Þjóðlíf - 01.08.1987, Blaðsíða 74

B í L A R
þá staðreynd, má benda á spotta sem er nær en
margir halda: Veginn frá Vífilsstaðavatni upp
að kirkjugarðinum ofan við Hafnartjörð. Þann
veg renndum við saman, ég og AX-inn og þar
sýndi hann á sér tvær hliðar, aðra góða, hina
miður góða. Það urðu satt að segja einu von-
brigðin sem ég varð fyrir með hann.
Ef við lítum fyrst á góðu hliðamar þá er þess
að geta að hvörf og stærri holur renndi hann
sér léttilega yfír og þar nýttist vel þessi h'na
franska fjöðrun, mjúk og tiltölulega löng. Þeg-
ar kom að þvottabrettinu og þeim spottum
sem ofaníburðurinn hefur fokið úr fór hann
hins vegar að emja. Þar líkaði honum illa, hann
hristist og skókst og fjöðrunin nýttist miður. Þá
kom líka fram þó nokkuð skrölt í mælaborðinu
og það tísti líka í afturhurðinni. (það verður þó
að segja AX-inum til málsbóta að það þarf
verulega slæman veg til þess að þetta gerist).
Og þar sem lausamölin dreifði sér yfír veg-
inn, þó á tiltölulega beinum kafla væri, var ég
ekki meira en svo öruggur um hann á 70-80
km. hraða; Það var eins og hann langaði að
taka nokkur Iétt hliðarspor.
Nú má auðvitað segja að bílar nútímans séu
ekki hannaðir fyrir slíka vegi en sums staðar úti
á landi eru þeir bara svona. Og það eru mörg ár
í að bundið slitlag verði orðið alls ráðandi þó
vel hafi miðað undanfarin misseri.
Eitt er rétt að taka fram í þessu sambandi og
það varðar hjólbarðana. Þessi bíll var með
radial-hjólbarða sem kallaðir eru en þeir ein-
kennast af því að mýktin er í hliðum barðans,
ekki í þeim fleti sem snertir veginn. Flestir nýir
bílar koma núorðið með slíkum börðum. Á
eldri gerðum hjólbarða, sem kallaðir eru
diagonal, er þetta öfugt. Radial-barðinn er í
rauninni hannaður fyrir sæmilega slétta vegi
með bundnu slitlagi og til þess ætlast að hliðar
hans gefi eftir í beygjum. Þannig virkar hann
líka vel. Diagonal-barðinn er hins vegar alla
jafna betri á ósléttum malarvegi því snerti-
flöturinn gefur meira eftir við ójöfnur. Nú
kannast ég ekki við hjólbarða sem sameina
báða þessa kosti og ekki er við því að búast að
menn fari að skipta um hjólbarða eftir atvikum
hverju sinni. En ég veit til þess að sumir bif-
reiðaeigendur sem búa fýrst og fremst við
malarvegi hafa valið þann kost að hafa
diagonal-barða undir bílum sínum. Ég býst við
að AX-inum hefði liðið mun betur á þessum
þjóðlega vegarspotta þannig búnum til fót-
anna.
AUSTUR FYRIR FJALL. Það var hrein unun
að skjótast á AX-inum austur í Ölfus. Á þeirri
leið varð ég alvarlega skotinn í honum. Hann
var fastur og öruggur í rásinni, öll stjómtæki
við hendina, skiptingin Iétt og lipur og - það
sem hreif mig mest - vinnslan alveg ótrúleg.
Eins og ég sagði áðan er þessi gerð, AX 14
TRS, búin 65 hestafla vél, en bfllinn vegurekki
nema 695 kg. Hann er því mjög léttur, miðað
við stærð, enda ýmislegt gert til að létta hann.
T.d. er afturhurð og mestur hluti innréttinga
úr plasti. (Það má nefna að AX 11 RE, sem er
55 hestöfl og verulega ódýrari er ekki nema
645 kg., þannig að hlutfallið milli þyngdar og
afls er lítið lakara). Auk þess er AX-inn
hannaður með það fyrir augum að loftmót-
staðan verði sem minnst - þá fer minni orka í
það eitt að ryðja frá lofti - og sá stuðull sem
gefinn er upp í því sambandi er með því besta
sem gerist. Allt þetta gerir að verkum að hvert
hestafl gjörnýtist og það er hrein nautn að gefa
bílnum inn og finna hvernig hann bregst við.
Þetta gerir einnig að verkum að bensínið
nýtist mjög vel. Ekki mældi ég eyðsluna en
verksmiðjan gefur upp að hún sé ekki nema
3.9 I á 100 km sé ekið stöðugt á 90 km hraða.
Nú keyrir vitaskuld enginn þannig (nema til að
mæla eyðslu á 90 km hraða), en þetta gæti þýtt
5-61 á hundraðið í blönduðum akstri á þokka-
legum vegum. Og það gerist ekki öllu betra.
En fjöldi hestafla segir ekki alla söguna.
