Þjóðlíf - 01.06.1991, Blaðsíða 57

Enginn mun öðlast eilífa æsku nema erfðafræðingum takist að breyta virknigenanna. Enn sem komið er erþað afar fjarlægur mögulciki enþar tilsá
dagur rennur upp er unnt að gera ellina léttari með því að stunda heilbrigða hreyfingu og neyta hollrar fæðu.
aðeins megi reyna yngingar-
kúr með vaxtarhormóni á
hraustum mönnum og menn
geti alls ekki vænst þess að
með þessum hætti megi ráða
bót á sjúkdómum og heldur
ekki að unnt sé að koma í veg
fyrir hjarta- og æðasjúkdóma.
Hvort sem vaxtarhormóna-
kúr eða önnur meðul reynast
geta haldið ellihrörnun í skefj-
um eður ei hefur mönnum
aldrei tekist að sýna fram á
neitt það sem mælir gegn hinu
forna spakmæli Rómverja sem
lýtur að heilbrigðri sál í hraust-
um líkama. Því sýnist nú enn
um stundir rétt og heppilegt að
nærast á hollri fæðu og iðka
holla hreyfmgu svo lengi sem
fært er og öndin í vitunum
blaktir.
Ef til vill er einnig hollt að
velta því fyrir sér í lokin hvort
heppilegt sé að reyna að grípa
inn í ferli sem hingað til hefur
verið talið fullkomlega eðlilegt
þó að því sé ekki að leyna að
leitin að æskubrunninum hafi
ætíð fylgt manninum. Því er
varpað fram hér hvort náttúr-
an hafi ekki einhvern tilgang
með því að láta lífverur eldast
og hverfa á braut og rýma fyrir
nýjum einstaklingum.
Hvernig liti t.d. mannlífið út
ef enn lifði það fólk sem uppi
var fyrir 10 000 árum og engir
nýir einstaklingar hefðu bæst í
hópinn? Hefði mannlífið
þróast á betri veg en raun varð
á eða hefði ríkt stöðnun og lá-
deyða? Lesandanum er látið
eftir að svara þeirri spurningu.