Dagblaðið Vísir - DV - 29.10.2010, Blaðsíða 42

Dagblaðið Vísir - DV - 29.10.2010, Blaðsíða 42
42 sakamál umsjón: kolbeinn þorsteinsson kolbeinn@dv.is 29. október 2010 föstudagur Fimmtudagurinn 26. ág-úst 1886 var með heitasta móti í Denham, þorpi sem hvílir í faðmi Tems- árdals á Englandi, og var altalað á meðal íbúa að hitinn gæti jafn- vel verið allt að fjörutíu gráður. Því var ekki að undra að þorsti sækti að verkamönnunum sem strituðu á Savoy-býlinu sem tilheyrði Den- ham Court, sem var í eigu Harolds Swithinbanks kapteins, fyrrverandi húsara Alberts prins. Tveir karlmenn strituðu í sveita síns andlits, hlið við hlið, í næpu- beði kapteinsins eins og þeim hafði verið fyrirskipað af James Moreton, verkstjóra býlisins. Hinir fjörutíu og sex ára Charles Plumridge og þrjátíu og fimm ára Alfred Hitch uppgjafahermaður hömuðust sem mest þeir máttu með hlújárnin undir geislum steikjandi sólarinnar. Alfred Hitch, sem reynt hafði ýmislegt meðan hann var í hernum, var vel kunnugt um að of mikill hiti gat haft undar- leg áhrif á alla menn. Fyrirframgreiðsla og ferð á krána Um hádegisbil leit Lydia Giles, sem einnig vann á býlinu, upp frá vinnu sinni rétt í þann mund sem Al- fred gekk hjá. Alfred var henni vel kunnur því hann leigði hjá henni herbergi. Hann brosti til hennar á göngunni og sýndi henni mynt sem hann sagðist hafa fengið í fyr- irframgreiðslu til að kaupa fyrir öl til að eiga með hádegismatnum. Þegar Alfred kom heim fór hann í jakka og þegar hann rakst á son Lydiu, sýndi hann honum mynt- ina og bauð honum að koma með á Falcon-krána og fá sér drykk. Joseph lét ekki segja sér það tvisvar, enda orðinn þyrstur í hitanum. En Joseph lét eina krús duga og hvarf síðan á braut. Alfred Hitch var aftur á móti með pening í vasanum og komst að þeirri niðurstöðu að hann væri enn þyrstur mjög. Því lagði hann leið sína á Dog and Duck-krána sem lá við aðalveginn til Uxbridge. „Ég hef myrt einn mann í dag“ Þegar Alfred hafði svolgrað nokkra bjóra var vertinum alveg hætt að lítast á blikuna enda varð hegðun Alfreds æ undarlegri. Í eitt skipti lyfti hann krús sinni en í stað þess að bera hana að vörum sínum lét hann hana detta í gólfið. Hann baðst velvirðingar og greiddi fyrir skaðann, en stökk síðan í loft upp og hrópaði: „Sjá- ið. Þarna er skrattakollurinn. Sjáið hvernig hann togar í vírinn.“ Þögn sló á kráargesti og vertinn, Henry Woodley, skipaði Alfred að setjast og hafa sig hægan. Alfred hlýddi en fyrr en varði varð hon- um tíðlitið undir borðið og kallaði á „manninn“ sem þar væri. Þegar Alfred mætti reiðilegu augnaráði Woodleys þagnaði hann, en bara í stutta stund. Síðan hrópaði hann: „Ég hef myrt einn mann í dag – Charley Plumridge.“ Enn og aftur lagðist grafarþögn yfir krána. Þegar Alfred bað meira að drekka fékk hann afsvar og að lokum yfirgaf hann krána og lá leið hans í átt til Uxbridge. Undarlegir hlutir gerast Annar verkamaður á býli Swithin- banks sá sýnir, eða svo hélt hann. Við nánari eftirgrennslan komst hann þó að því að sýnin var raun- veruleg og gott betur – hún var æt. Verkamaðurinn horfði í forundran á körfu með teflösku og mat, sem pakkað var inn í klút, fljóta niður læk sem rann í gegnum landar- eignina. Karfan var fiskuð upp úr lækn- um og fólk velti vöngum yfir því hver gæti verið eigandi þessarar fljótandi máltíðar. Svo virtist sem undarlegir hlutir væru á seyði í Denham. Fimmtudagurinn leið án frek- ari tíðinda og föstudagurinn kom og fór, en laugardaginn 28. ágúst var William Peterill, veiðivörður landareignarinnar, á sinni venju- bundnu eftirlitsferð í skóglendi sem kallað var Cuckoo Pen. Sá hann þá hvar maður verkamaður lá sofandi á bakinu með jakkann yfir andlitinu. Veiðivörðurinn kallaði til mannsins en fékk engin svör og mjakaði