Tímarit Máls og menningar - 01.07.1982, Blaðsíða 11

Adrepur
5. Félagsleg þjónusta verður afhent einkaaðilum í ríkum mæli — einnig
heilbrigðisþjónustan.
6. Félagsleg þjónusta að öðru leyti verður skorin niður — námsgagnastofnun
og slíkar þjónustustofnanir verða lagðar niður.
7. Atvinnuleysi verður notað til þess að halda verkalýðshreyfingunni niðri —
samanber kenningar um hæfilegt atvinnuleysi.
8. Róttækum rithöfundum og listamönnum verður refsað með margvíslegum
hætti eins og gert var á viðreisnar og kaldastríðsárunum.
Hér hafa aðeins verið nefnd átta dæmi — en þau ættu þó hvert um sig að vera
nægilega stór til þess að við stöndum gegn því að ósköpin gangi yfir okkur og
okkar þjóð. Þótt úrslit bæjarstjórnarkosninganna hafi um margt verið vond þá
er enn tími til stefnu. Þann tíma verður að nota til þess að byggja upp
samstöðu.
Og hvaða erindi á svona texti í þetta tímarit?
Tímarit Máls og menningar er ekki aðeins gott bókmenntatímarit. Tímaritið
er barátturit nú sem fyrr. Tilgangur þess er að opna skilning og efla samstöðu.
Eg tel að frammi fyrir þeim ægilegu atburðum sem verða hér, komist íhaldið til
valda, verði einmitt skáld, rithöfundar og íslenskir listamenn einnig að hjálpa
til. Það er of seint að taka við sér eftir að ósköpin hafa gerst og íhaldsöflin hafa
sent vígdreka sína yfir borg og byggð. Nú þurfa íslenskir listamenn að taka
höndum saman við aðra þá Islendinga sem vilja verja þann ávinning sem
róttækir listamenn og róttæk verkalýðshreyfing fyrri ára og áratuga náði fram.
Fyrir 40 árum urðu kaflaskil íslenskra stjórnmála þegar Sósíalistaflokkurinn
vann stórfelldan kosningasigur. Síðan þá hefur okkur tekist í meginatriðum að
verja þann sigur. I kosningunum nú í vor tókst íhaldinu ekki að brjóta niður þá
víglínu sem þá var mynduð. I næstu kosningum verður sótt á þessa víglínu af
meiri þunga en nokkru sinni fyrr. Þess vegna er meiri þörf nú en áður að við öll
snúum bökum saman um að verja þá víglínu sem vannst 1942 — við megum
ekki láta hrekja okkur aftur fyrir hana, aftur til kreppu og atvinnuleysis.
Meðan við stöndum við þessa víglínu getum við varist — og það getum við því
aðeins að við stöndum saman. I landinu þarf að myndast voldug og sterk
fylking gegn afturhaldi leiftursóknarinnar, gegn kreppu og atvinnuleysi, gegn
þeim óþjóðlegum öflum sem nú bíða eftir því að hefja stórfelldari hernáms-
framkvæmdir en nokkru sinni fyrr.
I þessum átökum munar um allt. I þessum átökum eru allir liðsmenn
jafnmikilvægir. Þetta er ekki ádrepa heldur ákall til allra listamanna og
menntamanna um að fylkja sér við hlið hinnar róttæku verkalýðshreyfingar til
atlögu að framlínu afturhaldsins. Hlutur listamannanna í sjálfstæðisbaráttu
þjóðarinnar og í lífskjarabaráttu íslenskrar alþýðu verður aldrei mældur á
vísitölur og reiknistokka. Við vitum samt að sá hlutur var stór og réði oft
úrslitum. Hann má ekki eftir liggja.
257