Morgunblaðið - 03.02.2015, Blaðsíða 30

30 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 3. FEBRÚAR 2015
Góður drengur
er genginn, já ef
einhver á skilið það
sæmdarheiti er það
Ingi Kristinsson,
fyrrverandi kennari og skóla-
stjóri við Melaskóla í Reykjavík.
Ég gekk í Melaskóla öll barna-
skólaárin, frá 7 ára til 12 ára
bekkjar, eins og það hét þá og
var Magnea Hjálmarsdóttir um-
sjónarkennari bekkjarins.
Magnea forfallaðist í langan
tíma eitt árið og tók þá Ingi við
bekknum og kenndi okkur þann
tíma sem Magnea var í burtu.
Eins ágæt og Magnea var þótti
okkur Ingi þó betri. Ef ég man
rétt söfnuðum við krakkarnir
undirskriftum á bænarskjal til
Arngríms skólastjóra um að fá
að hafa Inga áfram sem umsjón-
arkennara.
Ingi var í augum okkar nem-
endanna nánast eins og guð, orð
hans voru lög og enginn dirfðist
að breyta gegn hans vilja eða
rengja hans dóma. Hann var
aldrei strangur eða reiður en
samt hlýddu og virtu hann allir.
Að loknu námi í Kennaraskól-
anum kenndi ég við Melaskóa í
ellefu ár. Fljótlega eftir að ég
hóf störf fór Ingi að leita til mín
með nemendur sem rákust illa í
hópi eða áttu mjög erfitt náms-
lega. Þetta leiddi til þess að
stofnuð var sérdeild sem ég bar
ábyrgð á. Ingi hvatti mig til að
sækja nám í sérkennslufræðum
við Kennaraháskólann og hlut-
aðist til um að ég fengi laun að
hluta á námstímanum. Fyrir að
ýta mér á þessa braut og allan
stuðning því tengdan er ég hon-
um ævarandi þakklátur.
Ég var við framhaldsnám í
Noregi veturinn þegar frændi
minn Steinar Þorfinnson, yfir-
kennari, lést. Ingi hafði sam-
band við mig símleiðis og spurði
hvort ég hefði áhuga á að sækja
um starf yfirkennara við Mela-
skóla, hann sagði að sér þætti
gott að vita af umsókn frá mér
um starfið. Ég var ákaflega
stoltur og ánægður með þessa
upphringingu og sótti um. Við
unnum saman sem stjórnendur
Melaskóla næstu tvö árin.
Ingi var ótrúlega velviljaður
maður, hann vildi allt fyrir alla
gera. Hann gerði allt sem hann
gat til að gagnast skólasamfélagi
Melaskóla. Stundum fannst mér
eins og Melaskóli ætti hann all-
an. Hann mætti fyrstur á
morgnana og fór síðastur á
Ingi Kristinsson
✝ Ingi Krist-insson fæddist
29. ágúst 1929.
Hann lést 24. jan-
úar 2015. Útför
Inga var gerð 2.
febrúar 2015.
kvöldin, var með
okkur kennurunum
að gæta barnanna í
öllum frímínútum
og beinlínis hljóp til
ef einhver þurfti á
aðstoð að halda.
Ég er lánsamur
og stoltur af kynn-
um mínum og vinnu
með Inga Kristins-
syni, bæði sem
nemandi, kennari
og skólastjórnandi. Það kviknar
í brjósti mér hlý og notaleg til-
finning þegar ég minnist Inga
Kristinssonar, mér þótti mjög
vænt um þennan góða dreng.
Ég votta Hildi, börnum, ætt-
ingjum og vinum Inga mína
dýpstu samúð.
Guðjón E. Ólafsson.
Ingi Kristinsson hóf störf við
Melaskóla árið 1952 og var
skólastjóri þar frá árinu 1959
þar til hann lét af störfum 1994.
Það er ekki ofsögum sagt að
Ingi hafi átt stóran þátt í að
móta þau gildi sem enn ein-
kenna skólastarf Melaskóla.
