Tímarit Máls og menningar - 01.12.1961, Page 34

FÆREYSK LJÓÐ
GAMLI MAÐURINN ER VEIKUR
(Christian Matras)
Með óráði liggur afi,
— árum knýr móti stormi
bát sinn af öllu afli,
óravegur til lands.
Ekkert er rætt, en róið,
rokið er sýnu meira,
barningsmenn finna ekki betur
en bát þeirra hreki nú.
Titra í samstilltu taki
taugar og sveigðir viðir.
Lífróður, lífróður hafinn!
— Er landvari unnt að ná?
Sjórinn eitt freyðandi forað,
— þeir finna að þreytan er komin.
Skyldi nú Herrann sjá aumur á
þessum átta mönnuni um borð?
Bæn er buldruð í skeggið,
bitið gnístandi á jaxlinn,
hálfvaxnir linast, en hinir
hamstola bregðast við.
368