Dagblaðið Vísir - DV - 15.01.2010, Page 24

ICESAVE-NEFNDIN
Það eina sem getur bjargað Íslendingum út úr Icesave-málinu er samninganefnd skipuð þrautseigustu og
útsmognustu Íslendingum heims-
ins. Svarthöfði hefur tekið að sér að
mynda nefndina til að fyrirbyggja
að henni verði aftur stýrt af alþýðu-
bandalagsmanni.
Kallað hefur verið eftir því að Ólafur Ragnar Grímsson forseti sjái sjálfur um samn-ingaviðræðurnar. Það væru
afglöp. Að vanda mundi forsetinn
halda langar ræður um gríðarleg-
ar auðlindir Íslendinga, þannig
að breska samninganefndin
myndi slefa af græðgi. Það síð-
asta sem við þurfum er slíkur
samningamaður.
Fyrstan í nefndina vel-ur Svarthöfði Lárus Björn Svavars-son. Nei, hann
er ekki sonur Svavars
Gestssonar. Lárus er
oftast kallaður Lalli
Johns og enginn
myndi láta sér detta
í hug að rukka hann
um eitt eða neitt.
Enda myndi hann
ekki borga krónu. Með
Lalla í nefndinni kæmu Íslendingar út
í plús úr Icesave-málinu.
Sumir segja að samningamenn eigi að vera harðir. Því verður ekki neitað að harðsvíraðar samningakempur geta beygt
veikari andstæðinga, en ekki þegar
allt er í hnút. Við þurfum krútt. Raun-
ar þurfum við krúttlegustu fullorðna
menn þessa heims, hljómsveitina
Sigur Rós. Bretarnir skilja ekki orð
af því sem þeir segja, en samt finnst
þeim þeir í senn töff
og krúttlegir, hvernig
sem á því stend-
ur. „Hoppípolla,
gobble digook,“
myndu þeir óma
himneskri, dáleiðandi
röddu. Og meðan
þýðandinn
miðlaði
textum
þeirra
jafnóðum myndu Bretar smám sam-
an verða þess áskynja að Íslendingar
væru ekki í neinum stígvélum, þeir
væru með vind í hárinu og rennblaut-
ir með blóðnasir. Eins og handrukk-
aðir unglingar.
Sem formann nefndarinnar skipar Svarthöfði Ólaf Stefáns-son handboltamann. Hann stöðvar hverja neikvæða kröfu
Breta með pípi svo þeir komast ekki
fet. Ef hann nær ekki að sannfæra þá,
mun hann rugla þá svo mikið að þeir
samþykkja hvað sem er.
Og þannig verður það að hin djarfa samninga-
nefnd Íslands skipuð
Lalla Johns, Sigur Rós og
Ólafi Stefánssyni, snýr aft-
ur heim með glæsileg-
an samning þjóðinni
til bjargar. „Það eru
hlutir að birtast
hér sem áður voru
bara hugsanir og
tilfinningar. Við
vorum að klifra
þetta fjall og
það voru
tvær leið-
ir í dag.
Önnur
var *bíb*
og hin
var upp.“
SANDKORN
n Sú ákvörðum skilanefndar
Landsbankans að halda Bald-
vini Valtýssyni, stjórnanda úti-
bús bankans í London, í vinnu
á ofurlaunum eftir hrun vekur
almenna
furðu og
reiði. DV
sagði frá því
á miðviku-
dag að Bald-
vin væri einn
af þeim sem
fylgdu Sig-
urjóni Árna-
syni, fyrrverandi Landsbanka-
stjóra, úr Búnaðarbankanum á
sínum tíma. Þegar Lárus Weld-
ing hætti sem yfirmaður útibús
Landsbankans í London tók
Baldvin við markaðssókninni
með Icesave. Baldvin er Sigl-
firðingur og hóf feril sinn sem
bæjarritari nyrðra.
