Tímarit Máls og menningar - 01.07.1982, Blaðsíða 15

Ég + unglingaheimilið
var þá líka bara heima hamingjusöm. Sólin skein innum gluggann,
fólk gekk upprétt, brosandi, allir í góðu skapi því það var sumar og
gott veður.
Maður rölti niður Laugaveginn, niðrí Austurstræti, vestur í bæ,
allt var yndislegt.
Þennan hálfa mánuð sem ég var ein heima datt ég reyndar í það
tvisvar þrisvar en ekkert illilega.
Einn bjartan sumardaginn var ég í vinnunni þegar Stína kom með
leigubíl fullan af strákum til mín um hádegisbilið. Góður vinur
okkar hafði verið að koma úr sveitinni þar sem hann var að vinna
um tíma, með fullt af Skagamönnum með sér + tvo kassa af brenni-
víni og annað eins af rósavíni. Eg fékk frí í vinnunni út af sumri og
sól, við brunuðum heim og slegið var upp veislu og dottið í það. Inn
slæddust margir góðir vinir sem fundu brennivínslyktina í margra
kílómetra fjarlægð en stoppuðu þó stutt. Um V2IÍ leytið var ákveðið
að fara á skemmtistað einsog tíðkast.
Mér gæðablóðinu þótti sjálfsagt að hýsa Skagamennina yfir nótt-
ina þar sem ég og Nonni þurftum ekki á öllu þessu húsplássi að
halda. Rétt áður en við lögðum af stað kom Oli-gógó, hann er illa
liðinn af mörgum. Einnig kom Gulla með vin sinn (hann er víst líka
illa liðinn). Gulla sofnaði en vinurinn var samferða okkur út. Konan
á efri hæðinni heyrir mig bjóða Skagamönnunum gistingu ef þeir
verða komnir kl. 4. Hún brjálast alveg yfir góðmennsku minni og
flippar alveg út þegar hún sér Ola-gógó og vininn sem voru á
leiðinni út.
Við fórum á sitthvern skemmtistaðinn en heima sváfu bara ég,
Nonni og Gulla (Skagamennirnir lentu ábyggilega á séns).
Nú — þegar foreldrar mínir komu heim og fréttu af þessu partíi
sem slúttaði klukkan hálf ellefu og ekkert hjónarúm brotið og fengu
að vita hverjir hefðu vogað sér innfyrir þröskuldinn hjá þeim og að
ég hefði boðið fólki næturgistingu þá flippuðu þau líka út. „Félags-
málakrakkarnir“ fríkuðu einnig út, og á unglingaheimilinu var oft
minnst á þetta partí. Eg fékk enn einu sinni að heyra það að ég væri í
slæmum félagsskap, væri áhrifagjarn krakki, ósjálfstæð og gæti ekki
einu sinni búið eftirlitslaus í hálfan mánuð o. s. frv. Eg sat ein eftir,
sæmilega ánægð með frammistöðu mína við að búa ein.
Ég hætti næstum alveg að láta sjá mig heima enda í nógu að snúast
261