Dagblaðið Vísir - DV - 28.08.2009, Síða 27

Hver er maðurinn?
„Ingólfur Sigurðsson, 16 ára.“
Hvað drífur þig áfram?
„Gleði og jákvæðni.“
Hvar ertu uppalinn?
„Ég er uppalinn í Bólstaðarhlíð og
þá helst á fótboltavellinum hjá
Háteigsskóla.“
Uppáhaldsknattspyrnumaður?
Það hafa margir haft áhrif í gegnum
árin, kannski Steven Gerrard sem
hefur verið helsta átrúnaðargoðið
Uppáhaldsbíómynd?
„Coach Carter.“
Við hvað lékstu þér þegar þú varst
yngri?
„Fótbolta eins mikið og hægt var.“
Stefnir þú á frama erlendis?
„Já, það er auðvitað markmiðið.“
Hvernig var tilfinningin að sjá
boltann í netinu?
„Það var ólýsanlegt, ég ætlaði ekki að
trúa þessu þegar ég sá boltann inni.“
Ef ekki KR, hvað þá?
„Úff, eitthvað spennandi.“
Ætlarðu að vinna þér fast sæti í
liðinu?
„Já auðvitað stefnir maður að því að
gera betur og fá stærra hlutverk í
KR-liðinu.“
Eru strákarnir almennilegir við
þig?
„Já mjög og hafa allir tekið mér vel.“
Varstu ekkert rassskelltur eftir
leikinn?
„Nei, en reyndar henti Grétar
Sigfinnur mér í ísbað, það var bara
fyndið.“
Er eitthvað sem þú vilt segja við
unga knattspyrnuiðkendur?
„Æfið vel og hafið trú á draumum
ykkar.“
Kvíðir þú vetrinum?
„Já aðalega skólanum bara, leiðilegt að
hafa rok og snjó.“
BERglind BjöRK KRiStjánSdóttiR
14 áRa NemI
„Nei ég get ekki sagt það, ég er
áhyggjulaus.“
SindRi SigHVatSSon
35 áRa NámSmaðuR eRleNdIS
„Já svolítið, kvíði skólanum svolítið.“
MElKoRKa KoRMáKSdóttiR
14 áRa NemI
„Nei bara smá, mér finnst sólin nú
best.“
KlaRa SigURðaRdóttiR
13 áRa NemI
Dómstóll götunnar
ingólfUR SigURðSSon sem er
einungis 16 ára gamall kom inn á í
fyrsta skiptið í leik í úrvalsdeild á
miðvikudagskvöld. Hann gerði sér lítið
fyrir og skoraði þriðja og síðasta mark
KR-inga gegn ÍBV eftir að hafa verið
inn á vellinum í nokkrar mínútur.
trúði ekki að
boltinn væri inni
„Nei ég er rosalega spenntur fyrir
vetrinum, það eru nýir tímir og allt er
svo spennandi.“
gUnnaR jónSSon
21 áRa NemI
maður Dagsins
Frá stjórninni til þín
Það er merkilegt að koma heim aftur
eftir næstum tveggja mánaða fjar-
veru. Merkilegast af öllu er kannski
hvað lítið hefur breyst. Vissulega
er búið að letra orðin „virðing“ og
„réttlæti“ á VR bygginguna, tvö hug-
tök sem lítið fór fyrir í góðærinu. En
eigi að síður er flest eins og það var
í byrjun sumars. Icesave deilan er
enn mál málanna, og þó að lausnin
sé ávallt rétt handan við hornið hef-
ur hún enn ekki fundist.
Það sem ég óttaðist mest var
einmitt að þetta eina mál myndi
fá alla athygli meðan öll hin, og
mörg þeirra stærri, sætu á hakan-
um. Einn greindur prestur (já, þeir
eru til) benti mér þó á að ef til vill
hefði þjóðin gott af því að einu sinni
skoða eitt mál ofan í kjölinn. Hér er
alltaf allt bara drifið af, bæði Nato
aðild og Kárahnjúkavirkjun var ýtt í
gegnum þingið án þess að öll sjón-
armið fengju að heyrast. Kannski er
kominn tími til að Íslendingar læri
að ræða málin. Jafnvel hugsanlegt
að þeir komist að sameiginlegri nið-
urstöðu.
