Reykjalundur - 01.10.1979, Blaðsíða 45

stjórinn ekkert til þess að leita að honum, og
sást hann ekki meir. Blessuð veri minning
hans.
Á Hreðavatni var dansleikur þetta kvöld
úði og grúði af alls konar farartækjum í öll-
um regnbogans litum. Þar var rnargt um
manninn og var að streyma að danshúsinu. Þar
bar auðvitað mest á ungu fólki. Stúlkurnar
voru ýmist í ljósum fallegum kjólum, eða
síðum buxum og Ijósum blússum. En strák-
arnir voru margir myndarlegir í andliti, og
ég býst við að margur hafi haft knálegan
vöxt, en það var ekki svo gott að átta sig á
því. Á þessum tíma var nefnilega sú tíska
að allir ungir karlmenn hefðu skyrturnar ut-
anyfir buxunum, líkt og konur nota blússur
undir vissum kringumstæðum. Nú er sú tíska
horfin að mestu, sem betur fer. Enn var haldið
áfram. Bar nú ekkert til tíðinda, annað en
að slanga sprakk eitthvað tvisvar eða þrisvar,
og sú síðasta í Hvalfirðinum. Þá var svo af
mér dregið, að ég lagðist bara fyrir í sæti
mínu og hugsaði ekki neitt, varla tók eftir
því, þegar ferðafélagar mínir skreiddust inn
í bílinn og enn var sett í gang. Mér var sem
ég hefði verið á ferðalagi svo dögum skipti,
og mundi verða það, það sem eftir væri af
ævinni.
£g hélt mig væri að dreyma, þegar ég heyrði
bílstjórann segja: „Þarna erum við komin.“
Og þetta var satt, ég var komin þangað sem
ég ætlaði að fara. Bílstjórinn hafði tekið á
sig stóran krók til þess að koma mér á minn
ákvörðunarstað, þó ekki hefði verið um það
samið.
Klukkan var 4 um nóttina, og aldrei hef
ég verið jafn fegin að fara ofaní gott rúm eins
og ég var þá.
Ekki man ég hvort ég kvaddi ferðafélaga
nn'na, eða þakkaði þeim fyrir samfylgdina.
Já, Jrað er einhver munur á því að fara í
..prívat" bíl, eða skakast með rútu í lang-
ferðum.
Því í rútunum skeður aldrei neitt.
Þessi litla ferðasaga dtti að birtast i Reykja-
lundi fyrir um 20 árum, en lenti i glatkistunni.
Fyrir stuttu kom liún i leitirnar og þótti
þá full áslœða til að koma henni á þann stað
sem henni var i uþþhafi cetlað.
Höfundurinn, Guðrún Sveinsdóttir frá
Siglufirði, dvaldi meira og minna á heilsu-
hœlum landsins frá árinu 1938, að hún fór
fyrst að Kristnesi og þar til hún andaðist á
Vifilsstöðum 18. september 1964.
Guðrún kom mikið við sögu SÍBS á hœlis-
árum sínum. Á Kristnesi veitti hún sauma-
stofunni forstöðu i mörg ár og reyndist vinnu-
stofunum þar ómetanleg hjálparhella. Guðrún
var afburða dugleg, enda kom það sér vel i
erfiðri lifsbaráttu. Hún átti létta lund og
flutti glaðvœrðina með sér að mörgum sjúkra-
beðinum, þar sem örvœntingin hafði lagt sina
þungu hönd á hrjáða. Erfiðleikarnir buguðu
hana ekki, það broslega gaf lifinu gildi.
J.B.
HÖFÐINGLEGAR GJAFIR
BERAST REYKJALUNDI
Fimmtudaginn 9. ágúst heimsóttu Reykja-
lund forstjórar Grohe fyrirtækisins í Þýzka-
landi ásamt umboðsmanni fyrirtækisins á ís-
landi Ómari Kristjánssyni hjá Þýzk-íslenzka
verzlunarfélaginu.
Grohe verksmiðjurnar eru einhver stærsti
framleiðandi blöndunar, hitastýri- og vatns-
hreinsunartækja í heiminum og eru fram-
leiðsluvörur Jreirra vel þekktar hér á landi.
Færðu Jaessir gestir Reykjalundi nokkur vatns-
nuddtæki að gjöf, sem áformað er að korna
upp á heimilinu. Reykjalundur kann þessum
gesturn beztu Jrakkir fyrir höfðinglega gjöf.
Rkykjalundur
43