Morgunblaðið - 26.02.2015, Síða 25

UMRÆÐAN 25
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 26. FEBRÚAR 2015
Svar við viðbrögðum
Ólafs Adólfssonar, for-
manns bæjarráðs á
Akranesi, og Vilhjálms
Vilhjálmssonar, for-
stjóra HB Granda.
Síðastliðinn laug-
ardag var smáklausa í
Morgunblaðinu frá of-
annefndum sem svar
við bónarbréfi okkar fé-
laga sem birtist í blaðinu síðastliðinn
fimmtudag.
Það gladdi okkur í svari Ólafs að
hann viðurkennir nú í Morgunblaðinu
– að hausaþurrkun HB Granda veld-
ur íbúunum óþægindum og slíkt er
vissulega fyrsta skilyrði til þess að
hægt sé að finna lausn. Þó kemur
þarna sá grundvallar-misskilningur
fram að vandinn stafi aðallega af því
að starfsemin sé í tveimur húsum og
að allt muni breytast ef aðeins verk-
smiðjan fari á einn stað. Hvar hefur
slíkt gerst? Okkur er spurn. Fullyrð-
ing um að lyktarmengunin sé að-
allega vegna keyrslu hráefnisins á
milli húsa er einfaldlega röng.
Annað er það að fullyrt er að út-
búnaðurinn allur geti verið svo góður
að það sé alveg sama hvar verksmiðj-
unni sé komið fyrir. Hvar finnst sá
góði útbúnaður?
Málefnið er flestum ljóst en það er
það að bæjaryfirvöld eru fyrir löngu
búin að ákveða staðsetninguna á fyr-
irhugaðri uppfyllingu nálægt Skarfa-
vör, burtséð frá öllum göllum. Allt tal
um „kynningu“ er því bara millileikur
því að svo virðist sem ekkert eigi að
hlusta á íbúana nú frekar en fyrri
daginn – eða hvað? Hin svokallaða
„opna stjórnsýsla“ á Akranesi er nú
ekki flóknari en svo að það eru sömu
aðilar sem sitja í bæjarráði Akraness,
heilbrigðiseftirliti Vesturlands og
stjórn Faxaflóahafna og það eru þeir
sem eru með þetta allt í hendi sér og
munu ráða þessu!
Verður því „upplýst“ hausaþurrk-
unarlykt til staðar í næstu framtíð á
nýja, fína og fallega upplýsta torginu
okkar? Svo má ekki verða. Við treyst-
um enn á að skynsemin fái að ráða.
Hausaþurrkun HB
Granda á Akranesi
Eftir Benedikt
Jónmundsson og
Guðmund Sigur-
björnsson
» Fullyrðing um að
lyktarmengunin sé
aðallega vegna keyrslu
hráefnisins á milli húsa
er einfaldlega röng.
Guðmundur
Sigurbjörnsson
Höfundar eru nágrannar og búa við
Bakkatún á Akranesi.
Benedikt
Jónmundsson
Ég hef hingað til ekki
kært mig um að bera
sjúkrasögu mína á torg
í blöðum, en nú er svo
komið að ég get ekki
lengur staðið hlutlaus
hjá og orða bundist.
Ég er það sem í dag
er kallað „langveik“ og
hef verið það í 30 ár. Ég
starfaði sem mennta-
skólakennari en varð að
láta af störfum af
heilsufarsástæðum allt of snemma,
sem var afar erfitt þar sem ég unni
mjög starfi mínu.
Frá árinu 2010 versna veikindin
mjög, eitt tekur við af öðru og árið
2014 er svo komið að hjólastóllinn er
kominn í hús, gigtin batnar ekki og
bæði hné búin. Ég þráaðist við og gat
ekki hugsað mér að setjast bar-
áttulaust í hann. Læknar mínir
treystu mér illa í hnéliðaskipti, m.a.
vegna annarra sjúkdóma og því
bentu læknar mér á dagþjálfun
Hrafnistu sem undirbúning fyrir
hnéliðaskipti. Ég fékk hálfgert áfall,
fædd 1946, en þar með orðin nógu
gömul til að geta sótt um þar. Það var
gert og það var kvíðin kona sem þar
mætti fyrsta daginn. Það var óþarfi
því allir sem að þeirri deild koma eru
yndislegt fólk, vinna afar faglega og
sýna fólki virðingu, hlýju og tillits-
semi. Þarna var ég í nokkrar vikur að
búa mig undir aðgerðina. Þessu fólki
sendi ég öllu mínar innilegustu þakk-
arkveðjur.
