Fréttatíminn - 12.06.2015, Síða 34

Á Íslandsmeistaramótinu í júdó sem haldið var í lok apríl stóð Hjördís Ólafs-
dóttir uppi sem sigurvegari í
kvennaflokki. Hjördís keppti svo
fyrir Íslands hönd á nýafstöðnum
smáþjóðaleikum, sem fram fóru í
Reykjavík, en náði ekki á verðlauna-
pall í einstaklingskeppninni, en
kvennalið Íslands lenti í öðru sæti.
Hjördís hóf að æfa júdó tvítug og er
í dag 36 ára. Hún tók sér þó pásu í
10 ár þegar hún flúði land og bjó á
Spáni. „Ég byrjaði bara aftur í jú-
dóinu fyrir tæpu ári,“ segir Hjördís.
„Ég æfði í 4 til 5 ár áður en ég flutti
til Spánar. Þetta byrjaði allt með því
að ég fór á sjálfsvarnarnámskeið í
vinnunni en þar var júdókappinn
Bjarni Friðriksson að kenna,“ seg-
ir hún. „Hann hvatti mig til þess
að prófa og ég sló bara til. Þetta
er erfið íþrótt og byggist mikið á
tækni. Maður þarf auðvitað að vera
sterkur líka, en maður gerir ekk-
ert bara með kraftinn. Tæknin er
það sem skiptir máli,“ segir Hjör-
dís. „Ég varð fyrst Íslandsmeistari
þegar var 22 ára en byrjaði ekki að
æfa júdóið fyrr en upp úr tvítugu.
Þessi íþrótt passaði bara svo vel við
mig, ég náði mjög fljótt tökunum á
þessu,“ segir hún.
Er þetta sport sem hægt er að
byrja að æfa hvenær sem er?
„Já, já,“ segir Hjördís.
„Ef maður ætlar að vera á heims-
mælikvarða í þessu sporti er auðvi-
tað betra að hafa byrjað fyrr, en að
öðru leyti er aldrei of seint að byrja,“
segir hún. „Þetta hentar mjög mörg-
um. Ég veit samt ekki hvort ég ætli
að reyna að verja þennan titil,“ seg-
ir hún. „Ég veit ekki hvort ég geti
æft eins og mikið og þarf til þess
að vinna mót á hverju ári. Það er
erfiðara eftir að maður er búinn að
stofna fjölskyldu.“
Götusópari í Barcelona
Hjördís flutti til Spánar ásamt fyrr-
verandi unnustu sinni árið 2006
og fyrst um sinn sótti hún um alla
vinnu sem í boði var. Hún vann
meðal annars sem götusópari í
Barcelona. „Ég fékk vinnu við að
vera götusópari og mæli bara með
því,“ segir Hjördís. „Það er margt
verra en að rölta um og sópa götur
og skoða mannlífið og tilveruna.
Svo spillti veðrið ekkert fyrir,“ segir
hún. „Ég held að ég mundi nú ekki
nenna því hér á Íslandi, en þarna úti
var það bara ágætt. Eftir það flutti
ég svo í lítið þorp sem er norður af
Barcelona, við Píreneafjöllin, og þar
fékk ég vinnu við að mjólka beljur.
Þetta var verndaður vinnustaður
fyrir þroskahefta og geðfatlaða,
þar sem maður hjálpaði því fólki að
vinna ásamt því að vinna sjálfur. Þar
kynnist ég konunni minni. Hún var
að vinna í heimahjálp fyrir þroska-
hefta,“ segir Hjördís. Þetta var fyrir
fimm árum og í dag er Hjördís gift
Natalia González, sem hún kynntist
á bænum þar sem þær unnu.
Barn með tvær mæður fékk
ekki kennitölu
Fyrir ári flutti Hjördís heim ásamt
Nataliu og dóttur þeirra, Aiko Sól,
sem er að verða þriggja ára göm-
ul. Hún segir það hafa tekið mjög
langan tíma að fá íslenska kennitölu
fyrir dóttur þeirra, sökum þess að
enginn var faðirinn. „Það tók ekki
langan tíma að sannfæra Nataliu að
flytja til Íslands,“ segir Hjördís. „Ég
hafði líka misst vinnuna á Spáni og
atvinnuástandið þar var alls ekki
gott. Atvinnurekendur nýta sér það
á Spáni og borga lúsarlaun þar sem
það er mikil eftirspurn eftir vinnu,“
segir hún. „Verkalýðsfélögin gera
ekkert til þess að hjálpa manni og
það var mun viturlegra að koma
bara heim,“ segir Hjördís.