Hann lagði ríka áherslu á að vel
væri haldið utan um nemendur
og starfsfólk auk þess sem hann
sá til þess að skólabyggingunni
væri vel haldið við. Hann vissi
að fallegt umhverfi hvetur okkur
til betri umgengni. Sjálfur var
hann fyrirmynd okkar í um-
gengni og samstarfi. Hann var
umburðarlyndur og ósérhlífinn í
daglegu skólastarfi. Til marks
um það má nefna að þær voru
ófáar frímínúturnar þar sem
hann var á skólalóðinni að fylgj-
ast með börnum í leik og leggja
sitt af mörkum svo að allt færi
vel fram. Ingi lagði sig fram um
að þekkja hvern nemanda með
nafni og það er ekki lítils virði
fyrir nemanda í 1.500 barna
skóla að vera ávarpaður þannig.
Hann lagði sérstaka áherslu á
að nemendur skólans kæmu vel
fram ekki síst þegar farið var í
heimsóknir á aðra bæi. Sömu
áherslur gilda enn í skólanum
og eru glöggt dæmi um arfleifð
Inga sem skólastjóra Melaskóla.
Ingi fylgdist vel með nýjung-
um í skólastarfi og hvatti kenn-
ara til hins sama. Þetta sýndi
sig m.a. vel þegar tölvur héldu
innreið sína. Hann var mikill
útivistarmaður og sérstaklega
voru það skíðin sem heilluðu.
Þann áhuga færði hann inn í
skólann. Hann sá til þess að
skólinn eignaðist skíði og árlega
stjórnaði hann skíðaferðum fyrir
eldri nemendur. Þarna kviknaði
áhugi margra á skíðaíþróttinni.
Hildur eiginkona Inga var
samkennari okkar og áttum við
margar góðar samverustundir
með þeim hjónum sem við rifj-
um oft upp. Ingi reyndist starfs-
fólki og nemendum vel. Hann
var boðinn og búinn að veita
hverjum þeim sem til hans leit-
aði aðstoð hvort sem það var á
faglegum nótum eða öðrum.
Hann naut virðingar okkar allra
og var vinur í raun. Ingi var
glaðvær og ávallt ljúfur í lund
jafnvel þótt á móti blési eins og
stundum vill verða í skólastarfi.
Okkur var öllum ljóst að Ingi
var vakinn og sofinn yfir velferð
skólans og gaf mikið af sér til að
gera skólann að því sem hann er
enn í dag. Við erum stolt af
skólanum og þeim góðu gildum
sem Ingi lagði grunn að sem
skólastjóri. Þáttur Inga í sögu
Melaskóla verður aldrei ofmet-
inn.
Við sendum Hildi og allri fjöl-
skyldunni okkar innilegustu
samúðarkveðjur.
Björn Pétursson, fv. skóla-
stjóri, og samstarfsfólk
Inga í Melaskóla.
Í þrjátíu og fimm ár sam-
fleytt stýrði Ingi Kristinsson
Melaskólanum í Reykjavík og
með þeim sóma, sem lengi mun í
minnum hafður. Sá sem hér
heldur á penna varð þeirrar
gæfu aðnjótandi að öll börn
hans sex lutu stjórn Inga alla
sína barnaskólatíð. Honum er
því skylt að senda þessum heið-
ursmanni kveðjur sínar er hann
kveður hinzta sinni.
Af fleiri ástæðum stendur
undirritaður í þakkarskuld við
Inga. Hann var óumdeilanlegur
foringi okkar stúdenta nítján
hundruð fimmtíu og eitt frá Ak-
ureyri og allt til þess dags að
hann gengur nú fyrir ættern-
isstapann.
Ingi var Inspector Scholae
þegar við sátum í sjötta bekk.
Undirritaður minnist þess með
stolti að Þórarinn Björnsson,
skólameistari, bar tilnefningu
um Inga undir hann og raunar
fleiri. Var Ingi valinn í embættið
óumdeildur og reyndist af-
bragðsmaður í því hlutverki,
sem og öðrum sem honum voru
falin um ævina.