n Baldvin Valtýsson hefur átt
mikla blómatíð í banka allra
landsmanna og haft allt að 250
milljónum á ári í laun. Hermt
er að hann hafi verið hægri
hönd Björgólfs Guðmundsson-
ar, aðaleiganda bankans. Hans
sérsvið hafi
framan af
verið að sjá
um lánveit-
ingar til ríka
fólksins á
Íslandi og
leiðbeina
því við
að koma
peningum í skjól á Tórtóla og
öðrum aflandseyjum. Þegar
spilaborgin hrundi til grunna
hafði hann þau klókindi til að
bera að komast undir vernd-
arvæng skilanefndar og halda
vinnunni á kostnað kröfuhafa
bankans.
n Gríðarleg áhersla er lögð á það
í Landsbankanum undir stjórn
Ásmundar Stefánssonar, ekki
síður en í skilanefndinni, að
viðhalda leynd varðandi þau
brot sem áttu sér stað í bankan-
um áður en hrunið varð. Þótt
um sé að ræða ríkisbanka gæta
menn þess vandlega að upplýs-
ingar séu faldar og eru tregir til
að láta þær af hendi. Óljóst er
hve lengi Ásmundur á að sitja
sem bankastjóri en eitt af lof-
orðum ríkisstjórnarinnar var
að auglýsa stöðu hans.
n Meðal þeirra borgarfulltrúa
sem eru mikið í umræðunni er
Gísli Marteinn Baldursson sem
nam borgarfræði í Edinborg á
kjörtímabil-
inu. Í fyrstu
var hann
á fullum
launum sem
borgar-
fulltrúi við
gríðarlega
óánægju
annarra
borgarfulltrúa. Hann var ekki
sviptur fullum launum fyrr en
Hanna Birna Kristjánsdótt-
ir borgarstjóri tók af skarið í
lok janúar 2008. Hann hélt þó
launum sem formaður borgar-
stjórnarflokksins og uppskar
100 þúsund krónur á mánuði
fyrir ekkert framlag.
LYNGHÁLS 5, 110 REYKJAVÍK
ÚTGÁFUFÉLAG: Útgáfufélagið Birtíngur ehf.
STJÓRNARFORMAÐUR: Hreinn Loftsson
FRAMKVÆMDASTJÓRI: Sverrir Arngrímsson
RITSTJÓRAR:
Jón Trausti Reynisson, jontrausti@dv.is
og Reynir Traustason, rt@dv.is
FRÉTTASTJÓRAR:
Brynjólfur Þór Guðmundsson, brynjolfur@dv.is
og Þórarinn Þórarinsson, toti@dv.is
AUGLÝSINGASTJÓRI:
Elísabet Austmann, elisabet@birtingur.is
DV Á NETINU: DV.IS
AÐALNÚMER: 512 7000, RITSTJÓRN: 512 7010,
ÁSKRIFTARSÍMI: 512 7080, AUGLÝSINGAR: 512 7050.
SMÁAUGLÝSINGAR: 515 5550.
Umbrot: DV. Prentvinnsla: Landsprent. Dreifing: Árvakur.
DV áskilur sér rétt til að birta aðsent efni blaðsins á stafrænu
formi og í gagnabönkum án endurgjalds.
Öll viðtöl blaðsins eru hljóðrituð.
„Ég er bara svona góður.“
n Hreiðar Leví Guðmundsson þegar hann
svaraði spurningu íþróttafréttamanns RÚV um
hvers vegna hann hefði varið svo vel í leiknum
gegn Portúgal. - RÚV
„Við erum enn meðal
ríkustu þjóða í heimi.“
n Þórólfur Matthíasson, prófessor í hagfræði
við Háskóla Íslands. Þórólfur segir ekkert nýtt að
því sé haldið fram í kreppum að norræn þjóðfélög
hafi ekki efni á að reka velferðarkerfi í fremstu
röð. - Fréttablaðið
„Ráðningu Davíðs má
líkja við að bankaræningi
yrði skipaður dómari í
Hæstarétti til þess að
dæma í eigin sök.“
n Þórður Snær Júlíusson,
fyrrverandi blaðamaður
Morgunblaðsins, sem segir sér
hafa verið boðið að taka þátt í
sögufölsun með því að starfa
undir ritstjórn Davíðs Oddssonar.
