Morgunblaðið - 12.03.2015, Blaðsíða 27

MINNINGAR 27
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 12. MARS 2015
voru langir vinnudagar og fyrir
kom að nætursvefni væri sleppt til
að komast á ball á laugardags-
kveldi. Jói var mjög naskur að
veiða upp úr okkur allt sem á dag-
ana dreif og morgunkaffitíminn á
mánudögum gat verið erfiður,
þegar karlinn var að yfirheyra
okkur um ævintýri nýliðinnar
helgar og dró hvergi af sér við
það. Nokkrar eftirminnilegar
vinnuferðir voru farnar í verkefni
á hálendinu á þessum árum. Ég
minnist sérstaklega einnar, sem
við Jói fórum tveir með vörubíl og
gröfu inn í Landmannahelli til að
grafa fyrir nýjum leitarmanna-
skála. Við gistum þarna eina nótt í
gömlum kofa, ásamt nokkrum
smiðum, sem annast áttu smíði
skálans. Þegar verið var að ganga
til náða um kveldið urðu menn
varir við að Jóa gekk eitthvað illa
að koma sér fyrir, sem ekki var
skrýtið, þar sem hann hafði í mis-
gripum haft með sér svefnpoka
eins barna sinna og sá náði honum
ekki nema í mitti. Upphófst nú
mikill lestur úr koju Jóa á kjarn-
yrtri íslensku, þar sem ákallaðir
voru til skiptis himnafaðirinn og
sá í neðra. Einum smiðanna varð
að orði: „Jæja, nú er Jói að fara
með kvöldbænirnar sínar.“ Það
verður þó að segjast eins og er að
þessar bænir er líklega hvergi að
finna í guðsorðabókum. Jói
Bjarna hafði skemmtilega nær-
veru. Hann var glaðsinna, fyndinn
og meinstríðinn. Hann var sannur
vinur vina sinna og ætíð fljótur að
rétta hjálparhönd þegar eitthvað
bjátaði á. Nú við leiðarlok vil ég
þakka Jóa samfylgdina. Ég votta
Elsu konu hans, börnum hans og
fjölskyldum þeirra samúð mína.
Guðmundur Einarsson.
Það var í byrjun árs 2007 sem
ég fyrst hitti Jóa Bjarna eins og
hann var gjarnan kallaður. Þá var
hann að vinna hjá Landgræðslu
ríkisins í Gunnarsholti og ég var
að byrja að þróa kornrækt á ökr-
unum þar í kring. Fljótt kom í ljós
að kornræktin átti hug og hjarta
Jóhanns og var hann vakinn og
sofinn yfir ræktunninni jafnvel
þótt hann væri sjálfur í öðrum
störfum hjá Landgræðslunni. Áð-
ur en ég byrjaði að rækta á þess-
um ökrum sá Jói um þá ræktun
fyrir Landgræðsluna og var hann
afar ánægður með að kornrækt-
inni yrði haldið áfram. Enda byrj-
aði Jói sína starfsævi sem vinnu-
maður hjá félagi sem stóð að
stórfelldri kornrækt á Rangár-
völlum í kringum 1956 þá rétt um
16 ára gamall. Það var kornrækt
sem Árni Gestsson í Glóbus o.fl.
stóðu að. Og var þetta eitt það
skemmtilegasta sem hann komst
í, að yrkja jörðina og uppskera að
hausti það sem til var sáð og unnið
að vori.
Eftir að Jóhann hætti hjá
Landgræðslunni 70 að aldri kom
hann að máli við mig um haustið
um hvort ég gæti haft not af ein-
um gamlingja við uppskerustörf-
in. Ég hélt það nú enda kom á
daginn að hann var ómetanlegur
viskubrunnur bæði í því sem sneri
að vélum og stillingum á þreskivél
og mati á kornökrunum. Síðustu
ár hefur hann verið fastur starfs-
kraftur í ræktuninni bæði vor og
haust og í raun allt sumarið því
ávallt var hægt að hringja í hann
og fá að vita hvernig staðan væri á
ökrunum. Oftar en ekki var Jó-
hann þá nýkominn úr eftirlitsferð
eða að fara. Þegar leið að hausti
og fuglinn fór að láta sjá sig var
ekki að spyrja að því; Jóhann
fylgdist vel með öllu, setti upp
flögg eða annað til að fæla fuglinn
burt. Ef það gekk ekki keyrði
hann bara á eftir þeim og rak þá
upp með látum enda spurði afa-
strákurinn hans Jóhanns einu
sinni að því hvort hann væri að
leika fuglahræðu.
