Dagblaðið Vísir - DV - 29.10.2010, Blaðsíða 54

54 SPORT 29. október 2010 FÖSTUDAGUR
Strákarnir okkar í Þýskalandi 2. HLUTI
worldpsoriasisday.com
29·October
World Psoriasis Day
29.október er
alheimsdagur
psoriasis sjúklinga.
Að þessu sinni
er árið tileinkað
börnum með húðsjúk-
dóminn psoriasis.
Sjá nánar á
heimasíðu SPOEX.IS
DAGUR SIGURÐSSON HEFUR ÞJÁLFAÐ Í ÞREMUR LÖNDUM:
REYNSLUMIKILL ÞRÁTT
FYRIR UNGAN ALDUR
Dagur Sigurðsson hefur þegar þjálfað í Japan, Austurríki og Þýskalandi
auk þess að hafa verið framkvæmdastjóri Vals þrátt fyrir að vera einungis 37
ára gamall. Hann varð fimm sinnum meistari með Val 1991 til 1995 og einu
sinni bikarmeistari. Árið 1995 fóru hann og Ólafur Stefánsson til þýska liðsins
Wuppertal sem Viggó Sigurðsson þjálfaði. Hann spilaði með Wuppertal í
fjögur ár. Eftir það fór hann til japanska liðsins Wakunaga og spilaði og þjálfaði
liðið í þrjú ár. Á árunum 2003 til 2007 var hann spilandi þjálfari austurríska
liðsins Bregenz sem varð austurrískur meistari öll árin undir hans stjórn. Árið
2007 gerðist hann framkvæmdastjóri Vals en tók síðan við liði Füchse Berlín
árið 2008. Hann þjálfaði auk þess landslið Austurríkis frá 2008 til 2010 en lét
af því starfi eftir Evrópumeistaramótið að kröfu forráðamanna Füchse Berlín.
Spilaði með íslenska landsliðinu frá 1991 til 2005 og var fyrirliði liðsins frá
1999 til 2005. Lék 215 landsleiki og skoraði í þeim 399 mörk. Dagur er giftur
Ingibjörgu Pálmadóttur kennara og eiga þau þrjú börn. Sunnu 13 ára, Birtu 11
ára og Sigurð, 8 ára.
ALEXANDER PETERSSON KOM TIL ÍSLANDS 18 ÁRA ÁRIÐ 1998:
ERFITT Á ÍSLANDI
FYRSTU TVÖ ÁRIN
Alexander Petersson fluttist til Íslands árið 1998, þá 18 ára gamall. Árið 2000
kynntist hann síðan Eivoru Pálu Blöndal eiginkonu sinni. Þau eiga synina Lúk-
as Jóhannes, 6 ára og Tómas, 19 mánaða. Áður en Alexander kom til Íslands
spilaði hann með liði Riga í Lettlandi. Á Íslandi spilaði hann með Gróttu/KR
frá 1998 til 2003. Þaðan lá leið hans til Þýskalands þar sem hann hefur spilað
síðan. Fyrst með liði Düsseldorf, 2003 til 2005, Grosswallstadt 2005 til 2007 og
Flensburg 2007 til 2010 en í sumar gekk hann til liðs við Füchse Berlín. Alex-
ander fékk íslenskan ríkisborgararétt árið 2003 en spilaði ekki með íslenska
landsliðinu fyrr en árið 2005. Ástæðan var sú að hann hafði áður spilað 25 leiki
með landsliði Lettlands og varð því ekki löglegur fyrr en í janúar 2005. Hann
hefur spilað 106 landsleiki fyrir Ísland og skorað í þeim 414 mörk. Hann gat
ekki spilað með landsliðinu á miðvikudag á móti Lettlandi vegna eymsla í hné
sem hann hlaut í leik Füchse Berlín og Rhein-Neckar Löwen síðasta sunnudag.
