Dagrenning - 01.08.1956, Qupperneq 47

inu varð algjör bylting í Alþýðuflokkn-
um.“
„Valdataka nýkommúnista í Alþýðu-
flokknum þurfti ekki að koma neinum
á óvart, sem fylgzt hefur með þessari
þróun að undanfömu. Alþýðuflokkur-
inn er ekki lengur hin sami og áður var,
heldur fjarstýrð deild úr alheimssamtök-
um nýkommúnista, sem beita lýgi, slægð
og undirferli til að koma málum sínum
fram, í stað þess að berjast íyrir þeim
á opnum vettvangi. Þeim, sem að þessu
vinna, væri gott að hugleiða hver urðu
endalok Jan Masaryks, Benesar og ýmsra
þeirra sósíaldemókratisku kommúnista-
vina, fyrr og síðar, sem hafa verið hengd-
ir og skotnir fyrir austan tjald.
Sú stefna, sem nýkommúnistarnir
hugsa sér að marka í ísl. stjórnmálum
er næsta greinileg. Þeir hugsa sér stríð
við Sjálfstæðisflokkinn og „íhaldssam-
ari“ hluta þjóðarinnar, en samstarf við
Framsóknarflokkinn, ef sá flokkur vill
taka upp „vinstra samstarf“, sem svo er
kallað.“
„Reynslan er nú sú, að Framsóknar-
flokkurinn er í fæstu „frjálslyndari" en
Sjálfstæðisflokkurinn, nema síður sé.
En þótt nú svo tækist til, að Framsókn
og nýkommúnistar næðu meiri hluta á
Alþingi — sem þó er útilokað að kalla
með núverandi kosningafyrirkomulagi
— yrði sá meirihluti svo veikur, að óger-
legt væri að stjórna landinu, nema að
tryggja sér hlutleysi eða beinan stuðn-
ing kommúnistaflokksins. Vinstri stjórn
og vinstri samvinna hlyti því að byggj-
ast á Framsókn, nýkommúnistum og
kommúnistaflokknum (S.A.S.). Allir,
sem þekkja kommúnista vita, hvað slík-
ur stuðningur eða hlutleysi mundi
kosta.“
„Leynisamtökin, sem kommúnistar
standa á bak við, eru vel skipulögð hér
á landi eins og annars staðar. Hvers kon-
ar ráð eru upphugsuð til þess að ná
markinu, sem að er stefnt, því að sundra
þjóðfélaginu, sýkja þjóðlífið, ýta undir
glæpastarfsemi og illdeilur og reka loks
smiðshöggið á með svikastarfsemi líkri
þeirri, sem notuð var við valdatöku ný-
kommúnista í Alþýðuflokknum. Þess er
vandlega gætt, að dylja þessi samtök
en tefla fram mönnum, sem ekki þykj-
ast vera kommúnistar, og oft vita ekkert
um hin leyndu samtök, sem ota þeim
fram, en tala máli þeirra jafnvel betur
en kommúnistarnir sjálfir.“
„Skoffínið“ fæðist.
Þetta var allt skrifað í ársbyrjun 1953
og það sama ár fóru fram kosningar til
Alþingis, þar sem greinilegt var, að ó-
bein samvinna hafði verið undirbúin
milli Framsóknarflokksins og Alþýðu-
flokksins. Hugmynd þeirra var sú, að
báðir flokkarnir fylgdu „róttækri"
vinstri stefnu, og hefðu fremur fjand-
samlega afstöðu til Bandaríkjanna og
varnarliðsins hér, með það fyrir augum
að ná þeim kjósendum kommúnista,
sem þreyttir voru orðnir á línudansi
þeirra, og vitað var að mundu yfirgefa
flokkinn.
En kommúnistar sáu við þessu her-
bragði. Þeir stofnuðu útibú með tilstyrk
Sjálfstæðismanna, til þess að taka við
þessum atkvæðum, því bæði kommún-
istum og Sjálfstæðismönnum kom það
betur að þessir kjósendur lentu ekki í
Framsóknarflokknum og Alþýðuflokkn-
um. Þetta sameiginlega útibú kommún-
ista og Sjálfstæðismanna var Þjóðvam-
arflokkur íslands — mesta skaðræðisfyr-
irtæki, sem nokkm sinni hefur verið
stofnað til á íslandi, og sem yfir engan
DAGRENNING 45