Tímarit Máls og menningar - 01.03.1996, Side 100

uppgötvanir í læknisfræði — jafnvel öndunarvél — væru reyndar,
tókst ekki að vekja hann til lífsins. Leikarinn frægi lést klukkan hálfsjö
í kvöld, eftir erfítt dauðastríð; farið var með líkið á Krufningarstofn-
unina.
Þrátt fyrir þennan átakanlega atburð var kvöldsýningin á Lé kon-
ungi óaðfinnanleg. Zetelaki var þó dálítið hægur og í fyrsta þætti virtist
hann mjög þreyttur (stöku sinnum þurfti hann greinilega hjálp frá
hvíslaranum) en svo fann hann sig í hlutverkinu og túlkaði dauða
konungsins af svo miklum sannfæringarkrafti að hann var hylltur þó
tjaldið væri enn uppi.
Eftir á var honum boðið til kvöldverðar en hann fór ekki. Hann sagði:
„Þetta var erfiður dagur fyrir mig.“
Upplýsingar
Fjórtán ár situr hann við hliðið, handan við lítinn opnanlegan glugga.
Allt í allt er tveim spurningum beint að honum:
„Hvar er Montex skrifstofan?“
Sem hann svarar:
„Á annarri hæð til vinstri.“
Hin spurningin er:
„Hvar er endurnýtingardeild gúmmívinnslunnar?“
Þessu svarar hann:
„Á þriðju hæð til hægri, aðrar dyr.“
í fjórtán ár hefur honum aldrei skjátlast, allir hafa fengið réttar
upplýsingar. Aðeins einu sinni hefur það gerst að við gluggann stóð
kona og beindi að honum fyrri spurningunni:
„Geturðu sagt mér hvar Montex er?“
Við þetta starði hann út í fjarskann, svaraði síðan:
„Öll erum við sköpuð úr engu og hverfum aftur í þetta stóra
illþefjandi ekkert.“
Konan kvartaði undan honum. Sá sem hafði með kvartanirnar að
gera rannsakaði hann, ræddi við hann, lét þetta síðan niður falla.
Enda var þetta ekkert stórmál.
90
TMM 1996:1