sér því nær. Maðurinn bærði ekki á sér og veiðivörðurinn lyfti því jakkanum og mætti honum þá miður geðfelld sjón. Myrtur og rændur Peterill huldi andlitið hið skjótasta, hafði enda séð meira en nóg. And- litið hafði verið barið með þeim af- leiðingum að það hafði fallið sam- an. Peterill hljóp sem fætur toguðu heim til Denham Court og sagði Morton tíðindin. Í fylgd nokkurra verkamanna snéru þeir aftur og bar einn verkamannanna kennsl á Charles Plumbridge. Alfred Hitch hverfur Þar sem um annatíma var að ræða auk þess sem Plumridge bjó einn hafði enginn hugsað út í að hann hafði ekki sést síðan um hádegisbil á fimmtudeginum. Farið var með líkið af honum á Swan-krána, lög- regla kölluð til og líkskoðun fram- kvæmd. Niðurstaðan var að Plumridge hefði verið barinn með einhverju sem líktist hlújárni. Að auki kom í ljós að hann hafði verið rændur nítján skildingum. Rannsókn hófst undir forystu Sapwells rannsóknarlögreglu- manns og þess var skammt að bíða að lögreglan frétti af vægast sagt undarlegri hegðun Alfreds Hitch á Dog and Duck-kránni á fimmtu- deginum, sem líkast til var síðasti dagur Plumridges lifandi lífs. Alfred Hitch var lögreglunni ekki alls ókunnugur enda var hann á sakaskrá fyrir brot sem í þá daga var talið til alvarlegra glæpa – tilraun til sjálfsmorðs. En líkt og Plumridge, þá hafði enginn séð eða heyrt Alfred – ekki einu sinni Ly- dia Giles, leigusali hans. Reyndar fór hún ekki leynt með að fjarvera hans hefði verið henni gleðiefni. ráfandi í grennd við basingstoke Vitað var að móðir Alfreds bjó í Basingstoke og með undraskjótum hætti tókst lögreglunni að finna hann þar sem hann ráfaði eftir sveitavegunum í grennd við Bas- ingstoke. Var hann afar ringlaður og settur í varðhald þar áður en far- ið var með hann til Buckingham- skíris. Vitnaleiðslur fóru fram á Swan- kránni og í ljós kom að Alfred Hitch hafði verið leiddur fyrir herdóm- stól á Indlandi og dæmdur til sjö ára fangelsisvistar fyrir tilraun til að myrða yfirmann og gróf agabrot. Þegar Alfred var vikið úr hern- um var hann brennimerktur stöf- unum BC á vinstri handlegg. BC þýddi „bad character“ og var slík brennimerking viðtekin venja í þá daga þegar ódælir hermenn áttu í hlut. Að lokum var Alfred Hitch ákærður fyrir morðið á Charles Plumridge. slapp við gálgann Þegar Alfred kom fyrir dómstól í Bedford, 16. nóvember 1886, sagði hann að hann myndi ekkert eft- ir að hafa framið glæpinn og sagði verjandi hans að það væri degin- um ljósara að sakborningurinn væri geðveikur. En saksóknurum tókst að sann- færa kviðdómendur sem fundu Alfred sekan um morðið, en mælt- ust reyndar til þess að honum yrði sýnd mildi á grundvelli „takmark- aðrar ábyrgðar“. Alfred Hitch slapp við snöruna því innanríkisráðherra þess tíma, Henry Matthews, sem var þekktur fyrir andstöðu sína gegn dauðarefs- ingum, mildaði dauðadóminn og dæmdi Alfred til lífstíðarfangelsis miðvikudaginn 24. nóvember 1886. Alfred Hitch hafði unnið í steikjandi hita í næpubeði Savoy-býlisins á Denham Court í Temsárdal á Englandi. Um há- degisbil gekk hann brosmildur heim á leið, skipti um föt og fór á krána til að svala þorsta sínum, en ekki var allt með felldu. Dog and Duck-kráin, nú tiger Cubs „sjáið. Þarna er skrattakollurinn. sjáið hvernig hann togar í vírinn,“ hrópaði Alfred, en engan var að sjá. Alfred hlýddi en fyrr en varði varð honum tíðlitið undir borðið og kallaði á „manninn“ sem þar væri. D á í Denham Harold swithinbank kapteinn Bæði morðinginn og sá myrti unnu fyrir kapteininn.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64

x

Dagblaðið Vísir - DV

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Dagblaðið Vísir - DV
https://timarit.is/publication/255

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.