Dagblaðið Vísir - DV - 29.10.2010, Blaðsíða 27

Dagblaðið Vísir - DV - 29.10.2010, Blaðsíða 27
föstudagur 29. október 2010 umræða 27 Eitthvert ráða- leysi er að fara með landsmenn líkt og öll sund séu lokuð. Ríki, sveitarfélög, fyr- irtæki, fjölskyldur og einstaklingar eru komnir í önd- unarvél yfirdrátt- arins. Skorið er niður, framleiðsla dregst saman, störfum fækkar, kaupmáttur er lækkaður, það dregur úr neyslu, eftirspurn og skatttekjum, framleiðslan minnkar enn. Þjóðar- hagfræðin fjallar um þetta spírallög- mál markaðsins. Hagstjórn gengur út á að nýta það til að jafna sveiflur fram- boðs og eftirspurnar, ráðast til dæm- is í virkjanir á tímum atvinnuleysis. Hvernig hefur slík hagstjórnun gengið á Íslandi? Að bjarga sér og skapa störf á réttum tíma? Hvað segir sagan okk- ur? Atvinnusköpun í 150 ár Á tímabili þjóðveldisins ríkti kyrr- staða. Snillingar Íslands ferðuðust um víðan völl og kynntust verkmenn- ingu, byggingartækni og svo framveg- is. Ekkert af þessari þekkingu barst til landsins. Ekki einu sinni galdrar hjóls- ins voru nýttir. Eyjarskeggjar máttu einnig vita að sjálfstæðið væri í húfi ef þeir flyttu ekki inn skip eða við til að smíða þau. Án fyrirhyggju og sam- vinnu rann árið 1262 upp. Þjóð með allt niður um sig. Danir studdu Innréttingarnar af ráði og dáð og þær kostuðu þá ógrynni fjár. Eflaust var hugmyndin að koma landanum á lappirnar og losa hann undan fjötrum landbúnaðar, lítill- ar framleiðni og illseljanlegar vöru. Áhuga- og afskiptaleysi landans, að landfógetanum undanskildum, var algjört. Tilraunin dó í fæðingu. Með verslunarfrelsinu 1855 gáfust tækifæri til efnast á sölu á sauðfjár á fæti og kynbótum. Það fór heldur bet- ur í handaskolum þegar fjárkláðinn síðari var fluttur inn með hjólgröðum skoskum hrútum. Hann olli auðvitað illvígum deilum – átti að lækna eða skera – á meðan bústofnin lá í valn- um. Líkt og 1262 mættust stálin stinn þótt pólitík sé fyrst og fremst mála- miðlun. Enn er mörgum það ekki gef- ið að miðla málum. Sem kostar sitt. Íslendingar stóðu berskjaldaðir frammi fyrir dyntum náttúruaflanna. Með tilkomu togveiða um 1870 los- uðu Bretar sig við úrelt þilskip sem kom íslensku þilskipaútgerðinni á skrið. Með vesturferðunum á harð- indaárunum var komið í veg fyrir að ástandið í lok átjándu aldar endurtæki sig. Enn ríkti þó skammsýni spákaup- mennskunnar því flestir þeirra sem komust tímabundiðí álnir urðu gjald- þrota fyrir 1900 þrátt fyrir stuðning Landsbankans. Pilsfaldakapítalistar Sumir verslunar- og útgerðarmann- anna voru samt athafnamenn. Þeir sköpuðu störf og færðu út kvíarn- ar með vaxandi togaraútgerð. En þarna voru sömu einfararnir á ferð og árið1262. Þeir áttu sig sjálfir, ætluðu einir að sigra heiminn með lánum frá Íslandsbanka. Á kreppuárunum hrundi spilaborgin. Þegar athafnamenn og atvinnu- rekendur voru enn eina ferðina með allt niður um sig og þúsundir manna höfðu ekki í sig og á spruttu upp alls kyns samvinnufyrirtæki sjómanna, verkafólks og sveitastjórna. Segja má að bæjarútgerðir nýsköpunarstjórn- arinnar hafi verið framhald af þessari gengisfellingu