Morgunblaðið - Sunnudagur - 22.03.2015, Qupperneq 57

22.3. 2015 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 57
Tvíburasysturnar Ásthild-
ur og Jófríður Ákadóttir
sem hafa leikið saman í Pas-
cal Pinon en einnig með
öðrum tónlistarhópum, koma fram
einar í Mengi í kvöld, hvor á eftir ann-
arri, og leika frumsamda tónlist. Dag-
skráin hefst klukkan 21.
2
Hin áhugaverða Al-
þjóðlega barnakvik-
myndahátíð hófst á
fimmtudag og stendur nú yf-
ir í Bíó Paradís. Sýndar eru áhuga-
verðar kvikmyndir frá ýmsum lönd-
um fyrir alla fjölskylduna – nú er um
að gera að drífa sig í bíó með börnin.
4
Harpa Björnsdóttir sýning-
arstjóri ræðir á sunnudag
klukkan 15 við gesti Ás-
mundarsafns um sýninguna
Vatnsberinn – Fjall + kona. Þar
eru verk Ásmundar Sveinssonar sýnd
með verkum sjö samtímalistamanna.
5
Rakel Pétursdóttir safnafræð-
ingur leiðir á morgun, sunnu-
dag klukkan 14, gesti Lista-
safns Íslands um hina áhuga-
verðu sýningu Konur stíga fram -
svipmyndir 30 kvenna í íslenskri mynd-
list. Sýningin byggir á listaverkum
kvenna, að mestu úr fórum Listasafns-
ins, sem vitna um vitundarvakningu
kvenna og þátt myndlistar í staðfest-
ingu á sjálfsmynd þeirra.
3
Hinar árlegu Músíktilraunir
hefjast í Norðurljósasal
Hörpu klukkan 18.30 á sunnu-
dagskvöld. Það gefst gestum
kostur á að kynnast vaxtabroddunum
í íslenskri dægurtónlist og má búast
við góðri skemmtun öll kvöldin.
MÆLT MEÐ
1
„Við flytjum blöndu laga eftir mig og djass-
standarda,“ segir djasspíanistinn ungi Anna
Gréta Sigurðardóttir um efnisskrá tónleika
sinna í Hannesarholti á morgun, sunnudag,
klukkan 15. Anna Gréta útskrifaðist frá
Tónlistarskóla FÍH síðastliðið vor en stund-
ar nú framhaldsnám við Konunglega
tónlistarháskólann í Stokkhólmi. Með henni
á tónleikunum leika þeir Þorgrímur Jónsson
á kontrabassa og Einar Scheving trommu-
leikari. Sérstakur gestur verður saxófónleik-
arinn Sigurður Flosason, faðir Önnu. Anna
Gréta, sem er tvítug, var nýverið valin
„bjartasta vonin“ í flokki djass- og blústón-
listar á Íslensku tónlistarverðlaununum.
Anna Gréta segir tónsmíðar sínar sem
munu hljóma á tónleikunum vera „djasslög,
ekki alveg hefðbundin“. Hún segist semja í
lotum, „stundum mikið, stundum ekki neitt“.
Í Stokkhólmi leggur hún stund á nám í
flutningi djasstónlistar, í einka- og hóptím-
um, og samspili, auk þes sem hún kynnist
áhugaverðu fólki. Og er námið krefjandi?
„Algerlega. Þetta er frekar opið nám
þannig að maður tekur nokkuð sína stefnu
en það byggist líka á því að fólk búi þegar
yfir ákveðinni grunnþekkingu.“
Þegar hún er spurð hvort það hafi verið
auðvelt val að feta í fótspor Sigurðar föður
síns og fara að leika djass segir Anna
Gréta: „Ekki spurning! Ég byrjaði að spila
klassískt þegar ég var átta ára og hélt því
áfram þar til ég var fjórtán, þá minnkaði
áhuginn aðeins. Síðan byrjaði ég að læra
djassinn, fór í tíma í FÍH og þegar ég var
sextán ára var ég skiptinemi í Bandaríkj-
unum og kynntist ýmsu í djassi sem var
hvetjandi. Eftir það hélt ég áfram. Það var
ekki spurning.“ Hún segir ekki hægt að
efast um að það hafi haft áhrif að faðir
hennar er í kafi í tónlistinni. „Og það verð-
ur skemmtilegt að hann spilar líka með
okkur.“ efi@mbl.is
DJASSTÓNLEIKAR ÖNNU GRÉTU Í HANNESARHOLTI
Frumsamin lög og standardar
ANNA GRÉTA SIGURÐARDÓTTIR
VAR VALIN „BJARTASTA VONIN“ Í
DJASS- OG BLÚSTÓNLIST. HÚN
KEMUR FRAM Á TÓNLEIKUM ÁSAMT
MEÐSPILURUM Í HANNESARHOLTI.
