Dagblaðið Vísir - DV - 08.09.2010, Blaðsíða 16

16 ERLENT 8. september 2010 MIÐVIKUDAGUR
Hin átján ára gamla Natascha
Kampusch frá Austurríki varð heims-
fræg á einni nóttu í ágústmánuði árið
2006. Þá slapp hún úr prísund sinni,
kjallaradýflissu, þar sem hún hafði
dvalið næstum hvern einasta dag frá
því að mannræninginn Wolfgang Prik-
lopil rændi henni 10 ára gamalli af göt-
um Donaustadt-hverfisins í Vínarborg
árið 1998. Um leið og Natascha var
laus úr haldi kvalara síns fleygði hann
sér fyrir lest og lést samstundis.
Natascha Kampusch hefur nú, fjór-
um árum síðar, skrifað sjálfsævisögu
sína. Kaflar úr bókinni hafa birst síð-
ustu daga í breska dagblaðinu The
Daily Mail en þar lýsir hún í smáatrið-
um hinni skelfilegu vist í læstum kjall-
aranum en þar barði Priklopil hana
nær daglega og skipaði henni að sinna
heimilisstörfum hálfnakin með krún-
urakað höfuð.
Kampusch, sem nú er 22 ára, þjá-
ist enn vegna áralangrar misnotkun-
ar og ofbeldis og hefur hingað til ekki
viljað tjá sig mikið um árin með Prik-
lopil. Hún hefur reynt að byggja upp
nýtt líf og stýrði viðtalsþætti í sjónvarp-
inu fyrir tveimur árum, en hefur þurft
að kljást við djúpstæðan sálfræðileg-
an skaða. Hún lifir nú rólegu lífi, fjarri
kastljósi fjölmiðla, sem hafa ofsótt
hana allar götur síðan hún slapp úr
prísundinni.
En í bókinni, sem ber heitið 3.096
dagar, lýsir Natascha Kampusch mar-
tröðinni í smáatriðum. Hún hefur lýst
skrifunum sem meðferðarúrræði, með
bókinni nái hún að vinna úr reynsl-
unni skelfilegu. Meðfylgjandi lýsingar
eru aðeins nokkur brot úr sjálfsævi-
sögunni.
Velti fyrir sér dauðanum
Natascha var tíu ára gömul 2. mars
1998 þegar hún tók eftir hvítum sendi-
ferðabíl á götunni. Fyrir framan hann
stóð Wolfgang Priklopil. Móðir Natös-
chu hafði hikandi leyft henni að ganga
einni í skólann. Hún reyndi að láta lítið
fyrir sér fara og gekk hægum skrefum
upp götuna. En þá greip Priklopil hana
og fleygði henni inn í sendiferðabílinn
sinn.
„Um leið og dyrnar á sendiferða-
bílnum lokuðust vissi ég vel að mér
hafði verið rænt – og að ég myndi ör-
ugglega deyja. Tvö skelfileg mannrán
höfðu verið framin mánuðina á undan.
Ég sá ljóslifandi fyrir mér fréttamynd-
irnar frá jarðarför ellefu ára stúlku sem
hét Jennifer og hafði verið nauðgað og
hún kyrkt eftir að hún reyndi að flýja
sendiferðabíl. Hvernig væri að deyja,
hugsaði ég með mér. Myndi ég finna
mikið til,“ skrifar Kampusch.
Priklopil keyrði hana út í skóg og
rúntaði þar um en fór svo með hana
niður í kjallarann, þar sem hún átti eft-
ir að dúsa í átta og hálft ár. „Ég reyndi
að ímynda mér að ég þyrfti ekki að
vera hrædd, allt yrði í lagi ef ég gerði
bara það sem mér var sagt. Hann
horfði á mig líkt og barn sem lítur á
nýja leikfangið sitt, fullt eftirvænting-
ar og á sama tíma óvisst hvað það ætti
að gera við það. Ég grátbað hann um
að leyfa mér að fara: „Ég segi engum.
Ég þykist bara hafa flúið.“ En það gerði
ekkert gagn. Hann kom því til skila að
ég þyrfti að gista þar um nóttina.“
Sjúk ímyndunarveröld
Natascha Kampusch skrifar að fyrsta
nóttin í prísundinni hafi líklega haft
mikið að segja um þann sálfræðilega
skráp sem hún myndaði sér. „Ef ég
hefði getað séð fyrir að þetta herbergi
yrði fangelsi mitt í átta og hálft ár, veit
ég ekki hvernig ég hefði brugðist við.