Það er kannski til of mikils ætl-
ast. Í staðinn spurði ég þennan
ágæta prest hvort hann væri sam-
mála mörgum kollegum sínum um
nauðsyn þess að fyrirgefa, jafnvel
þó að enginn hefði beðist afsök-
unar. Presturinn sagði mér söguna
af týnda syninum, sem sóaði fjöl-
skylduarfinum og snéri síðan aftur
heim fullur iðrunar. Hann ætlaðist
þó ekki til þess að honum yrði fyrir-
gefið, heldur bað hann einungis um
að fá að koma aftur sem almennur
vinnumaður.
iðrun eða hirting?
Þegar fólk iðrast verður það að vera
gert af fullri einlægni, og án þess að
menn ætlist til sjálfkrafa fyrirgefn-
ingar. Ef auðmennirnir myndu snúa
aftur heim og raunverulega bjóðast
til þess að fara að vinna á lyftara væri
mögulega hægt að byrja að fyrirgefa
þeim. En eins og presturinn sagði,
þá eru fyrirgefning og iðrun of stór
hugtök til þess að hægt sé að kasta
þeim fram í hálfkæringi. Þá er einn-
ig ljóst að sá sem biðst einlægrar af-
sökunar hlýtur aðra meðferð en sá
sem þarf að draga fram á eyrunum
áður en hann sér að hann hefur gert
eitthvað af sér.
Ef Reykjavík hefði verið lögð í
rúst í jarðskjálfta hefði ekki tekið
mörg árin að byggja hana aftur upp.
Íslendingar eru harðduglegt fólk og
geta komið hlutunum í verk þeg-
ar þess þarf með. En þeir verða að
hafa tilgang. Ófarirnar nú urðu af
manna völdum, og það verður að
gera málið upp áður en hægt er að
halda áfram. Annars höfum við ekk-
ert lært, og erum dæmd til að gera
sömu mistökin aftur.
Hin merkilega menning
Ef fólk missir trúna á þjóðfélag sitt
er hætta á að margir fari. Nú skellur
annar kreppuvetur brátt á, en ólíkt
þeim síðasta er það ljóst frá fyrstu
haustdögum hvað er í vændum.
Sumarið var kærkomið, en nú þarf
að taka á málunum. Mikið starf bíð-
ur okkar, en áður en það hefst verð-
um við að vita til hvers er verið að
vinna. Eða erum við aðeins að sá í
jörð óvinar okkar eina ferðina enn?
Það var gott að vera í Danmörku
í sumar. Ég var í sumarnámskeiði
í Norrænum fræðum, sem eru í
grunninn til íslenskar fornbók-
menntir. Það er gott að vita að ein-
hversstaðar eru til hópar fræði-
manna sem telja íslenska menningu
einhverja þá merkilegustu í heimi,
hvað sem öllu efnahagshruni líður.
Það var gott að vera minntur á
að einhvern tímann riðu hetjur hér
um héruð, og Íslendingar vernduðu
menningu allrar Norður-Evrópu. En
síðan gerðist það að við rugluðum
hetjunum saman við auðmenn og
bókmenntum saman við krimma,
og nú þurfum við að hugsa allt
dæmið upp á nýtt.
Týndir synir á lyftara
ValUR
gUnnaRSSon
rithöfundur skrifar
„Þegar fólk iðrast
verður það að vera
gert af fullri ein-
lægni“
mynDin
Hávaðamótmæli Fjöldi fólks mótmælti Icesave-samkomulaginu á austurvelli í gær. Þar var boðað til sérstakra hávaðamótmæla þar sem fólk reyndi að hafa eins mikinn há-
vaða og mögulegt var, eins og Róbert Reynisson ljósmyndari komst að raun um. einn þátttakandi tók með sér skipalúður og annar skaut upp flugeldum. Mynd RóBERt REyniSSon
Sukkaðir sökudólgar
kjallari
umræða 28. ágúst 2009 föstudagur 27