæðu. Því var sagt upp kauptryggingu
að venju yfir jólin og boðað til vinnu 8. janúar. Um
áramótin fengu svo 180 manns uppsagnarbréf -
verkstjórar, eftirlits- og skrifstofulið og starfsfólk salt-
fiskvinnslu BÚR á Meistaravöllum. Skýringin var
sögð endurskipulagning á rekstrinum. Þegar vinnsla
átti að hefjast á ný dundi svo reiðarslagið yfir: Flest
allt starfsfólk BÚR skyldi flutt yfir í (sbjörninn.
Ekki var hlustað á mótmælaraddir. Skipunin var
skilyrðislaus og óhagganleg, engin tilslökun eða
sveigjanleiki mögulegur.
Hér á eftir verður rætt við tvær konur sem unnu í
Bæjarútgerðinni um breytingarnar og hvaða áhrif
þær höfðu á líf þeirra.
Það eru nefnilega ekki vélmenni sem vinna við
fiskvinnslu á íslandi. Ekki ennþá. Það eru lifandi
manneskjur.
ÞJÓÐLÍF 29