Hann segir m.a. til um hversu snöggur bílinn er
að ná upp hraða og skjótast fram úr. En sumar
vélar sem gefið er upp að hafi mikinn fjölda
hestafla þurfa mikinn snúning til þess að þau
skili sér. M.ö.o. er aflið mest þegar vélin snýst
hratt. Þannig eru t.d. vélar í rallbílum yfírleitt
gerðar. Hins vegar eru vélar sem hafa mikið afl
við lágan snúningshraða og eru t.d. notaðar í
jeppa og aðra þá bíla þar sem vélin þarf að geta
komið fljótt og mjúklega til móts við síbreyti-
legt átak, svo sem í ófærð.
Mælikvarðinn sem notaður er til þess að
meta þennan eiginleika hefur verið nefndur
tog eða snúningsvægi, sem er þýðing á enska
orðinu „torqe". Ef þú heyrir jeppastráka tala
um að jeppinn þeirra sé „ofboðslegur torkari"
þá eru þeir að tala einmitt um þetta fyrirbæri,
þ.e.a.s. að hann hafi mikið tog við lágan snún-
ing. (Viljirðu vita meira um þetta þá er mjög
fróðleg grein eftir Guðna Ingimarsson verk-
fræðing í nýjasta tölublaði „Bílsins" (2.tbl„
5.árg.) sem heitir „Hestöfl og tog“.)
Þarna kom AX-inn skemmtilega á óvart.
Hann er heilmikill „torkari" eða eigum við að
segja „togari". Það kemur fram í því að hann
tekur líka mjög vel við sér í hærri gírunum
þriðja fjórða og fimmta, þó að vélin snúist ekki
mjög hratt. Þetta þýðir að það þarf ekki að
skipta eins mikið niður þegar maður ætlar
framúr eða er að fara upp brekkur, m.ö.o. að
hraðasvið hvers gírs er mikið. Með þessu móti
verður aksturinn mjög skemrntilegur og það
þarf ekki alltaf að vera að hræra í gírkassanum
Hvað varðar hestöfl og tog get ég því gefið AX
14 TRS bestu einkunn.
SMÁBÍLL MEÐ FARÞEGASAL. Menn hafa
löngum deilt um útlit Citroen- bíla. Sérstak-
lega á það við um stóru gerðina, ID og DS setn
var framleidd á árunum 1955-1975 og enn ma
sjá á götunum hér. Sumir hafa aldrei séð eða
ekið fallegri og skemmtilegri bíl og fá órætt,
fjarrænt blik í augun og andvarpa þegar á þá er
rninnst. Ég er einn þeirra; átti einn slíkan í tv°
ár og verð aldrei samur maður. Aðrir segjasl
aldrei hafa séð þvflíkan óskapnað á fjórutt1
hjólum.
Ég á ekki von á svo skiptum skoðunum un1
AX-inn. Hann er hlutlausari í útliti. Það segif
hver sitt í þeim efnum en mér finnst han"
fallegur. Þetta er smábíll en ótrúlega rúmgóð'
ur. Eg fór í bíltúr með fjóra fullorðna farþeg3
og allir iétu vel af sér.
Og innan dyra er hugsað fyrir plássi lyrlí
fleira en farþega, það eru t.d. geymslurý111'
fyrir 1 1/2 lítra gosflösku innan í hvorri hurð
hólf fyrir hljóðsnældur, sígarettupakka
vegakort í mælaborðinu og stórt hólf sem el(1
liver sagði að mætti stinga í háhæluðum skó111
ef dömur vildu heldur aka í samkvæmi á slétt
botna skóm. Og aftur í skotti má koma fyrlf
ferðatöskum og reyndar ýmsu fleiru ef sætlS
bakið er lagt niður. . (
Það er gagnlegt smáatriði en getur þó sk«P
sköpum að það þarf stórkostlegan klaufask11!
til að læsa lyklana inni í bílnum; Það er nefnl
lega ekki hægt að læsa bílstjórahurðinni nen ‘
með lyklinum utan frá. Hins vegar er eng11
vandi að gleyma ljósunum á, því það slokk11
ekki á þeim við að drepa á bíinum.
í STUTTU MÁU. Citroen AX 14 TRS er vÁ
ur og viljugur smábíll, prýðilega rúmgóður *
þægilegur í akstri, a.m.k. meðan vegurim11
en
ÁI
sæmilegur eða þaðan af betri. Þeir sem
ungir í anda í bílamálum munu verða varir
verulega sportlega eiginleika og finna
akstursgleði. Þeir sem eru rólegri í þeim efnU.f L
munu hitta fyrir viðfelldin og mjög sparne.'1 I
bíl sem smýgur léttilega um yfirfullar götuf
auðvelt er að leggja í þröng stæði. ^ ■
Þá vona ég, Auður, að þú sért nokkru 1 ^ I
um bílinn. Ef til vill lýsir honum þó beS’,jll
tilfinning mín að ef ég ætti svona bfl og ^ |
kvöldbíltúr, þá skipti það ekki öllu máli hv^ |
ég skryppi út í Örfirisey eða renndi aUS jtjr.
Flóa. Því veldur akstursgleðin sem hannie
þægindin og sparneytnin.
Þinn einlægur
• Asgeir Sigurgestsson
74