Þjóðlíf - 01.06.1991, Blaðsíða 45

Yes : Uninon
Sfórkarlapopp
Lengi lifir í gömlum glæðum
stendur einhversstaðar og það
á svo sannarlega við hljóm-
sveitina „ Yes“ sem nú er risin
upp á afturlappirnar og er búin
að gefa út nýja og langa plötu
(70 mín). „Union“ eða „Sam-
eining" heitir hún og eru það
orð að sönnu því hér eru eigin-
lega tvær hljómsveitir á ferð-
inni. Og nú skal reynt að skýra
málið. Chris Squire, einn af
stofnendum,, Yes“ og bassa-
leikari hennar gekk úr sveit-
inni fyrir nokkrum árum og
tók með sér nafnið og Alan
White trommuleikara. Eftir
sátu Jon Anderson söngvari
og Steve Howe gítarleikari.
Ásamt Bill Bruford (uppruna-
lega trommaranum) og Rick
Wakeman hljómborðsleikara
stofnuðu þeir hljómsveitina
„ABWH“ sem stendur fyrir
„Anderson Bruford Wakeman
Howe“.
Þessi kjarni hefur gert eina
plötu og þegar þeir voru að
vinna ný lög á aðra plötu þurfti
Jon Anderson að skreppa til
Los Angeles til að syngja inn á
lögin. Þar hitti hann Trevor
Rabin gítarleikara sem ásamt
hinum upprunalega hljóm-
borðsleikara,, Yes“, Tony
Kaye, vinnur nú með Chris
Squire og Alan White. Þar
heyrði Jon lög eftir Trevor og
leist svo vel á að úr varð að
hann söng þau inn ásamt
ABWH -lögunum. í þeim lán-
aði Chris fyrrum félögum sín-
um rödd sína í bakraddir en á
bassanum þar er Tony nokkur
Levin sem mikið hefur unnið
með Bruford.
Tónlistinni er skipt þannig
að ABWH eiga ellefu lög en
Squire og félagar fjögur. Þetta
er íburðarmikið stórkarla-
popp, lögin gjarnan löng, út-
setningar hlaðnar og fyrir
kemur að þau hafi forleik sbr.
„Without hope you cannot
start the day“. Tónlistin er
stundum tormelt og þung
(„Shock to the system“ og„ Si-
lent talking‘), léttpoppuð
(„Dangerouk‘) en einnig
bregður fyrir reggítöktum
(„Saving my heart“).
Tónlist sem þessi gerir kröf-
ur til hlustandans og heimtar
alla athygli hans. Svo er þetta
náttúrlega líka allt saman
spurning um smekk. En ef þú
hefur einhverntímann hlustað
á „Yes“ þá geturðu hlustað á
Union en hún er að mínum
mati besta Yes-platan síðan „
Goingfor the one“ kom út árið
1977.
að mínu mati hefur vinninginn
með laginu „Kona“ sem er
ferskt, grípandi og smekklega
útsett. Væri skemmtilegt að
heyra virkilega góða„ pródús-
eringu“ á þessari hjómsveit.
Sem áður kennir margra
grasa á „Bandalögum 4“ en
sum eru tekin að fölna pínulít-
ið, önnur eru í góðri sprettu.
Það verður að gæta þess við
útgáfu svona platna að sömu
flytjendurnir séu ekki á plötu
eftir plötu. Þá er hætt við
stöðnun og að yngri listamenn
komist ekki að. Það er ekki til
góðs fyrir tónlistina.
0
ÞJÓÐLÍF 45