Þú komst til Íslands að spila handbolta 18 ára gamall. Hvernig kom
það til? „Ágúst Jóhannsson og Björgvin Barðdal hjá KR komu til Lettlands
árið 1998 og litu við á landsliðsæfingu hjá Lettlandi. Þeir voru að leita að
örvhentum leikmanni og líka miðjumanni. Ég var einn þeirra sem þeim leist
vel á. Þeir spurðu mig hvort ég vildi koma til Íslands og gerast atvinnumaður
í handbolta. Ég spurði síðan foreldra mína hvernig þeim litist á að ég færi til
Íslands. Þau voru sátt við það. Síðar var ég, ásamt öðrum lettneskum miðju-
manni, á leiðinni til Íslands og töluðum við um það í flugvélinni hvað það
yrði flott að vera atvinnumaður í handbolta. Héldum að við fengjum íbúð og
bíl eins og atvinnumenn. Svo þegar við komum til Íslands þá var það ekkert
svoleiðis. Björgvin fór með okkur heim til Björns sem var yfir Gróttu á þeim
tíma. Sagði að hér myndum við búa. Síðan byrjuðum við að vinna nokkra tíma
á dag með handboltanum. Fyrstu tvö árin voru mjög erfið. Ég gat ekki talað
íslensku og heldur ekki ensku. Eftir tvö ár á Íslandi hitti ég Eivoru og þá varð
þetta auðveldara.“
ekki sagt nei. Ég vissi að verkefnið
var spennandi og Berlín væri flott
borg. Það er hins vegar ekkert sem
segir að ég þurfi að starfa sem þjálf-
ari næstu tíu árin. Ég hefði áhuga
á því að koma aftur að einhverjum
rekstri og þá ekkert endilega innan
handboltans.“
Nú er Berlín þekkt sem mikil
menningarborg. Eruð þið að drekka
í ykkur menninguna?
Alexander: „Ég fór einu sinni
með tengdaforeldrum mínum að
skoða borgina. Maður hefur held-
ur ekki tíma. Þarf að hvíla sig á milli
æfinga og slíkt. Ég hef einu sinni
farið á tónleika hérna en maður er
ekki mikið að stunda menninguna.
Við eigum líka heima í úthverfi og
það er langt í miðborgina.“
Dagur: „Ég get ekki sagt. Hef
ekki einu sinni gefið mér tíma til að
fara með mína gesti um borgina. Ég
hef ekki gefið mér tíma til að sjúga
upp menninguna hérna.“
Finnið þið eitthvað fyrir áhrifum
af bankahruninu árið 2008?
Dagur: „Maður er nú búinn
að finna fyrir þessu hruni. Hér úti
vegna umræðu um það. Hún fór þó
snöggt yfir á Grikki. En það hefur
ekkert orðið viðhorfsbreyting gagn-
vart okkur. Við látum líka alltaf eins
og Ísland sé eina landið í heiminum
sem hafi lent í efnahagskreppu. Það
er ekki þannig.“
Orðspor íslenskra handbolta-
manna hefur sem sagt ekkert breyst
í Þýskalandi?
Dagur: „Nei. Alls ekki og það
er góður punktur. Ég er sem dæmi
að þjálfa í Þýskalandi vegna góðs
orðspors okkar manna eins og Al-
freðs Gíslasonar og fleiri. Íslenskir
leikmenn hafa mjög gott orðspor á
sér og það er eitthvað sem þarf að
passa upp á. Það er ekkert sjálfsagð-
ur hlutur.“
Er skemmtilegra að vinna lið þar
sem Íslendingar þjálfa og spila?
Dagur: „Það verður að viður-
kennast að við erum náttúrulega
ekki í beinni samkeppni við stór-
lið eins og Rhein-Neckar Löwen og
Kiel. Við unnum Kiel og það gerist
kannski í einu af hverjum 20 leikj-
um. Við unnum Rhein-Neckar Lö-
wen í fyrra. Við reynum að kroppa í
þá og Aron og félagar hjá Hannover
Burfgdorf reyna að kroppa í okkur.
Það gefur lífinu auðvitað smá lit og
það er gaman að því að svo margir
Íslendingar séu í deildinni.“
Eru mikil samskipti á milli ís-
lensku þjálfaranna í deildinni?
Dagur: „Alfreð hefur bent mér
á leikmenn. Við Aron höfum ver-
ið í töluverðu sambandi í vetur. Ég
og Aron þekkjumst vel síðan við
spiluðum saman með landsliðinu.
Vorum líka í góðu sambandi þegar
hann var í Danmörku og ég í Aust-
urríki. Svo snýst þetta nú aðallega
um það að vinna leiki. Ég á líka í
samskiptum við aðra þjálfara sem
eru ekki íslenskir.“