Þjóðlíf - 01.06.1991, Blaðsíða 11

ina. Ættarmótin eru gjarnan mót afkom-
enda fólks sem fætt er á s.hl. 19.aldar og
ætt komin út frá hjónum sem áttu sín börn
um aldamótin 1900 getur verið orðin
geysilega stór og þekkst lítið innbyrðis.
Ættarmótin núna gæti ég trúað að kæmu í
stað héraða og átthagamótanna sem áður
voru þar sem fólk innan héraðanna hittist.
Slík mót hafa að mestu lagst af núna en
allir hafa ákveðna þörf fyrir að tilheyra
einhverjum hópi, hvort sem það er hérað,
ætt eða fjölskylda.“
Þá hefur þeirri kenningu verið varpað
fram að ættarmótin og fjölskyldurækt
allra síðustu ára sé að ýmsu leyti andsvar
við útþynntu alþjóðlegu efni sem almenn-
ingur neyti t.d. í gegnum sjónvarp. Og
þetta fyrirbæri sé einnig andsvar við efnis-
hyggju og „egóisma" svonefndrar uppa-
kynslóðar sem ekkert sjái og skilji nema
peninga og eigin velgengni en skeyti
hvorki um eðli mála, anda né velferð
heildarinnar, þ.e. þjóðar, fjölskyldu eða
ættar.
Þeir sem sækja ættarmót eru a.m.k.
yfirleitt mjög ánægðir og sjá margvíslega
kosti við þau. Margrét Þorkelsdóttir,
húsmóðir í Garðabæ segir að sér finnist
ættarmót bráðnauðsynleg.,, Ég fór á ætt-
armót vestur í Dalasýslu að Laugum í
fyrra ásamt fjölskyldu minni. Það var föð-
urætt mín, niðjar Kristjáns Þórðarsonar
og Sigurbjargar Jónsdóttur og um 300
manns sem mættu. Auk þess var gefin út
bók um alla niðjana í tengslum við mótið.
Mér fannst mjög gaman, gaman að hitta
allt þetta fólk sem maður hefur sjaldan eða
aldrei séð. Þetta er líka nauðsynlegt fyrir
krakkana til að halda tengslum þegar við
sem eldri erum erum farin. Nú er orðið
svo algengt að fólk nenni ekkert að heim-
sækja hvert annað. Þarna var dansað,
sungið og það voru haldnar ræður. Það
þarf gífurlegan undirbúning fyrir svona
mót til að ná þessu öllu saman. En það er
þess virði og ég vona bara að það verði
drifið í því í móðurættinni minni líka að
halda svona mót.“
Sigríður Guðmarsdóttir, sóknarprestur á
Suðureyri við Súgandafjörð: „Ég hef farið
á svona minni háttar ættarmót þar sem
börn afa míns og ömmu hafa hist. Þar
hefur ævinlega vantað einn aldurshóp, frá
15,16 ára aldri og aðeins yflr tvítugt,
krakka sem ekki eru lengur fastir fylgi-
fiskar pabba og mömmu en heldur ekki
búin að stofna fjölskyldu. Svo er eins og
þau skili sér þegar þau eru sjálf komin með
börn. í haust fer ég á ættarmót í ætt
mannsins míns. Ætt hans á sér langa sögu
við Djúp. Því hef ég alltaf öfundað hann
af, þessari ákveðnu hillu í lífinu að vera
Bolvíkingur. Sjálf er ég alin upp á Sel-
tjarnarnesi en þær rætur eru ólíkt grynnri
en rætur innfæddra Bolvíkinga. Ég held
að minningin og ræturnar séu íslending-
um mikils virði, sennilega meira en öðrum
þjóðum.“
Oddný Björgvinsdóttir, blaðamaður er
nýbúin að vera á ættarmóti í ætt mannsins
síns. Hún segir að það sé gífurlegur vandi
að skipuleggja svona mót þar sem mikill
fjöldi fólks kemur saman sem hefur aldrei
sést áður og er á öllum aldri. „En þetta er
mjög skemmtilegt, t.d. það að sjá sömu
ættareinkennin hjá fólkinu þótt að það
hafi kannski aldrei haft neinn samgang og
þekkist ekki neitt. Ég verð að segja að mér
finnst ég þekkja manninn minn betur eftir
þetta og held líka að hann þekki sjálfan sig
betur. Mér fmnst þetta mjög nauðsynlegt
nú á tímum þegar fólk er úti um allt og
tengslin miklu lausari en áður var. Þessi
mót gefa fólki tækifæri til að finna hvert
annað.“
Aíkomendur Bjarna Sæmundssonar og Steinunnar Sveinsdóttur ásamt mökum.
ÞJÓÐLÍF 11