íslenskra atvinnurek- enda. SÍS hóf verndaða iðnaðarfram- leiðslu á Akureyri og víðar. Stjórnvöld styrktu einnig tilraunir til hraðfryst- ingar og sameinuðu saltfiskframleið- endur undir merkjum SÍF. Með stríðinu leystu Bretar og Am- eríkanar atvinnumál þjóðarinnar og mestu gróðafyrirtæki landsins voru verktakar með einokunarsamninga við setuliðið. Nánast allt frumkvæði að atvinnusköpun utan hervæðingar- innar kom frá stjórnvöldum. Virkjanir, sements- og áburðarverksmiðja. Þeg- ar þetta dugði ekki færðu stjórnvöld út landhelgina og reyndu að fá erlenda fjárfesta til að nýta orkulindirnar. Í þessum farvegi hefur atvinnusköpun landsmanna verið síðan. Hvað er framundan Nánast allur íslenski iðnaðurinn er vinnufrekur láglaunaiðnaður sem nýtur verndar Ballarhafsins. Við inn- göngu í tollabandalög hafa samkeppn- isgreinar hrunið. Landhelgin er full- nýtt og stutt í það sama hvað varðar orkulindirnar. Gálgafrestur auðlind- anna er að renna út. Ekki þarf að fara mörgum orðum um þessa hagstjórn. Íslendingar eru vinnusamasta þjóðin norðan Alpafjalla. Þeir eru eft- irsótt vinnuafl í Skandinavíu þegar enga vinnu er að fá á Íslandi. Nú reyn- ir á ráðþrota athafnamenn og atvinnu- rekendur því ekki gengur lengur að heimta verkefni frá hinu opinbera. Á enn einu sinni að hrekja fólk af landi brott vegna ráðaleysis stjórn- valda og atvinnurekenda? Eða á að byggja nýja Landeyjahöfn, austan Markarfljóts til vonar og vara? að deyja ráðalaus Landhelgin er fullnýtt og stutt í það sama fyrir orkulind- irnar. Gálgafrestur auð- lindanna er að renna út. Ráðgáta sem sjaldan er um rætt er sú hvers vegna íslensk- um strákum gengur svona illa í skóla. Á öllum stigum menntakerfis- ins standa stelp- ur sig betur, og þegar komið er upp í háskóla eru stelpur um tveir þriðju af nemendum. Eina fag- ið þar sem strákar hafa enn verið í meirihluta í er verkfræði, en eftir mikið átak virðist það einnig vera að breytast. Svonefndar PISA-kannanir hafa verið gerðar undanfarinn áratug þar sem menntakerfi OECD-landanna er borið saman. Í helmingi landanna stóðu strákar sig betur í stærðfræði en stelpur. Á Íslandi var þessu öfugt farið og því ber að fagna, svo lengi sem ástæðan er dugnaður íslenskra stelpna en ekki lakur árangur ís- lenskra stráka. Það bendir einmitt ýmislegt til þess að íslenskar stelpur séu duglegri í stærðfræði en geng- ur og gerist, þar sem Ísland mælist yfir meðaltali á þessu sviði. Því er kannski undarlegt að þær hafi síður sótt í verkfræði en strákarnir. Eru stelpur einfaldlega betri? „Við þurfum fleiri stúlkur í verk- fræðideild einfaldlega vegna þess að þær eru betri,“ sagði Sigurður Brynj- ólfsson, þáverandi deildarforseti verkfræðideildar, í Morgunblaðinu fyrir nokkrum árum. Flestir geta ver- ið sammála um að konur eru betri, ekki síst þegar kemur að námi. En hvers vegna er það svo? Ef til vill er hér einfaldlega um náttúrulögmál að ræða. Kannski er það svo að konur séu greindari en karlmenn, og eftir því sem jafnrétt- isbaráttan þróast hlýtur hún að leiða til yfirburða kvenna í námi. Önnur útskýring gæti snúið að félagslegum