Dagblaðið Vísir - DV - 27.08.2010, Síða 34

34 úttekt 27. ágúst 2010 föstudagur
Ólafi kynntist Dagbjört í Réttarholts-
skóla þar sem hann kenndi henni
ensku í fjórða bekk gagnfræðaskóla.
Engin persónuleg tengsl urðu á milli
þeirra en þegar hún kom of seint í loka-
prófið hringdi hann í menntamála-
ráðuneytið og fékk fyrir hana leyfi til
þess að taka prófið þar. „Við það fer Ól-
afur í dýrlingatölu hjá mér sem guðs-
maður. Svo líður einhver tími þar til
hann hringir aftur og segir að honum
þyki útkoman í prófinu ekki nógu góð,
ég eigi betra skilið og geti því komið
upp í kirkju og tekið prófið aftur. Hann
fer í enn meiri dýrlingatölu við það. Ég
leit á hann sem góðan mann og góðan
prest,“ segir Dagbjört.
Hún gifti sig ung og þurfti leyfisbréf.
„Ég gifti mig í hvítu í Bústaðakirkju og
með fyrir andlitinu. Í dag get brosað
að þessari mynd því þetta er eins og
fermingarmynd. Ólafur gifti okkur og
talaði um þessa hreinu ást, þó að við
værum ung vissum við hvað við vild-
um. Ég eignaðist svo dreng og Ólafur
kemur inn á heimili foreldra minna og
skírir hann.“
Óþægilegt vinarþel
Um haustið hélt Dagbjört til Dan-
merkur þar sem fyrrverandi maður-
inn hennar var að hefja nám. Móð-
ir hennar hitti Ólaf í Bankastræti og
hann spyr frétta af Dagbjörtu og fjöl-
skyldunni. Móðir hennar greinir hon-
um frá því að Dagbjört sé flutt til Dan-
merkur og hann fær símanúmerið hjá
henni. Nokkru síðar á Ólafur erindi
til Danmerkur þar sem hann sat nor-
rænt kirkjuþing fyrir hönd íslensku
kirkjunnar. „Svo hringdi hann í mig
og bauð mér út að borða. Hann bauð
bara mér, ekki manninum mínum.
En þar sem ég hafði lent í því áður að
eldri maður áreitti mig kynferðislega
var ég alltaf hrædd við menn á þess-
um aldrei. Þannig að ég tók manninn
minn með mér.“
Þegar þau komu upp á hótelið sem
var á horninu á Istedgade og Helgol-
andsgade var Dagbjört beðin um að
fara upp á herbergi til Ólafs. „Við för-
um upp og það kemur á hann þeg-
ar hann sér að við erum þarna bæði.
Hann byrjar á að bjóða okkur í glas
en við þáðum það hvorugt. Síðan spyr
hann hvort við höfum einhverjar til-
lögur að veitingastað. Við erum 19 ára
gömul og óttalegir hvolpar. Við förum
á Hereford því við vissum að það væri
góður staður. Á Hereford sit ég á móti
manninum mínum og Ólafur situr við
hliðina á mér. Það er hvítur dúkur á
borðum og Ólafur er alltaf að strjúka á
mér lærið. Það var óþægilegt en hann
fór aldrei alveg upp. Ég hélt jafnvel að
það væri aðeins um vinahót að ræða
þar sem hann var fjölskylduvinur og
prestur.
Árás á veitingastað
Stuttu eftir að borðhald hófst afsakaði
Dagbjört sig. Þetta var í fyrsta skipti
sem sonur hennar var í pössun og hún
var búin að komast að því að það væri
peningasími á neðri hæðinni. „Maður
labbaði niður tröppur og þá var síminn
á veggnum og klósettin voru niðri. Ól-
afur afsakar sig stuttu eftir að ég er far-
in niður og segist verða að fara að nota
snyrtinguna. Um leið og ég lýk samtal-
inu og sný mér við stendur hann þétt-
ingsfast upp við mig og hann skellir
mér á vegginn. Áður en ég veit af þá
er hann búinn að setja aðra höndina á
brjóstið á mér og reynir að setja tung-
una upp í mig. Hann biður mig um
að senda fyrrverandi manninn minn
heim þar sem sig langi svo til að sýna
mér næturlífið í Kaupmannahöfn. Ég
næ að slá hann utan undir, hleyp upp
og segi fyrrverandi manninum mín-
um hvað gerðist. Við stöndum bæði
upp. Ólafur er að koma upp stigann
þegar við erum að ganga út af staðn-
um. Við náum leigubíl hjá Hovedban-
egården en Ólafur nær að opna hurð-
ina á leigubílnum og segja að ef okkur
vanhagi um eitthvað í lífinu megum
við leita til hans. Þetta eru mín síðustu
samskipti við Ólaf Skúlason.“
Dagbjört tók þetta nærri sér. Ekki
síst af því að hún hafði lent í þessu áður.