Anna Gréta býður Sigurði Flosasyni föður sínum að leika með í nokkrum lögum.
Morgunblaðið/Kristinn
– Værir þú til í að sleppa einu, til að mynda
því að stíga á svið og leika?
„Nei, alls ekki, eins og það er nú vel borgað
og vinnutíminn fjölskylduvænn,“ segir hann
kíminn. „En nei, ég nýt þess að leika og
myndi sjá mikið eftir því, en ég fæ útrás fyrir
annað í skrifunum og ég hef verið heppinn að
ná að stunda þau meðfram leiklistinni og fyrir
það er ég þakklátur. Til dæmis fyrir þol-
inmæði minnar ágætu konu, Esther Talíu.“
– Hvað gefa skrifin þér?
„Hmm… Sem leikari vinnur maður með
meininguna í orðum höfundar og reynir að
koma henni til skila en í skrifunum ræður
maður orðunum sjálfum, útgangspunktinum. Í
leikgerðarvinnunni fer maður svo þarna á milli.
Þá þarf að vera verki annars trúr og flytja það
yfir í annan miðil og þá fær maður að vera
bæði túlkandi og skapandi; leita kjarnans og
endurmóta hann að vissu marki svo hann
gangi upp í nýu formi. Það að leikstýra er í
raun ólík nálgun við sama hlut, leit að kjarna
og því að miðla honum – að segja sögur!“
– Þú vinnur að Eiðnum með Baltasar Kor-
máki. Það hljómar spennandi.
„Já, ég var, ásamt öðrum, með í skrifunum á
þáttaröðinni Ófærð sem tökum er nú að ljúka
á, það var gríðarstórt verkefni og frábært höf-
undateymi sem vann að því undir handleiðslu
Sigurjóns Kjartanssonar og Baltasars. Eiðurinn
er hins vegar fyrsta handritið sem ég vinn sem
byggist á minni hugmynd og ég hef notið þess
að fá að þróa það með Sigurjóni og Baltasar og
innan hans fyrirtækis Reykjavík Studios. Eið-
urinn er mjög persónuleg saga, innblásturinn
stóð mér nærri. Innan vébanda fjölskyldunnar
og eiginlega við og yfir sársaukamörk, en þau
skrif hafa líka verið ákveðin hreinsun, og hún
er ekki að virka nema maður finni til.“
Ólafur Egill segir aldrei að vita hvað gerist
í heimi kvikmyndanna en mögulega fari Eið-
urinn í tökur á þessu ári. „Baltasar hefur lagt
mikið til í handritsvinnunni og komið með af-
gerandi hætti að þróuninni, eins og í öllu sem
hann leggur hönd á.“
Aðspurður játar Ólafur að það sé á stund-
um glíma að sinna þessum ólíku verkefnum
„Maður er stundum að kljúfa sekúndur, en
eru ekki flestir í því á þessu skeri, í tveimur
eða þremur störfum til að ná þessum endum í
námunda hvorum við annan?“
– En það er ekki verra að geta um leið
fengið góða útrás fyrir sköpunarkraftinn?
„Það er auðvitað stórkostlegt. Þá gengur
maður tvíefldur til verka. Þetta leikstjórn-
arverkefni er gott dæmi, það hefur verið þe-
rapía að kafa í persónur Kristínar – og hvað
notar maður í þá köfun annað en það sjálf
sem manni er áskapað. Svo kemur maður úr
kafi, svona líka tandurhreinn og hress“
Hann segir allt samstarfsfólkið í verkefninu
vera einstaklega öflugt, leikkonurnar þrjár
sem aðra aðstandendur. „Þetta eru allt lista-
menn með sjálfstæða og skýra sýn. Ég lít svo
á að sem leikstjóri sé það mitt að örva fólk, fá
það til að vera sem mest skapandi og stilla svo
saman strengina. Ég læt öðrum um að dæma
hvernig til hefur tekist en persónulega þykir
mér samhljómurinn bara nokkuð góður.“
„Það hefur verið þerapía að kafa í per-
sónur Kristínar – og hvað notar maður í
þá köfun annað en það sjálf sem manni
er áskapað. Svo kemur maður úr kafi,
svona líka tandurhreinn og hress,“ segir
Ólafur Egill sem er hér í hlutverki leik-
stjórans í sviðsmynd verksins Hystory.
Morgunblaðið/Kristinn