Vorið í vor verður vissulega
öðruvísi nú þegar Jóhann er far-
inn en við vorum vissulega farnir
að skipuleggja vinnu vorsins og
leggja drög að metuppskeru. En
ég veit að Jóhann mun fylgjast
gaumgæfilega með öllu og leggja
sitt af mörkum þótt það verði
vissulega með öðru sniði en áður.
Þín mun verða sárt saknað.
Björgvin Þór Harðarson og
fjölskyldan í Laxárdal.
Kveðja frá Harmonikufélagi
Rangæinga
Góður félagi er farinn, allt of
snemma. Jói var einstakur maður,
mikill tónlistarmaður og óhætt að
segja að harmonikan hafi átt hug
hans allan. Ósérhlífni og metnað-
ur einkenndu störf hans fyrir
Harmonikufélag Rangæinga þar
sem hann var formaður. Hann var
vel skipulagður og framsýnn í for-
mennskunni og stýrði félaginu af
miklum myndarbrag og dugnaði.
Jói átti frumkvæði að því að
fara með harmonikuna inn í leik-
skólana og kynna hljóðfærið fyrir
æsku landsins og hefur sá háttur
verið tekinn upp í öðrum harm-
onikufélögum víða um land. Jói
var alltaf tilbúinn að vinna í þágu
samfélagsins og félagsins og var
vinnan með honum að landsmót-
um og ýmsum viðburðum tengd-
um harmonikunni ógleymanleg,
þar vann hann af kappi og metn-
aði og segja má að landsmótið á
Hellu 2011 hafi heppnast frábær-
lega undir hans forystu. Jói var
alltaf léttur og kátur þegar harm-
onikan var annars vegar og alltaf
stutt í glettnina, góðan húmor og
skemmtilegar sögur. Harmoniku-
félag Rangæinga fór undir góðri
forystu Jóa í skemmtiferðir þar
sem hann keyrði og er ferð sem
félagið fór upp á Snjóöldu (930 m)
á rútu sérstaklega eftirminnileg
en þar voru nikkurnar þandar.
Harmonikufélag Rangæinga sér
eftir öflugum félagsmanni, því
segja má að hann hafi verið hjart-
að í félaginu. Victorian hans Jóa
er þögnuð en ekki efumst við um
að allir verði í stuði hjá Guði nú
þegar hann er mættur á svæðið.
Fjölskyldu Jóa og Elsu sendum
við innilegar samúðarkveðjur,
minning um góðan dreng lifir.
F.h. Harmonikufélags Rang-
æinga,
Guðrún A. Óttarsdóttir,
Auður Fr. Halldórsdóttir,
Tryggvi Sveinbjörnsson og
Haraldur Konráðsson.
Í dag kveðjum við góðan vin og
félaga, Jóhann Bjarnason eða Jóa
Bjarna, eins og hann var alltaf
kallaður innan raða harmoniku-
unnenda.
Hann var maður sem var alltaf
tilbúinn að leggja Sambandi ís-
lenskra harmonikuunnenda
(S.Í.H.U.) lið og var hann formað-
ur landsmótsnefndar þegar lands-
mót sambandsins var haldið á
Hellu á Rangárvöllum árið 2011,
og er hægt að fullyrða að það var
eitt hið glæsilegasta landsmót
sem haldið hefur verið á vegum
sambandsins. Hann var sannur
leiðtogi í starfi Harmonikufélags
Rangæinga til margra ára og for-
maður þess félags um árabil. Jóa
Bjarna verður sárt saknað og vill
stjórn sambandsins þakka honum
fyrir ómetanleg störf í gegnum
árin.
