Dagrenning - 01.02.1948, Blaðsíða 20

til kjarnorkusprengjunnar til þess að stöðva
í bili útþenslufyrirætlanir Rússa. Annars var
ákveðið, áður en Potsdamráðstefnan hófst,
að opinbera ekki kjarnorkuleyndarmálið, ef
Rússar fengjust til skynsamlegrar samvinnu.
En eins og fyrr segir, fór svo, að grípa varð
til kjarnorkunnar til þess að stöðva „hina
pólitísku sókn Rússa“ þá í bili. Stalín varð
svo mikið um kjarnorkutíðindin, að hann
lagðist „veikur“ og var „veikur“ fram á árið
1946.
En Rússar jöfnuðu sig fljótlega eftir kjarn-
orku„árásina“ í Potsdanr. Þeir tóku upp
virka mótstöðu gegn öllunr endurreisnar-
áformum hinna vestrænu þjóða og hófu út-
þcnslustefnu nákvæmlega í anda Hitlers og
nazistanna þýzku. Þeir tóku að „gleypa
lönd“ og gerðu þetta svo sniðuglega, að
hinir miklu stjórnmálamenn vesturveldanna
vissu ekki fyrr en búið var að „gleypa“ rnilli
10 og 20 þjóðlönd með um 300 milljónum
íbúa. (Finnland, Estland, Lettland, Lithau-
en. Pólland, Tékkóslóvakíu, Rúmeníu, Búlg-
aríu, Júgóslavíu, Albaníu, Ungverjaland og
Ytri-Mongólíu, Kóreu hálfa, Austurríki hálft
og Þýzkaland hálft.)
Bandaríkin rumskuðu, þegar að því kom
að Rússar styngju upp í sig íran og Grikk-
landi, en Bretar rumskuðu ekki fyrr en röð-
in var komin að Frakklandi og raunveruleg
borgarastyrjöld undir forustu Rússa var að
skella á þar. Þá vaknaði Bevin og skyrpti
út úr sér. Fundur utanríkisráðherranna var
kallaður sarnan í London í nóvember, og
nú skyldi til skarar skríða. Sá fundur stóð í
mánuð og það náðist ekki einu sinni sam-
komulag um dagskrá fundarins, hvað þá
annað, þótt svo væri látið heita, til þess að
fundurinn yrði ekki þegar í bvrjun að al-
heims hneyksli. Niðurstaðan varð sú. að
hver fór heim til sín og ekkert samkomulag
náðist um neitt þcirra atriða, sem ræða átti.
Bretar, Frakkar og Bandaríkjamenn hugðu
nú á nánara samstarf án þátttöku Rússa. En
Rússar kunnu ráð á rnóti. Molotov var ekki
fyrr kominn heirn til Moskva en sá atburð-
ur gerðist á Grikklandi, að uppreisnarmenn
þar mynduðu stjórn undir forustu aðal-lepps
Rússa J>ar í landi, og lá við sjálft að stjórn
þessi yrði viðurkennd af nágrannaríkjum
Grikklands þegar á næstu dögum. Talið er
að það hafi ekki verið gert vegna harðorðrar
orðsendingar Bandaríkjastjórnar.
Blað Rússa hér á landi skýrir svo frá Jressu
28. desember s.l.:
„Utvarp gríska Lýðræðishersins skýrði
frá því á aðfangadag, að mynduð hefði
verið bráðabirgðastjórn á landsvæði þ\'í
í Norður-Grikklandi, sem er á valdi Lýð-
ræðishersins. Forsætisráðherra stjórnar-
innar er Markos hershöfðingi, yfirforingi
Lýðræðishersins. Stjórnin kvaðst muni
senda fulltrúa til stjórna ANNARRA
LÝÐRÆÐISRÍKJA.“ (Lbr. hér.)
í sömu frétt segir:
„Tilkynnt er, að markmið stjórnar
Markosar sé, að endurreisa lýðræðið í
Grikklandi og binda endi á íhlutun er-
lendra heimsveldissinna í grísk máleíni.“
(Lbr. hér.)
Hvert mannsbarn, sem ekki er steinblint
á heimspólitísk málefni, veit, að þessi stjóm
er sett á laggirnar fyrst og fremst af Rúss-
um, til þess að ógna Bandaríkjamönnum.
Þeir eru hinir „erlendu heimsveldissinnar“,
sem eru með „íhlutun í grísk málefni“.
Bandaríkin svöruðu þessari ráðstöfun með
mjög harðorðri „nótu“ til landanna um-
hverfis Grikkland, þar sem beinlínis var lát-
ið liggja að því, að Bandaríkin skoðuðu Jrað
sem stríðsyfirlýsingu, ef Markosapstjórnin
yrði viðurkennd af nokkru Balkanríkjanna.
(Ymsir halda að Rússar og leppríki þeirra
hafi nú þegar „á laun“ viðurkennt stjórn
Markosar, og er ýmislegt, Sem bendir til
Jress.)
14 DAGRENN I NG