„Ég grét mikið og fór í algjöra niðurrifs-
starfsemi gagnvart sjálfri mér. Það hlyti
að vera eitthvað að mér. Ég velti fyrir
mér spurningum eins og: „Af hverju
lenti ég í þessu?“ Þetta var gróf kyn-
ferðisleg áreitni af hans hálfu. Í raun
var þetta bara árás. Þegar þú hugsar
til þess þá gaf hann mér ekkert svig-
rúm. Ég komst hvergi. Þetta var eins og
köttur sem er að leika sér að músinni.
Ég hef svo oft spurt sjálfa mig hvernig
í ósköpunum manninum gæti dottið í
hug að ég væri til í eitthvað. Hann var
ég var
hrædd
Dagbjört Guðmundsdóttir gerði tilraun til þess að afhenda
kirkjunni ljótt leyndarmál árið 1996. Leyndarmálið var atvik
sem hún lenti í úti í Kaupmannahöfn árið 1979 þar sem Ólafur
Skúlason réðst að henni með kynferðislegum tilburðum. Eftir
mikinn þrýsting dró Dagbjört mál sitt til baka yfirbuguð af
sársauka og sorg. Hún gerir nú aðra tilraun til þess að stíga
fram, í fyrsta skipti undir nafni og mynd.
Prestar beita þrýstingi
n Að eigin frumkvæði báðu tveir prestar biskup um að leita sátta. Það voru þeir sr. Hjálmar
Jónsson og sr. Karl Sigurbjörnsson. Þeir beittu einnig konurnar töluverðum þrýstingi um að láta
mál sín niður falla. Ein þeirra, Dagbjört Guðmundsdóttir lét undan þrýstingi og dró frásögn sína
til baka. Sagt var frá því í DV að prestarnir hefðu reynt með handafli að fá konurnar til að falla
frá ásökununum á hendur biskupi. Karl átti við yfirlýsingu Sigrúnar Pálínu svo að það liti út fyrir
að hún félli frá ásökunum á hendur Ólafi eftir fund með þeim og biskupi. Sr. Geir Waage, sem þá
var formaður Prestafélags Íslands, lagði fram ályktun á fundi félagsins. Ályktunin var felld en í
henni fólst að Ólafur hlyti að þurfa að segja sig úr embætti. Í ályktuninni segir Geir: „Vegna hinnar
alvarlegu kröfu um algjöran trúnað getur ósannaður áburður um trúnaðarbrest ónýtt stöðu
prests til að gegna þjónustu sinni og haldið vakandi efasemdum um heilindi hans og hæfi til að
gegna embætti ... Sé um alvarlegt trúnaðarbrot að ræða gildir einu hvort það varðar við lög eða
ekki. Brotið eða ásakanir um brot fyrnist ekki.“
Ólafur
njÓsnar
n „Hann brá á það ráð að
senda út fréttatilkynningu
þar sem hann velti upp þess-
ari kenningu, að ég og mínir
menn, eða þeir sem stóðu
með mér, værum að sóða út
biskupinn með því að kalla
þessar konur út og fá þær
til þess að bera fram þessar
ásakanir. Þetta var samsær-
iskenning sem átti sér enga
stoð í raunveruleikanum.“
Sr. Flóki Kristinsson í DV 25.
ágúst 2010
Hvatning
Davíðs
n Davíð Oddsson ritstjóri
Morgunblaðsins sat í embætti
forsætisráðherra árið 1996 og
hvatti Ólaf Skúlason til þess
að segja ekki af sér embætti,
þrátt fyrir ásakanirnar. Í bókinni
„Ólafur biskup – Æviþættir“
kemur fram að Ólafur ráðfærði
sig við Davíð Oddsson, sem taldi
að málið „hlyti að fara að ganga
yfir.“ Þá sagði hann engu líkara
en að einhver leikstjóri væri að
atburðarásinni „sem héldi þessu
leikriti gangandi.“
þrýstingur
Presta
n Hjálmar Jónsson og
Karl Sigurbjörnsson reyna
sáttaleiðina við Ólaf fyrir hönd
Sigrúnar Pálínu og Dagbjartar.
Eftir árangurslausar tilraunir
brotnuð þær báðar saman
og Dagbjört dró mál sitt til
baka. Þær segja báðar að
yfirlýsingunni sem send var út
hafi verið breytt af kirkjunn-
armönnum. Það var síðar
notað gegn Sigrúnu Pálínu
og Stefaníu að Dagbjört hefði
bugast.
1996