Dagrenning - 01.02.1948, Blaðsíða 37

sér að einmitt Wittenberg hafi verið ná-
tengd nafni Vitta og Wittenberg hafi upp-
haflega e. t. v. heitið „borg Vitta“. Allt eru
þetta auðvitað tilgátur, en hin fornu um-
rnæli og þjóðsögur um þessi efni styðja þær
vel.
Vitta var „faðir Heingests", segir Snorri.
Hér er talað um þennan Heingest eins og
persónu, sem allir hljóti að þekkja. Það hlýt-
ur því að vera sá Heingestur, sem Bretar
kalla Hengist og var fyrirliði innrásar Saxa
í Bretland árið 449 e. Kr. Má vafalaust telja
að hér sé átt við hann og tírnans vegna gæti
það'vel verið.
Sanrkvæmt því, sem nú hefir sagt verið,
rná telja, að ættrakning sú, sem sýnd er á
myndinni og snertir forfeður Philips Mount-
battens, sé ekki fjarri lagi.
Óðinn var af ætt ísraels, líklega fyrirliði
fyrir hluta af Asers-ættkvísl, þótt hann sjálf-
ur væri e. t. v. af Júda-ættkvísl. Það er vitað,.
að hinar ýmsu ættkvíslir ísraels sóttu það
fast að fá til konungs yfir sig menn af Júda-
ættkvísl, því að hún var, samkvæmt arfsögn-
um þcirra og lögum, „konungsættkvísl“
Ísraelsríkis og átti það þá auðvitað alveg
sérstaklega við um ætt Davíðs, — en annars
þá, er nákomnastir hehni voru, hliðargrein-
ar hennar ýmsar. — Þessi siður hefir haldizt
allt til þessa dags með hinum engilsaxnesku,
norrænu og vestur-þýzku konungsríkjum og
furstadæmum, og er raunar enn ein sönn-
unin fyrir hinu forna sanrbandi milli ísraels
og þessara þjóða. Allar þessar konungsættir
hafa ljón á einhvern hátt í skjaldarmerki
sínu, en ljónið er einmitt hið sérstaka rnerki
Júda-ættkvíslarinnar og Júda-konunganna.
#
Elísabet ríkisarfi Bretaveldis er, samkvæmt
þeirn gögnurn, sem hér hafa verið rakin,
prinsessa af Júda-ættkvísl, og maður hennar
er einnig af sömu ættkvíslinni. Þykir þetta
merkilegt nú, þegar segja má að hver dagur-
inn af öðrurn færi nýjar sönnur á, að hinar
norrænu og engilsaxnesku þjóðir og frænd-
þjóðir þeirra séu hið forna „ísraels-hús“, sem
á nú á næstunni að sameinast i eina órjúf-
anlega heild til blessunar fyrir allt mannkyn
jarðarinnar. Þetta er því merkilegra sem það
verður nú æ ljósara, að það eru einmitt kon-
ungarnir í Ísraelsríkjunum, sem einir sitja
fastir í sessi, þegar konungsríki „heiðingj-
anna“ — þ. e. annarra Jrjóða en ísraels —
eru afmáð og hásætum Jseirra kollvarpað.
Konungsætt ísraels ríkir nú, við komu
hins nýja dags, á veldisstóli Davíðs, og þetta
mun verða öllum enn ljósara eftir þ\á, sem
tímarnir líða og sambandið rnilli þcssara
frændþjóða stvrkist meir og rneir og augu
þjóðanna opnast fyrir þessum nrikilvæga
sannleika.
Hér vrði of langt mál að rekja til hlítar,
hversu athyglisvert það er, að svo lítur nú
út sem á, næstunni megi búast við, að þrjár
konur korni til ríkis í þrenr ríkjum ísraels-
þjóðarinnar: — Elísabet á Bretlandi, Júlía
í Hollandi og Margrét í Danmörku, því að
í ráði er að breyta konungserfðalögunum í
Danmörku þannig, að kvenleggurinn geti
einnig erft ríkið.
Þá er það og rnjög svo athyglisvert, að
þau tímabil í sögu Breta, er konur hafa ráðið
ríkjurn þar, hafa verið rnestu uppgangstíma-
bil lreimsveldisins. Svo var og í Danmörku,
er kona réð þar ríkjurn. Á dögurn Elísabetar
drottningar má segja að brezka heimsveldið
væri grundvallað og á dögurn Viktoríu þand-
ist það út og náði þeirri víðáttu og festu,
sem það síðan hefir haft.
Mun J>að tímabil, sem þessi væntanlega
drottning Bretlands kemur til með að sitja
að völdum, verða eitt merkilegasta tímabil
í sögu heimsveldisins? Mun nafn hennar ef
til vill varpa enn meiri Ijórna yfir brezka
heimsveldið en nafn formóður hennar, hinn-
ar fyrri Elísabetar?
DAGRENNING 31