- Reykjavík Grapevine
„Venjulegur hiti á þessum
árstíma er í kringum 20 til
25 gráður hér í Flórída.“
n Ívar Guðmundsson sem lenti í frosti í
sólarlandaferð sinni til Flórída í Bandaríkjunum
þar sem mikill kuldi hefur verið undanfarnar tvær
vikur. - DV
„Nei.“
n Logi Geirsson sem afþakkaði viðtal, sennilega
í fyrsta skipti á ævinni, við íþróttafréttamann
RÚV. - RÚV
Fífl með fjöregg
LEIÐARI
Stjórn Landssambands íslenskra út-gerðarmanna ræddi það á fundi sín-um fyrir jól að stefna fiskiskipaflot-anum til hafnar og þvinga þannig
stjórnvöld til að hætta afskiptum af nýting-
arrétti á fiskistofnum. Sægreifar Íslands
eru uppfullir af reiði vegna þess að réttkjör-
in stjórnvöld vilja koma auðlindum hafsins
aftur í eigu þjóðarinnar og ljúka því svarta
tímabili Íslandssögunnar sem á sér upphaf í
því að framsal og síðar veðsetning kvóta var
heimiluð.
Sú efnahagslega rúst sem Ísland er í dag
á sér klárlega rætur í framgöngu þeirra sem
nú telja sig þess umkomna að dýpka enn
á kreppunni með því að stöðva fiskveiðar.
Grunnurinn að þeirri bólu, sem nú er sprung-
in, var lagður þá örlaganótt sem Alþingi sam-
þykkti að útgerðarmönnum væri heimilt að
veðsetja óveiddan fisk. Verð á kvóta fór upp
úr öllu valdi á örfáum árum. Fíflin í bönk-
unum ýttu undir hærra verð og hækkuðu
þannig veðhæfni. Þróunin varð sú að þjóð-
areignin var veðsett langt umfram það sem
hún nokkru sinni gat gefið af sér. Það liggur í
eðli slíkrar bólu að hún springur á endanum.
Í dag er óveiddur fiskur á Íslandsmiðum veð-
settur útlendingum langt umfram greiðslu-
getu útgerða.
Það er mikill misskilningur útgerðar-
manna að þeir eigi fiskimiðin í kringum Ís-
land. Lögin eru skýr. Auðlindin, fiskistofn-
arnir, eru sameign íslensku þjóðarinnar. Frá
sjónarhóli hins almenna Íslendings er miklu
nær að líta á sjómennina sem fulltrúa þjóð-
arinnar. Þeir sækja fiskinn við þær háskalegu
aðstæður sem gjarnan skapast á einu erf-
iðasta hafsvæði í heimi. En þeir voru aldrei
spurðir um það hvort leyfa ætti jakkalökkum
LÍÚ að veðsetja hinn óveidda fisk. Fiskverka-
fólkið, sem dagana langa vinnur á smánar-
launum við að gera verðmæti úr fiskinum,
var heldur ekki spurt. Þrátt fyrir að sjómenn
séu hlutaráðnir á skipin kom aldrei til álita að
þeir fengju að veðsetja sinn hluta af auðlind-
inni. Þrælar fá ekki inni í bönkum. Útgerðar-
mennirnir hrifsuðu til sín fjöreggið og veð-
settu það langt upp fyrir hæstu siglutoppa.
Afleiðingin af kvótakerfinu er öllum ljós.
Byggðarlög hafa farið niður undir stig fátækt-
ar. Sægreifarnir hafa komið sér upp þræl-
um sem borga okurverð fyrir að sækja fisk í
sjó. Nú er staðan sú að öll þjóðin er að kom-
ast undir þrælahlekki þeirra sem hanga urr-
andi á þjóðareigninni, sem hundar á roði.
Og nú hóta mennirnir í jakkafötunum með
þéttskrifuðu veðbókarvottorðin að hætta
veiðum og kalla þrælana heim. Þjóðin verð-
ur að stöðva þess menn strax. Auðlindin er
eign allra Íslendinga. Ríkisstjórnin verður að
standa við þau fyrirheit að færa þjóðinni aft-
ur eign sína.