Þegar ég lít til baka átta ég mig á því að
einungis það að ég vissi að ég þyrfti að
dvelja þarna fyrstu nóttina framkallaði
viðbrögð sem björguðu örugglega lífi
mínu. Í stað þess að berjast við mann-
ræningjann sætti ég mig einfaldlega
við það sem hafði gerst. Hann spurði
hverju ég þyrfti á að halda – rétt eins
og ég gisti á hóteli. „Hárbursta, tann-
bursta, tannkremi og bolla fyrir tann-
burstann. Tóm jógúrtdós nægir,“ sagði
ég. Ég var fórnarlamb geðsjúklings
með ofsóknarbrjálæði og varð að leik-
ara í sjúkri ímyndunarveröld hans,“
skrifar hún. „Eftir að ég varð fullorðin
hef ég oft velt því fyrir mér hvernig mér
tókst að lifa af þessa fyrstu daga prís-
undar minnar. Í dag veit ég að ég hop-
aði sálfræðilega aftur til fjögurra eða
fimm ára aldurs, þegar barn samþykk-
ir þá veröld sem því er skapað.“
Um fyrstu nóttina segir Kampusch:
„Ég bað hann um að leggja mig niður
fyrir háttinn og segja mér sögur. Ég bað
hann meira að segja um að kyssa mig
góða nótt. Ég gerði allt til að viðhalda
ímyndun minni um að allt væri venju-
legt. Og hann spilaði með.“
Hjúpuð steypu
„Dýflissan mín fór brátt að fyllast. Fyrst
kom hann með gömul föt, því næst
sólbekk, stóran rafmagnsofn, eldavél-
arhellu, lítinn ofn, myndbandstæki og
sjónvarp. En það leið ekki langur tími
þangað til hann sýndi mér grimmlynd-
ið aftur. „Ef þú verður ekki stillt verð ég
að binda þig,“ sagði hann. Hann sagði
mér að foreldrar mínir hefðu hafnað
því að borga lausnargjaldið. „Foreldrar
þínir elska þig ekki. Þeir vilja ekki að þú
komir aftur. Þeir eru ánægðir með að
vera lausir við þig,“ skrifar Kampusch
í sjálfsævisögunni. Hún skrifar að hún
hafi ekki áttað sig á því í fyrstu að hún
byggi í rammgirtri dýflissu fyrr en hún
hafi séð úr hverju hurðin fyrir kjallara-
dyrunum var. „Ég uppgötvaði að fyr-
ir dyrunum „upp“ var ferlíki úr járn-
bentri steinsteypu. Ég get varla komið
því í orð hvernig mér leið þegar ég sá
hurðina. Ég hafði verið hjúpuð steypu.“
Skelfilegt ofbeldi
Natascha skrifar að einu og hálfu ári
3.096 DAGAR Í HELVÍTI
Hin austurríska Natascha Kampusch hefur
skrifað sjálfsævisögu sína og ber hún heitið
3.096 dagar, þar lýsir hún því skelfilega lífi
sem Wolfgang Priklopil, kvalari hennar,
neyddi hana til að lifa þegar hann rændi hana
barnæskunni. Mannræninginn hélt henni
fanginni í dýflissu í átta ár. Bókarskrifin eru
hluti af meðferð ungu konunnar, sem reynir
nú að vinna úr atburðunum skelfilegu.
HELGI HRAFN GUÐMUNDSSON
blaðamaður skrifar: helgihrafn@dv.is
Kvalarinn Wolfgang Priklopil rændi Natöschu þegar hún var 10 ára og hélt henni
fanginni í átta og hálft ár. Hann framdi sjálfsmorð þegar henni tókst að flýja. MYND REUTERS
Segir sögu sína Natascha í
viðtali við Beckmann á þýsku
sjónvarpsstöðinni ARD á
mánudaginn. MYND AFPSúrt vatn undir
Jóhannesarborg
Yfirvöld í Jóhannesarborg í Suður-
Afríku reyna nú að byggja hreinsi-
stöðvar áður en gríðarlega mikið
magn af menguðu námuvatni flæðir
upp á götur borgarinnar. Yfirgefnar
námur í og við borgina hafa fyllst af
grunnvatni sem mengast af snert-
ingu við málmana í námunum. Þeg-
ar það rís mun vatnið, sem hefur
sama sýrustig og edik, hugsanlega
leiða til smáskjálfta og rafmagns-
leysis og valda krabbameini á með-
al íbúa borgarinnar. Eitt og hálft ár
mun líða áður en vatnið kemst upp á
yfirborðið og borgaryfirvöld þurfa að
bregðast við í tæka tíð.
Bílpróf eftir 960
tilraunir
Amma í Suður-Kóreu hefur náð bíl-
prófinu sínu eftir níu hundruð og
sextíu tilraunir. Hún hefur reynt við
prófið þrisvar til fjórum sinnum í
viku síðan í apríl árið 2005. Konan,
sem heitir Cha Sa-soon, leikur nú í
Hyundai-auglýsingu í Kóreu vegna
þessa. „Mig langaði að fá bílpróf svo
að ég gæti farið með barnabörnin
mín í dýragarðinn,“ segir hún í sam-
tali við The Telegraph. Kennari Sa-
soon segir hana ekki verða hættu-
lega í umferðinni þar sem hún hafi
ítrekað fallið á bóklega hluta prófs-
ins en ekki þeim verklega
Mótmæli í
Frakklandi
Gríðarlegur fjöldi Frakka mótmælti
í gær fyrirhuguðum niðurskurði
stjórnvalda. Mótmælin voru skipu-
lögð á sama tíma og sólarhringslangt
verkfall truflaði flug- og lestarsam-
göngur í landinu og lokaði skólum.
Yfirvöld töldu að 1,1 milljón manna
hafi mætt til að mótmæla, en verka-
lýðsfélög segja að mótmælendur
hafi verið miklu fleiri, 2,5 milljónir.
Stjórn Nicolas Sarkozys vill að opin-
berir starfsmenn verði að hafa náð
að minnsta kosti sextíu og tveggja
ára aldri áður en þeir eigi möguleika
á að fara á eftirlaun.