Reykjalundur - 01.06.1951, Síða 5

Reykjalundi, allt of þröngt vinnupláss, og al-
gjörlega óviðunandi hjá þeim, er trésmíðar
stunda í skálum frá hernámsárunum. „Hér
rignir yfir okkur, þegar dropi kemur úr
lofti“, segir vistmaður, sem stendur við hefil-
bekk í einum skálanum. „A veturna snjóar
hér inn“, segir ungur maður við smíði í
öðrum skála. En horft er fram í bjartsýni
um það, að hér muni bráðlega úr bætt.
„Næst eru það vinnuskálarnir“, sagði einn
af forgöngumönnum framkvæmdanna í
Reykjalundi, og þegar þeir eru komnir er
Reykjalundur orðinn fyrirmyndarstofnun
sinnar tegundar“. Og hví mundu ei full-
komnir vinnuskálar rísa á Reykjalundi fyrr
en varir? Táknmyndin í merki S. I. B. S.
er fögur, tréð, sem sólin hellir yfir geislum
sínum, en kona hlúir að. Islenzka þjóðin
hefur þegar tekið að sér hlutverk konunnar
gagnvart Reykjalundi. Hún hefur tekið ást-
fóstri við hann og starfið, sem þar er rekið.
Hún mun fúslega og með gleði hlú áfram
að því tré, sem svo vel hefur vaxið. Fyrir
samhug og samstarf munu þær byggingar
rísa, sem enn skortir, til þess að Vinnuheim-
ilið á Reykjalundi veiti í öllu hin fullkomn-
ustu skilyrði þeim, sem þjóðin hefur hér
búið hjálp til sjálfshjálpar. Þessa er ég full-
viss.
Eg hélt burt frá Vinnuheimilinu Reykja-
lundi með þá ósk í huga, að samhugur og
samstarf mætti ætíð ríkja um þennan stað og
á honum, samhjálp og mannúð kristins lífs-
viðhorfs ætíð ráða miklu og bera æ meiri
ávöxtu hjá þjóð okkar. Góður er slíkur gróð-
ur hverju þjóðfélagi.
REYKJALUNDUR — SKERMAGERÐ. Ljúsm.: p. Thomsen.
Reykjalundur
3