REYNIR TRAUSTASON RITSTJÓRI SKRIFAR. Og nú hóta mennirnir í jakkafötunum
BÓKSTAFLEGA
Hundar hádegismóra
Þjóðaratkvæðagreiðsla er fyrirbæri
sem fjórflokkurinn og syndasel-
ir samtryggingarinnar óttast. Ef svo
væri ekki þá hefðu menn á þingi fyr-
ir löngu komið því í verk að afgreiða
lög um þjóðaratkvæðagreiðslu.
Þingmenn vita að beint lýðræði er
háð svo hárfínni línu að augnablik-
sæði eins manns getur snúið af-
stöðu heillar þjóðar. Klíkusamfé-
lag getur ekki reitt sig á vilja þjóðar
eða duttlunga fjöldans. Með þjóðar-
atkvæðagreiðslu tapast einn mikil-
vægasti þáttur íslenskrar stjórnsýslu
– gleymska kjósenda.
Mér er spurn: Er ekki í lagi að nýta
fyrirhugaða þjóðaratkvæðagreiðslu
virkilega í þágu lýðræðis? Við gæt-
um slegið allavega sjö flugur í einu
höggi og kosið um: Urriðafossvirkj-
un, sölu á raforku til stóriðju, inn-
köllun veiðiheimilda, stuðning ríkis
við stjórnmálaflokka, aðskilnað ríkis
og kirkju, afstöðu til ESB-umsóknar,
ábyrgð ráðamanna, beingreiðslur til
bænda, sjómannaafslátt og svona
mætti lengi telja.
Helmingaskiptaveldið vildi ekki
neina bévítans þjóðaratkvæða-
greiðslu og mér segir svo hugur að
stjórnmálamönnum sé helst hugs-
að hlýtt til þess arna ef það fær að
liggja í gleymskunnar dvala. Núna
stökkva þeir úr fylgsnum sínum pen-
ingaþvottamennirnir í Framsókn og
Sjálfstæðisflokki og vilja að þingið
sameinist um niðurstöðu. Hér tala
sömu menn og hundsuðu tillögu
Ögmundar Jónassonar um þá leið
sem hann kallaði 63-0. Sigmundur
Davíð Oddsson, eða hvað hann nú
heitir og hann þarna enn einn kján-
inn þeirra sjallaballa vilja núna fara
leið sátta og vilja helst að allir gleymi
því hverjir voru hundar í bandi þeg-
ar höfðinginn sjálfur fór fyrir liði út-
rásarvíkinga.
Núna er þó allavega talað um
að halda þjóðaratkvæðagreiðslu
um svokallaða ríkisábyrgð. Þökk sé
þeim sem á þingi sýndu mótspyrnu,
þökk sé fólki eins og Ögmundi Jón-
assyni, Lilju Mósesdóttur, Ásmundi
Daða og Guðfríði Lilju. Þökk sé öllu
því fólki sem hefur skoðanir og þorir
að láta þær lifa, jafnvel þótt þær fari
í berhögg við vilja þeirra flokka sem
fólkið tilheyrir. Þessu fólki eigum við
að þakka það að núna glittir í lýð-
ræðið.
Menn geta sagt að í VG sé að finna
óþægu deildina og menn mega bak-
tala þá sem þora að hafa sjálfstæðar
skoðanir. Eins mega menn tala upp-
hátt um þá hlýðnu hunda sem Dav-
íð Oddsson teymdi út og suður hér
í eina tíð.
Kannski munu kallast góð
kjörin hér á landi
ef enskir hafa okkar þjóð
eins og hund í bandi.
KRISTJÁN HREINSSON
skáld skrifar
„Klíkusamfélag
getur ekki reitt
sig á vilja þjóðar
eða duttlunga
fjöldans.“
SKÁLDIÐ SKRIFAR
24 FÖSTUDAGUR 15. janúar 2009 UMRÆÐA