Um leið og við þökkum Jóhanni
Bjarnasyni samfylgdina sendum
við okkar innilegustu samúðar-
kveðjur til eiginkonu Jóhanns,
Elsu Þorbjargar Árnadóttur og
fjölskyldu.
F.h Sambands íslenskra
harmonikuunnenda,
Gunnar Kvaran, formaður.
Kveðja frá lionsklúbbnum
Skyggni
Ég vil með nokkrum orðum
minnast Jóhanns Bjarnasonar
sem var um árabil félagi í lions-
klúbbnum Skyggni. Jóhann var
mjög öflugur lionsfélagi meðan
hann starfaði í Skyggni, sem sást
best á því að hann gegndi fjöl-
mörgum trúnaðarstörfum fyrir
klúbbinn. Í viðbót við formennsku
ásamt öðrum stjórnar- og nefnd-
arstörfum í Skyggni var hann um
tíma svæðisstjóri á svæði þrjú í
umdæmi 109A. Á því svæði voru
þá sex lionsklúbbar; á Hellu, Vík í
Mýrdal, Kirkjubæjarklaustri,
Nesjum og tveir klúbbar á Höfn í
Hornafirði. Þegar umræða fór
fram um að breyta skipan svæð-
isins, svo ekki yrði þetta langt á
milli klúbba innan sama svæðis,
lagðist Jóhann hart gegn því,
enda átti hann marga góða vini og
kunningja í öllum þessum klúbb-
um. Hann sagði gjarnan í þessari
umræðu að það væri ekki tiltöku-
mál að skreppa í kaffi austur á
Hornafjörð. Eftir að Jóhann
minnkaði störfin fyrir Skyggni og
hætti síðar í klúbbnum var þó eitt
mál sem hann hélt áfram að sinna
á hverju ári. Félagar í Skyggni
hafa um árabil haldið jólahug-
vekju á Hjúkrunar- og dvalar-
heimilinu Lundi á Hellu á aðvent-
unni. Þar sá Jóhann alltaf um
tónlistina á þessum kvöldum, fékk
góða félaga með sér til að spila
undir söng og jafnvel dansi þegar
svo bar undir. Við lionsfélagar í
Skyggni stöndum í þakkarskuld
við Jóhann og hans góðu félaga
fyrir þetta sjálfboðastarf sem
varði árlega í um það bil 25 ár.
Persónulega á ég Jóhanni heil-
mikið að þakka í gegnum tíðina
fyrir utan lionsstarfið. Við vorum
nágrannar með okkar fyrirtæki
um tíu ára skeið og var hann alltaf
boðinn og búinn til aðstoðar þegar
þörf var á. Ég minnist hans líka
með þakklæti frá því ég lenti í
slæmu bílslysi fyrir um 16 árum,
fyrir tilviljun var Jóhann fyrstur á
slysstað og hlúði að mér þar til
björgunarmenn komu á vettvang.
Við félagar í lionsklúbbnum
Skyggni sendum Elsu, eiginkonu
Jóhanns, og öllum hans aðstand-
endum okkar innilegustu samúð-
arkveðjur við þetta ótímabæra
fráfall. Þar er skarð fyrir skildi.
Óli Már Aronsson, form.
lionsklúbbsins Skyggnis.
Fallinn er frá góður vinur og
félagi til margra ára, Jóhann
Bjarnason. Hann var ættaður úr
Landsveitinni, okkar kæru sveit,
en þangað á ég einnig rætur mín-
ar að rekja. Ræddum við oft sam-
an um sveitina okkar og marga af
þeim höfðingjum og kynlegu
kvistum sem þar bjuggu, höfðum
við gaman af því að rifja upp ýms-
ar góðar og skondnar sögur frá
gamalli tíð.
Jói hafði yndi af því að spila á
harmoniku og byrjaði mjög ungur
að spila á dansleikjum bæði í Brú-
arlundi í Landsveit og fleiri sam-
komuhúsum, ásamt margs konar
öðrum uppákomum, oftast með
Sigrúnu systur sinni, en mjög
kært var á milli þeirra systkina.
Sigrún lést árið 2006.
