Tímarit Máls og menningar - 01.03.1996, Blaðsíða 49

passa systur sína. En þá er strákurinn voða skrýtinn og segir ekkert.
En hann hefði átt að segja eitthvað. Afþví stelpan veit kannski ekkert
hvað hún á að segja þegar hann þegir svona. Ekki getur hún farið að
tala um það sem gerðist. En þá man hún kannski eftir kassettutækinu
og spyr strákinn hvort hún megi lána það til að sýna pabba sínum. Og
hann vill það. Hleypur kannski inn og nær í það. Kemur svo með það
og segir að stelpan megi bara eiga það. Þá verður stelpan nú soldið
hissa. Hún skilur kannski ekki neitt í neinu. En hún heldur samt að
hann sé bara að gera þetta vegna þess að þau séu vinir. Stelpan veit
ekkert að kennarinn er búin að segja öllum bekknum að pabbi minn
er dáinn og að strákurinn vorkennir henni. Hún verður bara voða
glöð. Hún myndi heldur ekki vilja að hann færi að vorkenna sér. Og
það er heldur ekki rétt að strákurinn geri það, hann á ekki að gefa
henni tækið afþví að hann vorkenn
A
Mamma verður ekki róleg fyrr en hún fær einhverja skýringu. Ég hef
heyrt hana segja það við afa. Hún getur ekki skilið þetta, hún skilur
ekki neitt í neinu. Og þau eru búin að leita um allt að einhverjum miða
sem hann gæti hafa skrifað. En það hefði ekki þurft að vera nein
skýring. Það væri vel hægt að segja fólki að hann hafi dáið úr einhverju.
Ef hún er að hugsa um það. Fólk getur dáið úr svo mörgu. En hún er
að hugsa um það. Ég sagði henni að hætta. Ekki að spyrja mig alltaf.
Núna eru þau frammi að tala um mig. Ég veit það. Þau eru alltaf að
segja mér að opna og tala við sig. En ég ætla ekkert að gera það. Ég segi
þeim ekkert meira. Og ef Krummi hættir ekki að hamast á hurðinni
fer ég út um gluggann. Ég gæti stokkið út á bílskúrsþakið. Er það
eitthvað betra? Vilja þau að ég strjúki? Þau geta þá bara hætt að spyrja
mig. Þau geta ekkert haldið að ég vilji ekki viðurkenna neitt. Maður
getur bara ekki talað um allt. Sérstaklega ekki við mömmu sína. Þetta
verður ekkert létt fyrir hana. Og samt er hún alltaf að segja elsku
stelpan mín og faðma mig að sér. Hún á ekkert að gera það. Og pabbi
hefði vel getað gefið mér tækið án þess að hún vissi um það. Afhverju
geta þau ekki bara trúað mér að það sé eins og ég segi? Þetta hefði
ekkert þurft að komast upp. Og þess vegna varð ég ferlega reið útí þig
TMM 1996:1
39