Dagrenning - 01.04.1946, Síða 27

skeið ráðið hinu merkilega spartverska ríki.
Sh'ðja þá frásögn tvær nrjög merkar sagn-
fræðilegar heinrildir. Er aðra þeirra að finna
í 12. kap. í í. Makkabeabókinni, en hún er
talin rnjög áreiðanlegt sagnfræðirit. Þar segir
m. a.: „Þetta er afrit af bréfinu, sem þcir
(þ. e. Spartverjar) sendu Óniasi:
„Arius Spartverjakonungur sendir Óni-
asi æðsta presti kveðju sína. Fundizt hef-
ur í riti urn Spartverja og Gyðinga hvora
tveggja, að þeir séu bræður, og að þeir
séu af Abrahams ætt. Og fyrst vér nú
vitum þetta, þá færi vður vel, ef þér
rituðuð oss um yðar hagi. En vér mun-
um rita yður aftur. Fénaður yðar og eign-
ir heyra oss til, og það, sem vér eigurn,
heyrir yður til. Leggjum vér nú svo fyrir,
að þeir flytji yður þetta.“
Ilin heimildin er aðalsagnaritari Gyðinga,
Jósefus Flavius. Segir hann frá bréfi því, er
Jónatan Makkabeus skrifaði Spartverjum, en
í Jiví bréfi segir á þessa leið:
„Jónatan höfuðprestur Gyðinga, ráðið
og allur Gyðingalýður sendir ræðismönn-
um í Lakedoníu, ráðamönnum og öllunr
lýð Lakedomona, bræðrum sínum,
kveðju sína. Að yður líður vel er oss
mjög kært. Oss vegnar vel. Það var fyrir
nokkru síðan, að konungur yðar, Aríus,
ritaði bréf Óníasi, er þá var höfuðprestur
vor, um samband rnilli vor, fylgir hér
með afskrift bréfs þessa. Tókum vér fagn-
andi við bréfi því — en ei Jiurftum vér
þcssa vitnisburðar (Ji. e. að Gyðingar
væru frændur Spartverja), því áÖur voruin
vér vissir þess af hinum helgu bókum
vorum, en vér vildum ei fyrri bert láta,
að ei yrði svo á litið, að vér tækjum oss
Jiann veg, er þér síðan liafið sjálfir gefið
oss. Eftir að hændsemi vor var endur-
nýjuð höfum vér jafnan við íórnir vorar
og á helgum hátíðum innilukt yður í
bænum vorum til Guðs, biðjandi um vel-
íerð yðar og sigursæld.“
Verður af þessum tilvitnunum, sem báðar
eru hinar áreiðanlegustu, ráðið, að einhver
af ættkvíslum ísraels hcfur komizt til vegs
og valda á Grikklandi, og er þá varla annarri
til að dreifa en Dans-ættkvísl, sem vitað er
að var sjómenn og víkingar, er fóru um í
flokkum og byggðu sér borgir og bæi hingað
og þangað með fram ströndum og stórfljót-
um. Ættkvíslin, sem að jafnaði „dvalist við
skipin“, eins og segir í Deboruljóðunum í
Biblíunni.
Gamlar grískar og ítalskar sagnir segja enn-
fremur frá Jiví, að í fornöld hafi hluti af
Apulliuskaganum á Ítalíu, svæðið nrilli ánna
Frento og Aufidus (Ofanto) heitið Daunia.
Nafnið á að vera dregið af Daunus, sem
samkvæmt hinum fornu sögnurn á að hafa
komið austan trá Illyriu (þ. e. Dardaniu) og
stofnsett ríki Jiarna. Diomedes, sem mikið
kemur við sögu í Trójubardaga og heima
átti í Argos í Grikklandi, varð að flýja Jiað-
an út af hjúskaparmálum sínum, er hann
kom heim úr Trójubardaga, og flýði hann
Jiá til Dauniu á náðir Daunusar konungs
þar og giftist síðar dóttur hans. Merkilegt
er að veita því athygli, að sagnfræðingar nú-
tímans telja að í Argos hafi einmitt verið
höfuðaðsetur Danáa-ættarinnar á Grikklandi,
og bendir þetta ótvírætt til skvldleikans milli
Dauniu og Dardaniu, auk þess sem nöfnin
tala sínu máli.*
* í Salmonsens Lexikon ÍI. bls. 72 segir:
„I Sagnene spiller Argos en Hoved rolle som
Hjemsted íor Kong Foroneus, der anlagde
Borgen Larisa paa en Bjærgaas, for Adrastos,
der var en af de „syv mod Theben", og navn-
lig for Danaer ætten.“
DAGRENNING 21