Fréttatíminn - 17.04.2014, Page 32

Ókeypis tré – og flutningur
É
Ég man eftir ýmsum vangaveltum í gegn-
um tíðina um það hvenær tilhlýðilegt sé
að hætta að gefa ákveðnum aðilum gjafir,
einkum jólagjafir, til dæmis börnum þegar
þau vaxa úr grasi. Ætli margir hætti slíku
ekki við fermingaraldur, nema eitthvað
sérstakt sé. Kannski er ástandið svolítið
vandræðalegt rétt á meðan þetta gengur
yfir – en svo jafnar það sig.
Svipað ástand virðist vera á milli frænda
nú, það er að segja Norðmanna og Íslend-
inga. Oslóarbúar hafa frá því skömmu eftir
stríð gefið Reykvíkingum, litla frænda í
vestrinu, jólatré sem komið hefur verið fyr-
ir í standi við hátíðlega athöfn á Austurvelli
ár hvert síðan. Þessu tilstandi hefur fylgt
nokkur tilhlökkun, einkum meðal barna,
enda má segja að jólin séu nokkurn veginn
að ganga í garð þegar kveikt hefur verið á
Oslóartrénu. Norski sendiherrann hefur
flutt ávarp, barn, gjarnan af íslensku og
norsku bergi brotið, hefur ýtt á hnapp og
kveikt á seríunni á trénu. Hefðbundinn kór-
söngur hefur þá tekið við með Heims um
ból og fleira í þeim ljúfa dúr og loks hafa
jólasveinarnir látið sjá sig. Sennilega hafa
börnin frekar beðið eftir þeim en jólatrénu
sem slíku – en allt hefur þetta í sameiningu
rammað inn jólakomuna í höfuðborginni.
Gestir á Austurvelli hafa hugsað hlýtt til
Norðmanna fyrir hugulsemina, svona rétt
áður en þeir drifu sig heim í heitt kakó eða
annað sem ornað getur köldum kroppum,
því það er yfirleitt heldur kalt á Austurvelli
í desember.
Nú hafa þau tíðindi hins vegar borist að
borgarstjóri Oslóar hafi, fyrir hönd þegna
sinna, ákveðið að hætta þessu tilstandi.
Nóg sé að gert. Það koma því ekki fleiri
norsk jólatré á Austurvöll. Borgarstjóran-
um þykir það í senn dýrt að senda jólatréð
og lítt umhverfisvænt. Kostnaðurinn er
sagður hlaupa á nokkrum milljónum króna
en hann ku þó eingöngu falla til innanlands
í Noregi því forráðamenn Eimskipafélags-
ins hafa lýst því yfir að félagið hafi alla tíð
flutt Oslóartréð til Íslands, gefandanum að
kostnaðarlausu.
Vitaskuld er ekkert við þessu að gera.
Menn ráða því sjálfir hvort þeir gefa ein-
hverjum eitthvað eða ekki. Okkar er bara
að þakka fyrir hugulsemina undanfarna
áratugi. Sjálfsagt er það dýrt að leita eftir
bærilegu tré til að senda yfir hafið, fella
það og koma fyrir á vörubíl sem flytur það
að íslenskri skipshlið. Sennilega líta frænd-
ur okkar líka svo á að Íslendingar séu full-
færir um að saga niður sín eigin jólatré og
koma þeim á Austurvöll, án þess að það
bitni á norskum skattgreiðendum – sem
nóg eiga með sitt. Þeir meta það svo að litli
frændinn í vestri sé fermdur og óþarft úr
þessu að senda honum gjafir.
Þetta er auðvitað hárrétt hjá frændum
okkar. Þeir sjá að þetta ættmenni norður í
höfum er komið á gelgjuskeið, hefur tekið
út nokkurn þroska og slitið barnsskón-
um. Það er því engin ástæða til að standa
í gjafa stússi lengur. Ástandið er, eins og
jafnan á slíkum tímamótum, svolítið pín-
legt, en það lagast. Við eigum líka nóg af
jólatrjám. Skógrækt hefur eflst til muna
hér á landi og nýlega gumuðu skógræktar-
menn af því að bestu skógræktarsvæði hér
á landi stæðust samanburð við skógræktar-
svæði í Skandinavíu.
Þótt það sé svolítið skrýtið að vera að
spá í jólatré núna, þegar páskarnir eru að
ganga í garð, er ekki ráð nema í tíma sé
tekið. Borgaryfirvöld í Reykjavík ættu því
innan tíðar, samt ekki fyrr en eftir kosn-
ingar í maí, að skreppa í vestur- eða norð-
austurátt – eða austur fyrir fjall – og kíkja
á vænlegt Austurvallartré, semja við við-
komandi skógræktarfélag eða skógar-
bónda og fella tréð síðan með viðhöfn. Þá
þarf borgarstjórinn í Reykjavík heldur ekki
að kaupa sér flugfar til Noregs, eins og Jón
Gnarr gerði í fyrra eða hittifyrra, heldur
dugar honum að fá bílstjórann til að skutla
sér – eða taka rútuna.
Gangi þetta ekki eftir er ég tilbúinn –
og við hjón bæði – til að gefa Reykjavík
bærilegt jólatré, í stað þess norska. Við
hjónakornin settum niður nokkra sterti
eftir við byggðum sumarbústað á frjósamri
jörð um árið – og þessir sömu jólaherðatré
hafa vaxið svona prýðilega, ekki síst eftir
að Eyjafjallajökull gaus. Askan var besti
áburður sem hægt var að hugsa sér.
Þiggi nýr borgarstjóri þetta lítilræði af
okkur hjónum erum við líka tilbúinn að
koma trénu á Austurvöll, Reykjavíkurborg
að kostnaðarlausu. Við fjárfestum nefni-
lega í kerru eftir að við hófum sumarbú-
staðarstússið. Hún er að vísu ekki nema
rúmlega tveggja metra löng þannig að
ljóst má vera að tréð stæði nokkuð aftur af
kerrunni, kæmi til flutningsins. Það ætti
þó varla að koma að sök ef vel er frá trénu
gengið. Lögreglan í Árnessýslu fer varla
að sekta mann ef flutningurinn er í svo göf-
ugum tilgangi – og alls ekki Reykjavíkur-
löggan sem fulltrúi viðtakanda þessarar
hógværu gjafar.
Rétt er að taka fram að jólatrén okkar í
sveitinni ná enn ekki hæð Oslóartrjánna –
en þau eru væn samt, gott ef ekki 6-8 metr-
ar sem tekið hafa út mestan vöxt. Þau voru
sum komin svolítið á legg þegar við gróður-
settum þau. Reykjavíkurbörnin ættu því að
geta dáðst að trénu um næstu jól, dansað
í kringum það og fagnað jólasveinunum
að vanda. Það má líta á tréð, og hæð þess
miðað við norskt jólatré, eins og Íslending
á gelgjuskeiði, sem við erum eiginlega –
en um leið full tilhlökkunar þegar litið er
til framtíðar, þess tíma er við verðum full-
orðin – vonandi.
Í þessum jólahugleiðingum, um miðjan
apríl, er rétt að óska lesendum gleðilegra
páska.
Jónas
Haraldsson
jonas@
frettatiminn.is
HELGARPISTILL
Te
ik
ni
ng
/H
ar
i
Baileys-terta
sími: 588 8998
rósaterta með
Frönsku hindBerja-smjörkremi
kökur og kruðerí
að hætti jóa Fel
Gulrótarterta
Broskallar
32 viðhorf Helgin 17.-21. apríl 2014