þáttum. Kennsla telst til hefðbund- inna kvennastarfa þrátt fyrir ára- tugalanga jafnréttisbaráttu, og inn- an stofnananna erum við að miklu leyti til aldir upp af konum. Stelp- ur hafa því fleiri fyrirmyndir innan skólakerfisins, þó það sama eigi ekki endilega alltaf við utan þess. Því má hugsa sér að námið sé á einhvern ómeðvitaðan hátt frekar sniðið að þörfum kvenna, að minnsta kosti fyrstu og mikilvægustu árin, þar sem kvenkyns kennarar eru oftast í meiri- hluta. Strákar sem leika á kerfið Samkvæmt þessu ætti það ekki síst að vera mannréttindamál fyrir unga drengi að hafa fleiri karlkyns fóstr- ur og barnaskólakennara, rétt eins og þessi störf ættu almennt að vera betur launuð og metin, hvort sem það eru karlmenn eða konur sem sinna þeim, því þau eru hornsteinn alls hins. Á Rás 1 um daginn heyrði ég þó áhugaverðar pælingar um þessa slöku stöðu stráka í skólum hérlend- is. Getur verið að það sé einfaldlega eitthvað í uppeldi stráka sem ger- ir það að verkum að þeir eru óhæfir til náms? Ég hef undanfarið verið að sækja í tíma í HÍ, þar sem ég hef átt í samræðum við mér yngri nemend- ur. Samræðurnar eru svipaðar og þær voru fyrir 10 eða 20 árum. Strák- arnir segja hetjusögur af því hvernig þeir skrópuðu alla önnina, en voru síðan vakandi alla nóttina fyrir próf og rétt sluppu fyrir horn þegar til kastanna kom. Með þessum hætti finnst þeim þeir hafa á einhvern hátt leikið á kerfið, og upplifa sig sem klára af þeim sökum. Strákar sem kunna ekki að lesa Það gerist aldrei að einhver hreyki sér af því að hafa lært markvisst og skipulega alla önnina, og hafi síðan uppskorið árangur erfiðis síns þegar að prófinu kom. Þetta er líklega það sem stelpurnar gera, en þykir ekki mjög karlmannlegt. Hér erum við líklega komnir að útrásarvíkingaeðl- inu, það þykir flottast að „redda sér,“ „kjafta sig útúr þessu“ eða „blöffa.“ Það að einfaldlega vita hvað maður er að gera og standa sig vel er ekki jafn hátt skrifað. Á Íslandi þykir það almennt hallærislegt. Í PISA-könnuninni segir jafn- framt: „Á Íslandi eru strákar helm- ingi líklegri en stelpur til þess að vera á þrepi eitt eða neðar í lestrargetu, sem bendir til þess að sinna þurfi þeim mun betur en nú er gert.“ Það er erfitt að vita hvar maður á að byrja þegar vandamálið er svo rótgróið. Eigi að síður er ánægjulegt að Besti flokkurinn skuli hafa heitið því að byrja að skoða málið. Geta íslenskir strákar ekki lært? kjallari sandkorn Dansað með Heiðari n Athygli vekur hve hluti íslenskrar fjölmiðlaflóru bregst fljótt við kvabbi Heiðars Más Guðjónssonar útrás- armanns. Bæði Fréttablaðið og Mogginn birta sömu grein Heið- ars þar sem hann upplýsir í þriðja sinn að hann hyggist stefna DV fyrir að fjalla um tölvupósta hans og minnisblað. Þá er Pressan einnig á sömu slóðum, sem reyndar kemur fæstum á óvart. Óneitanlega minnir gagnrýnisleysi umræddra fjölmiðla á ástandið sem var í aðdraganda hrunsins þegar útrásarmönnum var hampað sem heilögum kúm. Síðan fór sem fór. ÖgmunDur Dáður n Skammt er síðan Hörður Svavars- son, formaður Íslenskrar ættleiðingar, hundskammaði dómsmálaráðuneytið vegna