Læknablaðið - 01.11.2015, Blaðsíða 43

og hann féllst á það. Ég gegndi svo þessu
embætti til ársins 1970. Þá hafði Sigurður
Sigurðsson landlæknir hvatt mig til þess
að fara út og kynna mér lýðheilsufræði.
Hugmynd hans var að ég sækti um land-
læknisembættið þegar hann léti af störf-
um. Ég fékk styrk frá Alþjóðaheilbrigðis-
stofnuninni og ég og fjölskyldan vorum í
Bristol í Englandi veturinn 1969-1970 með-
an ég sat á skólabekk í lýðheilsufræðum.
Guðrún kona mín sem lokið hafði lækna-
námi nokkru fyrr notaði tímann til að
kynna sér starf á geðdeildum sjúkrahúsa í
Bristol og nágrenni og synir okkar tveir og
dóttir settust einnig á skólabekk og það fór
ágætlega um okkur þennan vetur.“
Það fór þó ekki þannig að Páll
Sigurðsson yrði landlæknir heldur varð
atburðarásin á annan veg. „Um vorið 1970
þegar ég er í prófum fæ ég bréf frá Egg-
erti Þorsteinssyni. Ég hafði kynnst honum
nokkrum árum fyrr þegar hann 1962
fékk mig til að taka sæti á lista Alþýðu-
flokksins til borgarstjórnarkosninga og
ég lenti óvænt í borgarstjórn 1966 þegar
Alþýðuflokkurinn bætti við sig manni.
Eggert var þarna orðinn sjávarútvegs-
ráðherra og með nýjum lögum um
Stjórnarráð Íslands sem gengu í gildi 1.
janúar 1970 var stofnað heilbrigðis- og
tryggingaráðuneyti og Eggert fór einnig
með það. Hann bað mig að hitta sig í
London og erindið var að spyrja hvort ég
vildi taka að mér embætti ráðuneytisstjóra
í hinu nýja ráðuneyti. Ég lofaði að skoða
það, ákvað að sækja um embættið og var
skipaður. Ég tók svo við embættinu þegar
ég kom heim sumarið 1970. Ég lenti í hálf-
gerðum vandræðum þegar kom að því að
ráða fólk í nýja ráðuneytið. Ekkert af því
fólki sem sinnt hafði þessum málaflokkum
í félagsmála- og dómsmálaráðuneytinu
vildi skipta um ráðuneyti. Ég þurfti því
að leita annað en var strax í upphafi mjög
heppinn með starfsfólk. Það kom svo í ljós
mjög fljótt að það var ekki nokkur leið
fyrir mig að starfa sem læknir meðfram
starfinu í ráðuneytinu. Ég varð að vera
tiltækur hvenær sem ráðherrann þufti á
að halda og því gat ég ekki bundið mig
annars staðar á ákveðnum tímum. Oftast
komu ráðherrarnir í ráðuneytið seinnipart
dags þegar starfinu í þinginu var lokið og
þá varð maður að vera til staðar. Guðrún
fékk starf deildarlæknis á geðdeild Borgar-
spítalans eftir að við komum heim og
lauk síðan sérnámi í geðlækningum. Hún
varð fyrsta konan til að fá sérfræðileyfi
í geðlækningum hér á landi í byrjun árs
1976.“
Afnám tilvísanakerfisins var mikill skaði
„Það merkilega var að ég saknaði þess
ekkert að hætta sem læknir og gerast emb-
ættismaður. Ég hafði reyndar ætlað mér að
„Það sem situr eftir er þó sú staðreynd að þrátt fyrir að ráðherrarnir væru margir og úr flestum flokkum voru þeir í grundvallaratriðum sammála um hlutverk og mikilvægi heil-
brigðisþjónustunnar,“ segir Páll Sigurðsson læknir og fyrrum ráðuneytisstjóri í heilbrigðis- og tryggingaráðuneytinu.
LÆKNAblaðið 2015/101 543
U M F J Ö L L U N O G G R E I N A R