Dagrenning - 01.02.1948, Blaðsíða 16

liefir verið að undanförnu. Dýrtíðarlögin
öðluðust gilcli 1. janúar 1948.
Það er og merkilegt að veita því athygli,
að allar tilraunir til þess að torvelda frarn-
kvæmdir þbssarar löggjafar, — sem sam-
kvæmt eðli sínu licfði átt að verða mjög
óvinsæl, — liafa mistekizt. Andstæðing-
arnir hótuðu verkföllum og öllu illu, en
þeir hafa reynzt einskis nregnugir. Það er
eins og hinn illi andi kommúnismans og
bandamanna hans sé að víkja frá þjóðinni,
en í staðinn sé að renna upp tími samstarfs
og velvildar rnilli flokka og stétta.
Þetta er í mínum augurn enn ein mikil
sönnun fyrir því, sem nú er að gerast.
Og ef vér atlmgum þetta enn nánar, verð-
ur það augljóst, að aJJar þessar aðgerðir byggj-
ast fyist og fremst á hinum andiega þroska
þjóðariimar. Það er reynt á heiðarleik hvers
þegns og drengskap með eignakönnuninni
og ákvæðum dýrtíðarlaganna, og þó að þetta
séu ekki stór spor og margt verði auðvitað
öðru vísi en æskilegt væri, eru þessi byrj-
unarspor þó stigin, og liægara að feta áfram
hægt eða lrratt eftir því, sem þörfin krefur.
Merkustu atburðirnir í þessum efnum
ættu þó að verða frá 17. maí til 17. júní í
ár. Menn ættu að veita því athygli, hvað
þá gerist markverðast hér á landi.
V.
Af öllu því, sem sagt hefir verið hér að
framan, má mönnum vera það ljóst, að það
tímabil, sem nú er að hefjast í sögu íslands,
er tímabil mikillar andJegrar enclurvakning-
ar. Til þess að hún gæti liafist, þurfti að
leysa hina efnislegu og pólitísku fjötra af
þjóðinni. Þeir eru nú að fullu Jeystir. Það
þurfti ennfremur að tengja liina litlu Benja-
mínsættkvísl fastari böndum við rnestu
frændþjóðir liennar, Breta og Ameríkumenn,
og það var einnig gert, er þessar stórþjóðir
stóðu að stofnun lýðveldisins og síðar, er
þær áttu báðar hlut að flugyallarsanmingn-
um svonefnda, sem er mesta öryggisráðstöf-
un þjóðinni til lianda, sem nokkru sinni
liefir verið gerð j sögu licnnar, þótt „blindir
menn“ og afvegaleiddir til austræns hugs-
unarháttar hvorki sjái það né skilji. Það er
enn eitt glöggt dæmi unr hve nákvæmlega
allt fer eftir fyrirmælum Guðs í Biblíunni,
að engin hinna Norðurlandaþjóðanna skuli
geta tengst hinum engilsaxnesku stórveldum
jafn náið og íslendingar. Kemur þar til, að
Bretar og Bandaríkjamenn eru afkomendur
Jósefs, en íslendingar afkomendur Benja-
rníns, en einmitt þeir tveir, Jósef og Benja-
mín, voru albræður, synir Rakelar og Jakobs.
Þeir fá því sitt meginlilutverkið hvor. Annar
skal verða veraJdJegur Jeiðtogi alls mann-
kynsins — Jósefs ættkvíslirnar —, en liinn
andJegur leiðtogi þess — Benjamíns ættkvísl-
irnar. —
Um þetta farast Adam Rutlierford orð á
þessa leið í einni af bókum sínum:
„í stjórnmálalegu tilliti er ísland vitan-
lega allt of létt á metaskálinni, til þess að
áhrifa þess gæti, eða það fái nokkru ráðið
um stofnun og fyrirkonmlag nýskipaninnar
meðal þjóðanna. Brezka heimsveldið og
Bandaríki Norður-Ameríku nmnu fá megin-
lreiðurinn af því viðfangsefni. En það er á
færi örsmárrar þjóðar, eins og íslendinga,
að tendra það ljós, sem valdið gæti andlegri
endurvakningu, er breiddist út meðal margra
þjóða.“ (Boðskapur Pýramidans rnikla, bls.
123~124-)
VI.
En liver verður þá „hin rnikla cndurvakn-
ing“, sem liefst hér á landi fyrir alvöru á
árinu 1948?
Því svarar Rutherford í bókinni Hin mikla
arfleifð íslands og í ritgerðinni í Israel-
10 DAGRENNING