Reykjalundur - 01.10.1981, Qupperneq 43

GUÐJÓN
EINARSSON
Guðjón fæddist 15. apríl
1904 í Hafnarfirði, en andað-
ist í Reykjavík 5. júlí 1981.
Foreldrar hans voru Einar
Ólafsson verkamaður, síðar
múrari, og kona hans Guð-
rún Jónasdóttir. Hjá þeim
ólst Guðjón upp og flutti
ungur til Reykjavíkur ásamt
þeim.
Á unglingsárunum stund-
aði hann nám í Verzlunar-
skóla íslands og síðan í
Kaupmannahöfn. Eftir að
hann kom heim þaðan vann
hann við verzlunarstörf í
ýmsum verzlunum í Reykja-
vík, Vöruhúsinu, Liverpool
og Bókaverzlun Sigfúsar
Eymundssonar. Þegar Hótel
Borg tók til starfa árið 1930,
varð hann þar skrifstofu-
stjóri.
í nokkur ár var Guðjón ut-
anlands, sem sjómaður eða
bryti á millilandaskipum.
Hann var m.a. á skipi, sem
skotið var niður í innrás
Bandamanna í Frakkland í
síðustu heimsstyrjöld og
velktist þá í sjónum í eina
sex klukkutíma. Upp úr því
volki veiktist hann illa og
kom heim til íslands. Varð
hann þá um tíma sjúklingur
í Vífilsstaðahæli og upp úr
því tengdist liann SÍBS og
gerðist starfsmaður þess, fyrst
á Reykjalundi og síðan í
Múlalundi, eftir að það fyr-
irtæki var stofnað. Þar vann
hann til dauðadags, sem sölu-
maður eða skrifstofustjóri.
Guðjón Einarsson var tví-
kvæntur. Fyrri kona hans var
Dagbjört Jónsdóttir frá
Akranesi. Þau giftust árið
1931. Börn þeirra eru: Skafti,
bílstjóri í Reykjavík, giftur
Sigríði Erlu Guðnadóttur, og
Nína, gift Ólafi Indriðasyni,
flugstjóra. Dagbjört andað-
ist í Reykjavík 1969. Guð-
jón kvæntist öðru sinni 1974,
Guðrúnu Böðvarsdóttur, sem
lifir mann sinn.
Önnur börn Guðjóns, en
hér voru nefnd, eru Þórdís,
er lengi bjó utanlands, Jón-
ína, er átti síðast heima í
Bandaríkjunum og dó þar
fyrir nokkrum árum, og Jón
Einar, blaðamaður í Noregi,
kvæntur þarlendri konu.
Þannig er í stuttu máli
lífshlaup þess manns, er hér
er minnzt.
Guðjón var SÍBS-maður . . .
I dag spyrja rnenn gjarnan,
hverjir eru þessir menn og
konur, sem kalla sig SIBS-
félaga? Við þessari spurn-
ingu á eldri kynslóðin greið
svör, en hinir yngri ef til vill
öllu færri. Berklaveikin er
ekki á hvers manns vörum
lengur. Sá, sem í dag veikist
af jreim sjúkdómi, fyllist
varla þjakandi örvæntingu,
REYKJALUNDUR
41