Þegar heim var komið tók við
langt ferli í íslensku skriffinskukerfi
að fá kennitölu á dóttur Hjördísar
og Natalie. Íslenska kerfið var ekki
hannað með þá hugmynd að barn
væri ekki feðrað. Ekki var nóg að
tilkynna tvö foreldri, heldur varð
að vera faðir í spilinu. Sem var ekki
í tilviki Hjördísar. Þungunin átti
sér stað í gegnum tæknifrjóvgun á
Spáni og gekk Natalie með stúlk-
una.
„Ég var alveg brjáluð yfir þessu,“
segir Hjördís. „Það átti ekki að veita
henni íslenskt ríkisfang þar sem ég
var ekki faðir hennar,“ segir hún.
„Það tók okkur um 18 mánuði að
fá þetta í gegn, með aðstoð lög-
fræðinga. Í dag er komið fordæmið
fyrir þessu svo þetta á ekki að vera
vandamál,“ segir Hjördís og má
segja að þær hafi breytt reglunum.
„Samtökin 78 hjálpuðu okkur gríð-
arlega mikið í þessu máli og erum
við mjög þakklát þeim,“ segir hún.
„Við þurftum að kæra til innanríkis-
ráðuneytisins og eiga við þjóðskrá
og slíkt, og sem betur fer náðum við
þessu í gegn,“ segir Hjördís. „Það
voru samt allir almennilegir í okk-
ar garð og slíkt, en lögin voru bara
svona og ekki hægt að breyta þeim
var alltaf sagt. Á endanum breytti
þjóðskrá verklagi sínu og við settum
því fordæmið, sem þurfti að gerast.“
Ekki góð í því að tapa
Í dag er Hjördís að vinna hjá Sorpu og
kann því mjög vel. „Ég var að vinna
þar áður en ég flutti út og mér lík-
ar það mjög vel,“ segir hún. „Það er
mjög fjölbreytt og ég kann því vel.“
Natalia, eiginkona Hjördísar, hefur
verið heimavinnandi með dóttur
þeirra síðan þær fluttu heim, en ætl-
ar að skoða vinnumarkaðinn þegar
litla stúlkan fer á leikskóla í ágúst.
„Henni líkar bara mjög vel hér á Ís-
landi. Hún er mjög ánægð með allt
sem snertir barnauppeldi og slíkt, en
það sama á ekki alveg við þegar kem-
ur að veðrinu,“ segir Hjördís. „Hún er
ekki kominn alveg inn í tungumálið,
en það kemur. Hún er allavega ekki
búin að gefast upp. Þegar Aiko fer
í leikskóla þá ætlar hún að skoða í
kringum sig, en er ekki með neinar
háar kröfur um hvað hún vill gera.
Það kemur bara í ljós.“
Hvað með júdóið. Þarftu samt
ekki að verja titilinn að ári?
„Við sjáum bara til,“ segir hún
og hlær. „Ég ætla að halda áfram
að æfa, en ekki jafn stíft samt. Ég
er mikil keppnismanneskja og alls
ekki góð í því að tapa, svo ég ætla
bara að sjá til og láta þetta þróast,“
segir Hjördís Ólafsdóttir, Íslands-
meistari í júdó.
Hannes Friðbjarnarson
hannes@frettatiminn.is
Hjördís Ólafsdóttir, Íslandsmeistari í júdó, vinnur í Sorpu og kann því mjög vel. Hún og eiginkona hennar, Natalia González,
þurftu að berjast fyrir því að dóttir þeirra fengi íslenskt ríkisfang. Íslenska kerfið var ekki hannað með þá hugmynd að barn
væri ekki feðrað. Mynd/Hari
Dóttirin fékk
ekki kennitölu
með tvær mæður
Íslandsmeistari kvenna í júdó, Hjördís
Ólafsdóttir, kynntist ástinni á Spáni.
Hún flutti til Spánar og byrjaði að
vinna sem götusópari í Barcelona,
kynntist konunni sinni og saman
eignuðust þær barn. Þegar þær fluttu
til Íslands tók það furðulega langan
tíma að fá kennitölu fyrir dóttur
þeirra, þar sem enginn var skráður
faðir stúlkunnar. Hjördís segir þær
hafa rekist á veggi á mörgum stöðum
í kerfinu, en í dag er þetta breytt. Þær
settu fordæmið. Hjördís vinnur hjá
Sorpu og segist ekki vera viss hvort
hún muni reyna að verja titilinn að ári.
tímanlega. Ekki geyma það til síðasta dags
skila atkvæði þínuMundu að
FLÓABANDALAGIÐ
ATH! Atkvæði póstleggist í síðasta lagi 18. júní
22. júní er síðasti dagurinn sem þú hefur til að hafa áhrif á niðurstöður í atkvæðagreiðslunni um kjarasamningana
V
34 viðtal Helgin 12.-14. júní 2015