Jói var alla tíð mikill dugnaðar-
maður og vinnuþjarkur, það kom
glöggt fram í þeim verkefnum
sem hann tók að sér fyrir Sam-
band íslenskra harmonikuunn-
enda en þar var hann oftast
fremstur í flokki þegar taka þurfti
til hendi við hin ýmsu krefjandi
verkefni, einnig var hann fundar-
stjóri á flestum aðalfundum sam-
bandsins sem ég man eftir, og
naut virðingar allra fundarmanna.
Jói var formaður Harmoniku-
félags Rangæinga til margra ára
og aðaldriffjöðrin í þeirra starfi.
Félagið hefur blómstrað og dafn-
að í hans höndum. Hafa þeir fé-
lagar komið fram með ýmsar nýj-
ungar, t.d. með því að færa
harmonikutónlist markvisst inn í
kirkjustarfið, spila við messur og
aðrar kirkjulegar athafnir.
Harmonikan var hans líf og
yndi, einnig var hann góður laga-
höfundur og held ég að flestir
harmonikuleikarar á Íslandi spili
lögin hans Hillingar og Nesja-
vallapolkann og fleiri lög mætti
eflaust upp telja. Þegar ég var
formaður Harmonikufélags
Reykjavíkur áttu félögin okkar
mjög gott og farsælt samstarf,
það voru ánægjulegir tímar og
fyrir það vil ég þakka alveg sér-
staklega.
Kæra Elsa og fjölskylda, ég
sendi ykkur mínar innilegustu
samúðarkveðjur, ég veit að sorg
ykkar er mikil, guð styrki ykkur
og varðveiti.
Spilafélögum í Harmoniku-
félagi Rangæinga sendi ég mínar
bestu kveðjur og vona að félagið
haldi áfram að blómstra og dafna
í anda Jóhanns Bjarnasonar.
Ég kveð þig nú Jói, minn kæri
vinur, með þakklæti fyrir góða
vináttu og samspil gegnum árin.
Ég veit að þú munt búa í haginn
fyrir okkur harmonikufólk og
taka vel á móti okkur af þinni al-
kunnu gestrisni þegar þar að
kemur, líklega spilandi eitthvað
af fallegu lögunum þínum, t.d.
Vögguvísuna þína sem er svo fal-
leg.
Guðrún Guðjónsdóttir,
Harmonikufélagi
Reykjavíkur.
Mig langar að minnast vinar
míns og félaga Jóhanns Bjarna-
sonar sem var þriðji í röð þriggja
formanna Harmónikufélags
Rangæinga sem var stofnað 1985
og er félagið því 30 ára á þessu
ári. Fyrstur var Valdimar Auð-
unsson er lést 1990. Annar var
Sigrún Bjarnadóttir frá 1988-
1997. Sigrún lést langt um aldur
fram 2006. Jóhann tók við af syst-
ur sinni er hún var orðin formað-
ur S.Í.H.U.
Ég vona að þeir sem fóru á
vegum félagsins í lengri eða
styttri ferðir með Jóa sem bíl-
stjóra (yfirleitt með bílum frá
Guðm.Tyrfingssyni) geri sér
grein fyrir þeim sparnaði sem
fólst í launalausum bílstjóra, á bíl
á bestu kjörum. Á fyrri árum var
oftar en ekki farin hópferð á
landsmót, heimsóknir til annarra
félaga auk styttri ferða. Margs er
að minnast úr starfi og leik. Of-
arlega eru tvær ferðir á vegum fé-
lagsins. Sú fyrri til Færeyja
(ásamt Dalamönnum) og svo
Danmerkurferð. Báðar frábærar.
Það fylgdi formanni að vera
fulltrúi á landsfundum, oftar en
ekki með Grétar Geirs til fylgdar.
Hef ég fyrir satt að þeir félagar
hafi sett sitt mark á þessa fundi.
Jói oft sem röggsamur fundar-
stjóri. Eitt af mestu afrekum í
formannshlutverki Jóa var að
standa fyrir, ásamt harðsnúnu liði
félaga sinna, Landsmóti að Hellu
2011. Að mínu áliti eitt besta mót-
ið og arðsamast fyrir Landssam-
bandið og okkar félag.