Stúdentar frá Menntaskólan-
um á Akureyri 1951 sjá á bak
foringja sínum og færa honum
að leiðarlokum kærar þakkir
fyrir framúrskarandi starfa.
Konu Inga, Hildi Þórisdóttur,
og sonum þeirra eru færðar
dýpstu samúðarkveðjur.
Sverrir Hermannsson
Ingi, skólastjóri og áður
kennari við Melaskóla í rúm 40
ár, var mikið ljúfmenni, einstak-
ur leiðtogi og farsæll skólamað-
ur. Undir hans stjórn naut skól-
inn virðingar og góðs umtals
allra þeirra sem að skólanum
komu ekki síður en fræðsluyfir-
valda. Ég kenndi við skólann um
fimm ára skeið og sá tími er
mér minnisstæður vegna þess
góða anda sem þar ríkti. Ingi
mótaði árangursríkt skólastarf í
Melaskóla og sýndi jafnt háum
sem lágum sanna virðingu í
mannlegum samskiptum. Hann
var vakinn og vel sýnilegur í
skólanum alla daga. Engar
ákvarðanir voru teknar nema
með hans samþykki og þar réð
hugsjónin um velferð og líðan
nemenda mestu. Ég hef á
löngum skólaferli reynt að gera
Inga að minni fyrirmynd í starfi.
Meðal þess sem ég dáðist að í
fari Inga, var sá vani hans að
fara með börnunum út í frímín-
útur til að kynnast þeim betur
og hann þekkti því nöfn allra
Melaskólakrakka. Ingi hélt uppi
miklu og árangursríku skíða-
starfi sem ég tók til fyrirmyndar
síðar í Rimaskóla, varðandi
skáklistina.
Ingi sýndi mér einstakt
traust þegar hann umhugsunar-
laust bauð mér kennarastöðu við
Melaskóla er ég gekk á hans
fund þeirra erinda, einn vordag-
inn. Ég hafði áður kennt hjá
frænda hans, Hjalta Jónassyni
skólastjóra í Seljaskóla, og naut
þess ábyggilega að á milli þess-
ara heiðursmanna ríkti mikið
samstarf og einlæg vinátta. Það
var aldrei erfitt að segja já við
þeim verkefnum sem Ingi fól
mér við kennslu, félagsstörf eða
undirbúning. Ingi var alltaf svo
sanngjarn, léttur í lundu, en
jafnframt fylginn sér. Ég fann
áþreifanlega frá fyrstu stundu
að hann bar fullt traust til sinna
undirmanna. Þegar ég sjálfur
sóttist eftir skólastjórastöðu við
nýjan skóla í Reykjavík gaf Ingi
mér góð meðmæli. Orð hans
hafa vafalaust reynst þung á
metunum þegar ég fékk starfið.
Kynni mín og samstarf við Inga
skólastjóra hafa reynst mér
heilladrjúg og vil ég nú á skiln-
aðarstundu þakka honum ein-
staka vináttu og velvild í minn
garð. Vináttuna ræktuðum við
áfram eftir að leiðir skildi í
starfi. Saga Inga er samtvinnuð
sögu Melaskóla í áratugi. Skóla-
stjórinn og skólabyggingin um-
vafin hlýju og reisn. Blessuð sé
minning Inga Kristinssonar
skólastjóra. Fjölskyldu hans
sendi ég mínar einlægustu sam-
úðarkveðjur.
Helgi Árnason.
Ég kynntist Inga er ég hóf
nám haustið 1949 í Menntaskól-
anum á Akureyri. Ingi var ein-
stakur maður ljúfur, nærgætinn,
úrræðagóður og traustur félagi.