slakrar frammistöðu í ættleið- ingamálum. Mátti á honum skilja að félaginu þætti tilvonandi foreldrar jafnvel mæta fordómum þar. Nú er hins vegar jákvæðari tónn eftir að nýr dómsmálaráðherra, Ögmundur Jónasson, tók við. Á dögunum mætti hann á fund hjá félaginu og vakti lukku með einlægni og því að tala frá frá hjartanu um málefnin. Óskaði hann eftir leiðbeiningum frá félaginu. Binda menn í félaginu miklar vonir við að Ögmundur leysi mörg úrlausn- arefni sem safnast hafa upp og telja að hann muni túlka reglur með hjartanu en ekki hinni gömlu reglustiku ráðu- neytisins. Ögmundur mun þannig hafa gengið snarlega í leyfisveitingar vegna nýs félags sem vill meðal annars ættleiða frá Afríku og gerir fólk innan ÍÆ sér vonir um að hann lyfti ættleiðingum hærra á forgangslista mannréttindaráðuneytisins. slegist um rÖgnu n Athygli vakti að Ragna Árnadóttir, fyrrverandi dóms- og mannréttinda- ráðherra, sótti um ráðuneytisstjóra- stöðu bæði í nýja velferðarráðuneytinu sem verður til í vetur, og líka í nýja innanríkisráðu- neytinu. Ragna er reynslubolti og munu ráðherr- arnir Guðbjartur Hannesson og Ögmundur Jónasson slást um starfskrafta hennar. Fari svo að Ragna velji sér velferðarmálin er talið líklegast að Ögmundur standi frammi fyrir því að velja á milli Þórunnar J. Hafstein, setts ráðuneytisstjóra í hinu gamla ráðuneyti Rögnu, og Ragnhildar Hjaltadóttur sem er ráðuneytisstjóri til margra ára í samgöngu- og sveitar- stjórnarráðuneytinu. Þórunn er talin standa betur að vígi þar sem hún er sér- fræðingur í öryggis- og varnarmálum sem færast til nýja ráðuneytisins þegar Varnarmálastofnun leggur upp laupana í vetur. Hún er þar að auki nátengd Birni Bjarnasyni og mun Ögmundi ekki þykja verra að styrkja tengslin við þann hóp ef ríkisstjórnin skyldi springa. sigurbjÖrg líkleg n Sighvatur Björgvinsson, sem lengi var ráðherra fyrir Alþýðuflokkinn, óskaði fyrr á árinu eftir því að láta af störfum hjá Þróunarsamvinnustofnun eftir langan og farsælan feril og verður bráðum ráðið í stöðuna. Margir eru líklegir til að sækja um hana. Meðal líklegra umsækjenda er Sigurbjörg Sigurgeirsdóttir stjórnsýslufræð- ingur en hún gjörþekkir stjórnsýslu þróunarmála eftir að Ingibjörg Sólrún Gísladóttir fékk hana til að skrifa frum- varp um málaflokkinn fyrir nokkrum árum. Þá er Stefán Jón Hafstein talinn líklegur til að sækja um en hann hefur starfað fyrir Sighvat árum saman og er nú yfirmaður ÞSSÍ í Malaví. Bæði teljast því til innanbúðarfólks í utan- ríkisráðuneytinu og álitlegir kandíd- atar bæði tvö. Sigurbjörg nýtur þess kannski að vera í nánum tengslum við margt samfylkingarfólk og hefur vakið athygli fyrir sköruleg greinaskrif í tengslum við bankahrunið. kjallari dr. sævar tjörvason doktor í félagsfræði skrifar valur gunnarsson rithöfundur skrifar Kannski er það svo að konur séu greindari en karlmenn.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64

x

Dagblaðið Vísir - DV

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Dagblaðið Vísir - DV
https://timarit.is/publication/255

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.