Dagrenning - 01.08.1956, Qupperneq 27

sama hátt og gert var í Alþýðuflokknum
1952—1953. Kommúnistar ráða nú í dag
í raun og veru lögum og lofum á íslandi.
Þeir geta skipað Alþýðuflokknum og
Framsókn að gera hvað sem vera skal,
því þeir hafa líf beggja í hendi sér,
vegna þess að Sjálfstæðisflokkurinn er
reiðubúinn til að fremja níðingsverk á
þessum flokkum með aðstoð kommún-
ista, ef tækifæri býðst, eins og annars
staðar er nánar rakið.
Allt þetta stafar af skilningsskorti og
ábyrgðarleysi þeirra flokka, sem farið
hafa með völd í landinu að undanförnu.
Þó merkilegt sé er það Sjálfstæðisflokk-
urinn sem stærstu sökina á, því það voru
hans verk fyrst og fremst, að Þjóðvamar-
flokkurinn náði fótfestu í íslenzkum
stjórnmálum 1953, en barðist af heimsku
og skammsýni gegn Lýðveldisflokknum,
sem hafði gagnstæða stefnu í þessum
málum.
Af átarfji Þjóðvarnarflokksins hefur
leitt þá bölvun, sem nú er yfir dunin.
Það var augljóst fyrir löngu,
að Framsóknarflokkurinn mundi á sín-
um tíma fara sömu leiðina og Alþýðu-
flokkurinn fór 1952—1953, — að hann
mundi verða nýkommúnismanum að
bráð og rjúfa þá allt samstarf við Sjálf-
stæðisflokkinn, eins og nú er komið á
daginn. En þessu var ekki trúað, þó á
það væri margsinnis bent, heldur reynt
að halda dauðahaldi í blekkinguna eins
lengi og unnt var. í stað þess að þeir
menn úr Framsókn og Alþýðuflokknum
sem sáu að hverju fór, mynduðu með sér
samtök, eða jafnvel stofnuðu nýjan
stjórnmálaflokk, sem fylgdi hinni vest-
rænu stefnu, létu þeir nýkommúnistana
poka sig, og héðan af fá þeir engu
ráðið um þá atburði, sem gerast á næst-
unni í íslenzkri pólitík.
Hvað mun þá gerast næst? munu
margir spyrja. Það er næsta greinilegt.
Umboðsmenn Rússa ráða nú mestu hér á
landi. Leiðunum til vesturs hefur öllum
verið lokað. Endurskoðun samningsins
við Bandaríkin er aðeins ein blekkingin
enn til viðbótar öllum hinum.
Samkvæmt 7. gr. varnarsamningsins
við Bandaríkin ber að leita álits Atlants-
hafsbandalagsráðsins áður en samning-
ar hefjast. Það álit liggur nú fyrir. Nið-
urstaða á athugunum ráðsins er þessi:
„Að lokinni vandlegri athugun á máli
þessu frá pólitísku og hernaðarlegu sjón-
armiði er það álit ráðsins, að enn sé þörf
fyrir vamarlið á Islandi og nauðsynlegt
sé að aðstaða og viðbúnaður sé þar fyrir
hendi. Leggur ráðið eindregið til, að
varnarsamningurinn milli Islands og
Bandaríkjanna gildi áfram í því formi
og með því fyrirkomulagi, er tryggi
styrkleika hinna sameiginlegu varna.
Ráðið treystir því, að í fyrirhuguðum
viðræðum íslands og Bandaríkjanna
verði fyllsta tillit tekið til niðurstöðu
þess og þeirra athugasemda, er að ofan
greinir.“
Dettur nokkrum manni í hug, að
þeir menn, sem nú stjórna land-
inu, taki til þessa hið minnsta tillit? Að-
alblað stjórnarinnar, „Tíminn“, segir í
ritstjórnargrein um orðsendingu At-
lantshafsráðlsáns, undir fyrirsögn'inni
„Orðsending frá París", — á þessa leið:
„Orðaskipti íslenzku stjórnarinnar
og fastaráðs Atlantshafsbandalagsins em
nánast formsatriði og þess ekki að vænta,
að þau leiddu neitt nýtt í ljós.“
Ennfremur segir þar:
„íslenzka ríkisstjórnin spurðist fyrir um
viðhorf ráðsins og hefur fengið svar. En
eins og skýrt er fram tekið í samningsgrein-
inni, er ákvörðunarréttur í varnarmálinu í
DAGRENNING 25