Hann átti létt með nám og
ætíð hjálpfús er til hans var leit-
að. Hann var því mikill og
traustur vinur okkar allra sam-
stúdenta hans og á vissan hátt
ágæt fyrirmynd. Að loknu stúd-
entsprófi árið 1951 dreifðist hóp-
urinn. Ingi var samt áfram viss
tengill meðal okkar. Hann
stjórnaði ferðum okkar til Ak-
ureyrar þegar við áttum viðeig-
andi stúdentsafmæli. Nú um
áratuga skeið hefur hann skipu-
lagt mánaðarlegar mætingar
hópsins sem hafa verið vel sótt-
ar og okkur til mikillar ánægju.
Það er því ljóst að hann lagði
mikla áherslu á vináttu og sam-
heldni meðal okkar og tókst það
mjög vel. Við eigum því honum
mikið að þakka og söknum hans
mikið.
Við vottum Hildi og afkom-
endum þeirra innilega samúð
okkar.
Fyrir hönd samstúdenta
hans,
Lárus.
Með örfáum orð-
um kveð ég kæran
föðurbróður minn, Ingólf Jóns-
son, sem hefur nú kvatt þetta
jarðlíf. Hann var mér og allri
fjölskyldu minni afar kær og
mikið góðmenni. Þegar ég var
lítil stúlka og þau hjónin komu í
heimsókn í sveitina man ég
hvað mér fannst þau skemmti-
leg og hvað ég naut nærveru
þeirra. Mér fannst þau líka vera
bæði falleg og góð. Það kom í
hlut þessa frænda míns að líta
til með okkur systkinunum þeg-
ar pabbi okkar lést af slysförum
og við enn börn að aldri. Það
kom líka í hans hlut að bera
okkur andlátsfregn einkabarns
systur minnar, sem stödd var
þá heima hjá mér. Það hafa ver-
ið þung spor.
Viðmót hans var alltaf traust
og hlýtt og framkoma hans svo
ljúf að maður fann aldrei fyrir
öðru en öryggi og vellíðan í ná-
vist hans.
Eitt sinn þegar ég var um 14
ára var ég stödd í Reykjavík
fyrir utan bíóhús á Laugaveg-
inum og skoðaði auglýsingu um
bíómynd. Þá kemur allt í einu
maður upp að hliðinni á mér.
Þar er þá kominn Ingólfur
frændi minn. Hann segir frem-
ur lágvær: „Ertu ekki alveg
peningalaus, Erla mín? Taktu
þetta en þú þakkar aldrei fyrir
þetta og við tölum ekkert um
þetta meira.“ Svo snarar hann
sér í burtu og upp í bílinn sinn
sem hann hafði lagt á miðjum
Laugaveginum og ég horfði á
eftir honum keyra í burtu. Ég
stóð eftir steini lostin og læddi
hendinni í vasann og dró upp
rosalega mikinn pening að mér
fannst þá. Ég stóð kyrr um
stund en ákvað svo að fara í
bíóið og sjá þessa mynd. Ég
Ingólfur Jónsson
✝ Ingólfur Jóns-son var fæddur
25. júní 1920 í Vest-
mannaeyjum. Hann
lést 13. janúar
2015.
Útför Ingólfs fór
fram frá Fella- og
Hólakirkju 28. jan-
úar 2015.
hugsaði mikið um
þetta og fannst
mjög óréttlátt að
segja engum frá
þessari höfðing-
legu gjöf. Eftir
miklar vangaveltur
ákvað ég að segja
pabba mínum frá
þessu. Hann þakk-
aði mér fyrir að
láta sig vita og
sagði síðan: „Erla
mín, maður á alltaf að launa
fyrir það sem vel er gert þó að
það sé ekki endilega beint til
baka og ég ætla nú að gefa
þetta áfram til bróðursonar
míns, það mun koma sér vel
fyrir hann.“ Ég frétti seinna að
þetta hefði gengið eftir og ung-
ur frændi minn í næstu sveit
hefði fengið að njóta þeirrar
gjafar. Þetta var góð kennslu-
stund fyrir mig og sýndi mér
vel hversu góðmennskan var
mikil og innrætið gott hjá þess-
um bræðrum.
Það er líka eitt sem mér er
afar minnisstætt en það er
söngurinn þeirra bræðra.
