Dagrenning - 01.08.1956, Blaðsíða 39

JÓNAS GUÐMUNDSSON:
Koma SameinuSu þjóðieuar
á nýju tímatali?
1 hinum stórmerkilega spádómi í sjö-
unda kapítula Daníelsbókar um heims-
veldin fjögur, sem upp muni koma, er
ein setning, sem menn hafa farið að
veita sérstaka athygli nú á síðari árum.
Þessi setning er 25. versið í áðumefnd-
um kapítula, og er þannig í íslenzku
Biblíunni:
„Hann (þ. e. síðasti konungurinn)
mun orð mæla gegn hinum hæsta, kúga
hina heilögu hins hæsta, og hafa í hyggju
að umbreyta helgitíðum og lögum-------
í erlendum Biblíum er þessi setning
ýmist orðuð eins og hér að ofan eða í
staðinn fyrir „helgitíðum og lögum“
stendur „tíðum og lögum“.
Allir eru þó sammála um að með
þessari setningu muni vera átt við breyt-
ingu á fyrirmælum Drottins um tíma-
tal, sem ísraelsþjóðin, og síðar kristnar
þjóðir, hafa til þessa varðveitt og notað
án þess að raska því í nokkmm þeim at-
riðum, sem máli skipta. Orðin „helgitíð-
um og lögum“ ber vafalaust að skilja
þannig, að um heilög, þ. e. guðleg, lög-
mál sé að ræða, lögmál, sem mennirnir
geta ekki breytt, frekar en t. d. þeir
geta breytt gangi himintungla, enda
stendur að hinn síðasti „konungur"
muni „hafa í hyggju“ að gera þetta og
bendir það til þess að það muni ekki
takast — ekki verða gert.
En hvert er þá hið heilaga tímatal,
sem Drottinn sjálfur hefur sett. Það er
að finna í 1. Mósebók, 1. kapítula. Þar
segir: „Og Guð sagði: „Verði ljós á fest-
ingu himinsins og séu til tákns, og til að
marka tíðir, daga og ár.“ Enn fylgja
menn því að telja ár og daga, en „tíð-
imar“ em nú orðið flestum óskiljanlegt
hugtak og ekki lengur notað, en orð
eins og „öld“ (100 ár) komið í staðinn.
En lög Guðs segja meira um þetta. Þau
segja: „Sex daga skalt þú erfiða og vinna
allt þitt verk, en sjöundi dagurinn er
hvíldardagur helgaður Drottni, Guði
þínum.“ Og síðar segir, að „Guð bless-
aði hvíldardaginn og helgaði hann.“
Síðustu áratugina hefur vanhelgun
hvíldardagsins farið svo vaxandi í öll-
um kristnum löndum, að með fádæm-
um má telja. Það er einn augljósasti
vottur þeirrar afkristnunar, sem nú á
sér stað meðal kristinna þjóða. Hvíld-
ardagurinn — þ. e. sjöundi hver dagur
— er nú hvorki lengur hvíldardagur né
helgidagur, og er þannig þverbrotin
skipan Drottins. Þetta hefnir sín líka á
margvíslegan hátt. Vegna þess að fólk
hvílist ekki á hvíldardaginn, heldur erf-
iðar þá jafnvel meira en nokkurn ann-
an dag vikunnar, og misþyrmir líkama
sínum og sál með skemmtunum, vök-
um og alls kyns svalli, verður það lé-
legt til starfa, þegar það á ný á að koma
til verka sinna. Af því leiðir svo vinnu-
svik, augnaþjónustu og auknar kröfur
um frídaga og styttan vinnutíma, sem
DAGRENNING 37