Dagrenning - 01.06.1948, Blaðsíða 15

af þeim, sem búa í Bandaríkjum Ameríku,
af brezkum uppruna.
Sumir gætu nú sagt sem svo, að vissulega
séu ekki þessar þjóðir af ætt Abrahams. Eru
það ekki Gyðingarnir, sem eru Israel, og eru
afkomendur Abrahams? Það hefir verið
gengið fram hjá því á undarlegan hátt af
miklum meirihluta kristinna nranna, bæði
guðfræðingum, og þar á nreðal guðfræði-
kennurum, að Gyðingarnir eru svo til ein-
göngu afkomendur Júda. Það er að segja,
einmitt orðið Jew (Gyðingur) þýðir afkorn-
andi Júda, og Gyðingar nútímans, þeir, sem
eru af hreinum ætturn, eru að mestu leyti
kornnir af þessari einu ættkvísl, Júda-ætt-
kvíslinni. En þó er hún eitthvað blönd-
uð ættkvísl Benjamíns. Og sérhver særni-
lega menntaður Gyðingur mun segja ykkur,
að þetta sé svo. En ísrael var í öndverðu
tólf ættkvíshr, og hvar eru þá allar hinar
ættkvíslirnar, hinn eiginlegi ísrael? Gyðing-
arnir eru ísrael, en aðeins lítill hluti af ísrael.
Þér munið þau loforð, þau fyrirheit, sem ég
áðan benti á, að fram mundi korna „mikil
þjóð“ og „félag þjóða“ á hinum síðustu
tímum. Þetta loforð var gefið Jakobi, en var
ekki endurtekið gagnvart öllum tólf sonum
Jakobs. Nei, það var endurtekið aðeins gagn-
vart Jósef og sonurn hans, Efraim og Man-
asse. Hin „mikla þjóð“ og það „félag þjóða“,
sem hér um ræðir, er því fyrst og fremst af
stofni Jósefs, en ekki af stofni Júda, en af
honum eru Gyðingamir komnir.
Þegar Ísraelsríki klofnaði eftir dauða Salo-
mos konungs, þá var hin eina ættkvísl Júda
ásamt hinni litlu ættkvísl Benjamíns, sem
mynduðu syðra-ríkið, sem var kallað Júda
eftir leiðtoga-ættkvíslinni, en hinn rnikli
meirihluti ísraelsþjóðanna, það er að segja
hinar tíu ættkvíslir, héldu áfram að ganga
undir nafninu ísrael, en kölluðu ríkið einnig
Efraim eftir leiðtoga-ættkvíslinni í því ríki.
Þetta loforð, þetta fyrirheit um hina miklu
Jrjóð og félag margra Jrjóða, var gefið Jósef
og syni hans, Efraim, en eftirkomendur
Efraims var að finna í norðurríkinu, og þeir
voru þar sú ættkvíslin, sem var leiðtogi
hinna. Þeir voru aldrei kallaðir Gyðingar.
Það voru þeir, senr voru í suðurríkinu, sem
kallaðir voru Gyðingar, og þeir Gyðingar,
sem nú eru til, eru afkomendur þeirra, sem
bjuggu í suðurríkinu — það er að segja
Júda, en eru ekki runnir frá hinum mikla
flokki ísraels ættkvíslanna, sem bjuggu í
norðurríkinu.
Til þess að spádómurinn geti rætzt, þá
verðum vér að leita að fyllingu hans, en ekki
meðal Gyðinganna, heldur meðal eftirkom-
enda hinna miklu ísraelsættkvísla Efraim-
eða norðurríkisins, senr aldrei voru kallaðir
Gyðingar, og voru heldur ekki Gyðingar.
Uppfyllingar Jressa spádóms er því ekki
að leita meðal Gyðinganna, heldur er hana
að finna rneðal þeirra þjóða, sem ekki eru
Gyðingar. Þið munið eftir því, að hinar tíu
ættkvíslir voru herleiddar um það bil 100
árum áður en Júdaættkvísl var herleidd, og
farið var með þær á allt annan stað. Það
var farið með ísrael til Assyríu, en Júda til
Babylon 100 árum síðar. Júdaættkvíslin kom
aftur eftir 70 ár, eða að minnsta kosti nokk-
ur hluti hennar, og meðal eftirkomenda
þeirra, sem aftur komu, voru þeir Gyðingar,
sem bjuggu í Palestínu á dögum Jesú. En
hvað þá um meginkjarna ísraels — hinar tíu
ættkvíslir?
Frægasti söguritari Gyðinga, Jósefus,
sem uppi var skömrnu eftir Krist, sagði,
að þessar tíu ættkvíslir hefðu flutt sig yfir
Eufrat-fljótið og væru þar enn. Vissulega
dreifðust Jrær mcðal Jrjóðanna og eru týnd-
ar fyrir sjónum vorum, og þær vita ekki einu
sinni sjálfar, hverjar Jrær eru í dag. Það fór
eins og spámaðurinn sagði, að fara mundi
um þær, að þær mundu týnast. En eru þær
J>á glataðar algjörlega um allan aldur? Biblí-
DAGRENNING 13