Tímarit Máls og menningar


Tímarit Máls og menningar - 01.05.1980, Side 122

Tímarit Máls og menningar - 01.05.1980, Side 122
Tímarit Máls og menningar í öörum skilningi en aðrir. Fyrir þeim einum byrjar allt í raun og veru í fyrsta sinn. Á fjórum stundum hafa þau uppgötvað ástina, og hvort annað. Þau eru heilluð hvort af öðru. Þau tákna æskulýð heimsins. En þau sjá ekki heiminn. Frá upphafi til enda sjá þau aðeins hvort annað. Þau hafa ekki einu sinni orðið vör við valdabaráttu, uppreisn og samsæri, sem hefur átt sér stað í kring um þau. Þau eru töfruð hvort af öðru. Þrjár sýnur ráða úrslitum að því er varðar Miröndu og Ferdínand. Sú fyrsta er hin hátíðlega trúlofun, þegar Prosperó setur skrautsýninguna á svið þeirra vegna með hjálp Ariels. Það er dæmigerður Elsabetar-grímuleikur. Vera má að Shakespeare hafi ekki samið það allt, eða samið það síðar, vegna hirðsýningar á Ofviðrinu í tilefni af brúðkaupi dóttur Jakobs fyrsta og kjörfurstans af Pfalz. Grimuleikurinn er táknrænn. Grísk goð birtast og tala á íburðarmiklu bundnu viðhafnar-máli. En þrátt fyrir alla tilgerð, er leikurinn mikilvægur að þvi leyti sem hann vekur upp forna gullöld, þegar jörðin var syndlaus og bar sinn ávöxt án þrauta. Heyr páa-dyn! Á eynni, þar sem hin raunverulega veraldarsaga hefur verið sett á svið, sýnir Prosperó elskendunum ungu hina týndu Paradis. . . . á þessum sraö, sem hugall faðir hennar, er ég kýs að brúði, hefur breytt í Paradís. (IV,1) Og það er einmitt þessi sýna, sem er skyndilega rofin, svo að henni lýkur á mishljómi. Hin raunverulega saga rýfur sældina. Prosperó kemst á snoðir um svik Kalíbans, og í fýrsta sinn gefur hann reiði sinni lausan tauminn. Hinn táknræni grimuflokkur dreifist á ringlureið. Og þá fylgir sá kafli, sem hefur að geyma kunnustu setningu Ofviðrisins: Vér erum þelið sem draumar spinnast úr; vor ævi er stutt og umkringd svefni. (IV,1) Það heimspekilega og skáldlega viðhorf, að „lífið sé draumur", er mjög algengt í barrok-skáldskap; en þungamiðjan í þessu máltaki Shakespeares virðist mér fjarri dulhyggu Calderons. Það býr fremur yfir kvíðanum i eintölum Hamlets og einni viðvörun enn til elskendanna ungu um forgengileik allrar mannlegrar
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128
Side 129
Side 130
Side 131
Side 132
Side 133
Side 134
Side 135
Side 136
Side 137
Side 138
Side 139
Side 140

x

Tímarit Máls og menningar

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Tímarit Máls og menningar
https://timarit.is/publication/1109

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.