Dásamlegur söngur sem varð
kvartett, dúett eða hvað sem
var, það fór bara eftir því hvað
margir voru á staðnum. Ég fæ
enn tár í augun þegar ég heyri
þessi lög sungin og á oft erfitt
með mig þegar ég syng þau í
hópi.
Ingólfur bauð mér smávinnu
hjá sér um tíma við bókhald
sem hann sá um. Þetta var mín
fyrsta kennslustund í bókhaldi
og hefur sennilega átt sinn þátt
í því að það varð fyrir rest að-
alstarf mitt.
Mig langar að þakka þessum
frænda mínum allt sem hann
hefur gert fyrir mig og kennt
mér og öll hlýlegu orðin sem ég
hef fengið að heyra frá honum.
Elsku Bagga, Baldur, Anna,
Bjargey og fjölskyldur, ykkar
söknuður er mikill, en að hafa
fengið að njóta samveru við svo
góðan mann allan þennan tíma
er meira virði en allur auður.
Ég sendi ykkur mínar bestu
samúðarkveðjur og bið Guð að
leiða ykkur.
Erla R. Guðmundsdóttir.
Ástkær eiginkona mín, móðir, tengdamóðir,
amma og langamma,
LILJA ÁRNA SIGURÐARDÓTTIR,
Köldukinn 3,
Hafnarfirði,
lést á öldrunarheimilinu Sólvangi
miðvikudaginn 28. janúar.
Útförin fer fram frá Hafnarfjarðarkirkju föstudaginn 6. febrúar
kl. 13.00.
.
Sigurður Hákon Kristjánsson,
Oddur Björn Sveinsson,
Halldór Árni Sveinsson,
Kristján S. Sigurðsson,
María Sigurðardóttir,
tengdabörn, barnabörn og barnabarnabarn.
Elskulegur faðir okkar, afi og langafi,
GÍSLI ÞÓRÐARSON,
Hlíðarvegi 34,
Ytri-Njarðvík,
lést á Heilbrigðisstofnun Suðurnesja
föstudaginn 23. janúar.
Jarðarför hefur farið fram í kyrrþey að ósk hins látna.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Heilbrigðisstofnunar Suðurnesja
fyrir góða umönnun.
.
Þórður Gíslason, Sigríður Sigurðardóttir,
Hrafnhildur Gísladóttir, Roy Morlen,
Berglind Gísladóttir, Steinþór Páll Garðarsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og
hlýhug vegna andláts og útfarar okkar
ástkæra
GUÐBJARTS GUÐMUNDSSONAR,
Blönduósi.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Heilbrigðisstofnunarinnar
Blönduósi, lyflækningadeildar Sjúkrahússins á Akureyri og
hjartadeildar Landspítalans.
Margrét Ásmundsdóttir og fjölskylda.
✝
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð
og hlýhug við andlát og útför ástkærs
eiginmanns míns, föður okkar, stjúpföður,
tengdaföður og afa,
BRYNJARS VÍKINGS SIGURÐSSONAR.
Fyrir hönd aðstandenda,
Margrét Þ. Theodórsdóttir.
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
RÖGNVALDUR ÞÓR RÖGNVALDSSON
Sautjándajúnítorgi 3,
Garðabæ,
áður Brimhólabraut 23,
Vestmannaeyjum,
lést á hjúkrunarheimilinu Ísafold þriðjudaginn 20. janúar.
Útför hans fer fram frá Vidalínskirkju föstudaginn 6. febrúar
kl. 13.00.
Þeir sem vilja minnast hans láti Krabbameinsfélag Íslands
njóta þess.
Ásta Sigurbjörg Guðjónsdóttir,
Guðjón Rögnvaldsson, Ragnheiður Einarsdóttir,
Bryndís Rögnvaldsdóttir, Unnar Guðmundsson,
Hörður Rögnvaldsson, Sigrún Gísladóttir,
Hallgrímur Rögnvaldsson, Wendi Zeng,
Rannveig Rögnvaldsdóttir, Halldór Halldórsson,
barnabörn og langafabörn.