Eftir að Jói lét af föstu starfi
við 70 ára mörkin nutu margir
góðs af atorku og þekkingu Jóa á
vélum og viðgerðum hvers konar.
Áttu mörg tækin viðkomu í rúm-
góðum og vel búnum bílskúrnum
að Borgarsandi 9, þar á meðal
húsbíllinn minn og kerran. Ekki
verra að stutt var í góðan kaffi-
sopa hjá Elsu. Við Unnur munum
sakna þess að heyra ekki oftar
létt bank á eldhúshurðina sem
opnaðist með hægð og kunnugleg
rödd sem segir „þetta er bara
ég“. Hvíl í friði og ró, vinur. Þú ert
búinn að vinna til þess. Kær
kveðja til Elsu og allra aðstand-
enda.
Bragi Gunnarsson og
Unnur Þórðardóttir.
Samúðarskreytingar •Útfaraskreytingar
Blómasmiðjan Grímsbæ | S. 588 1230
Þökkum auðsýnda samúð og hlýhug við
andlát og útför bróður okkar,
KRISTINS ANTONSSONAR,
Glæsistöðum.
.
Guðmundur Antonsson,
Ástþór Antonsson.
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
SIGRÍÐUR KATRÍN PARMESDÓTTIR,
Hallbjarnarstöðum 2,
Tjörnesi,
lést á dvalarheimilinu Hvammi
fimmtudaginn 5. mars.
Útför hennar fer fram frá Húsavíkurkirkju laugardaginn
14. mars kl. 14.
.
Hreinn Sæmundsson, Guðný Jóhannesdóttir,
Dagný Bjarkadóttir,
Helga Svava Bjarkadóttir, Björn Hauksson,
Karl Bjarkason, Ragna Kristjánsdóttir,
ömmu- og langömmubörn.
Elskulegur faðir okkar, bróðir og mágur,
JÓN GÍSLASON,
er látinn.
Útförin verður fimmtudaginn 19. mars
kl. 10.30 í Fossvogskapellu.
Blóm og kransar afþökkuð.
Þeim sem vilja minnast hans er bent á Samhjálp.
.
Diljá Heba,
Úrsúla Ósk,
Hjörtur Gíslason, Helga Þórarinsdóttir,
Arnfríður Gísladóttir, Páll Gíslason,
María Gísladóttir, Ari Þorsteinsson,
Soffía Gísladóttir, Páll Valdimarsson,
Guðrún Gísladóttir, Jón B. Indriðason,
Ingibjörg Gísladóttir, Christopher Yerian.
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
GUNNLAUG MARGRÉT
STEFÁNSDÓTTIR,
lést 6. mars.
Jarðsungið verður frá Bústaðakirkju
mánudaginn 16. mars kl. 11.
.
Jónína Sigrún Bjarnadóttir, Grétar Jónsson,
Gunnar Stefánsson, Helga Á. Sigurjónsdóttir
og barnabarnabörn,
Stefán Þór Bjarnason, Álfheiður Arnardóttir,
Anita Dögg Stefánsdóttir, Benedikt Ö. Eymarsson,
Sigurbjörg Eva Stefánsd., Stefán Örn Guðmundsson,
Bjarni Þór Stefánsson
og barnabarnabörn.
Elskuleg dóttir mín,
KOLBRÚN HERMANNSDÓTTIR,
Iðufelli 6,
Reykjavík,
lést á Landspítalanum
sunnudaginn 8. mars.
Jarðarförin verður auglýst síðar.
.
Aðalbjörg Jónsdóttir, fjölskylda og vinir.
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
GUÐRÚN HARALDSDÓTTIR,
Lilla,
Bakkaseli 9,
Reykjavík,
sem lést föstudaginn 6. mars á hjúkrunarheimilinu Eir, verður
jarðsungin frá Bústaðakirkju þriðjudaginn 17. mars kl. 13.
.
Sævar Karlsson, Guðrún Aðalsteinsdóttir,
Haraldur R. Karlsson, Abbie Lee Kleppa,
Guðrún J. Karlsdóttir Forberg, Ståle Forberg,
barnabörn og barnabarnabörn.