Ég fór síðan í hnél-
iðaskiptin og aðgerðin
tókst vel, enda eigum
við á að skipa snill-
ingum í því sem öðru.
En baráttan hefur tekið
á eftir aðgerð. Mér var
bent á að á Hrafnistu
væri önnur deild, þ.e.
endurhæfingardeild
sem læknir minn sótti
um fyrir mig. Þar var
ég inni í átta vikur, um-
vafin elskusemi starfs-
fólksins, lækna og
hjúkrunarfólks, fékk
sjúkraþjálfun, iðjuþjálfun og komst af
stað á hækjum og með göngugrind,
hjólastóllinn aðeins notaður á lengri
leiðum.
Ég horfði með eigin augum á fram-
farir fólksins sem þarna var, fyrst í
dagþjálfuninni, svo í endurhæfing-
unni. Mér fannst ég sjá kraftaverk á
hverjum degi. Þess vegna varð mér
vægast sagt afar brugðið er ég las í
blöðunum að loka ætti deildinni og
byrjað að segja fólki upp.
Dettur einhverjum heilvita manni í
hug að með þessu sé hægt að spara?
Öðru nær, ef það er hægt að veita
fólki þessa þjónustu, þá getur það bú-
ið lengur heima og orðið fyrr sjálf-
bjarga eftir aðgerðir og þar er sparn-
aður. Vegna þessarar aðstoðar varð
ég fyrr nokkuð sjálfbjarga og mað-
urinn minn gat haldið sinni vinnu í
stað þess að sinna sjúklingi.
Við eigum nokkuð gott heilbrigð-
iskerfi, eyðileggjum ekki það sem vel
er gert og höldum áfram að bæta hitt.
Önnur ástæða þess að ég ákvað að
skrifa þessar línur er að ég er af
þeirri kynslóð sem næst mun þurfa
mest á þessari þjónustu að halda og
við verðum að láta í okkur heyra. Ég
var yngst á báðum þessum deildum,
það kom ekki að sök því mér hefur
ávallt liðið vel með mér bæði eldra og
yngra fólki og allir tóku mér afar vel,
sumum fannst ég reyndar ansi léleg
miðað við aldur, gæti verið dóttir
þeirra.
Mig langar að lokum að taka fram
hversu lánsöm ég hefi verið með
lækna mína og hjúkrunarfólk sem
hefur borið hag minn fyrir brjósti og
gert allt sem í þeirra valdi hefur stað-
ið til að bæta líðan mína, oft við erfið
starfsskilyrði. Einnig hugheilar
þakkir til sjúkraþjálfara míns til
margra ára sem hefur hreinlega hald-
ið mér gangandi. Það er erfitt að telja
upp nöfn, en alúðarþakkir til allra
þeirra sem hafa stutt mig og hjálpað í
áranna rás. Það er ómetanlegt.
Elskulega starfsfólk á Hrafnistu
Reykjavík. Hafið hugheilar þakkir og
Guð blessi ykkur öll.
Vonandi kemur ekki til þessarar
lokunar, forgangsröðum rétt og leyf-
um öllum að eiga sem besta ævi.
Hrafnista í Reykjavík –
endurhæfing - hvað nú?
Eftir Önnu Sigríði
Árnadóttur »Ég fékk hálfgert
áfall, fædd 1946, en
þar með orðin nógu
gömul til að geta sótt
um þar.
Anna Sigríður
Árnadóttir
Höfundur er fyrrverandi
menntaskólakennari.
OPTICAL STUDIO – FRÍHÖFN
Þar sem
úrvalið
er af
umgjörðum
Fagmennska
fyrst
og fremst
www.opticalstudio.is
www.facebook.com/OpticalStudio
Módel: Andrea Stefánsdóttir
Umgjörð: Victoria Beckham