Dagblaðið Vísir - DV - 04.02.2011, Blaðsíða 20

É
g lá uppi í sófa og var að glöggva
mig á hugmyndum Montes-
quieus um skiptingu ríkisvalds
þegar ég heyrði fréttirnar um að
Hæstiréttur hefði ógilt kosninguna til
stjórnlagaþings. Mér svelgdist á volgu
en römmu kaffinu sem ég hafði ofur-
varlega lagt að vörum mér þar sem ég
lá með hnakkann upp við sófabrík-
ina. Ég reisti mig við, ræskti korginn úr
kverkunum og þurrkaði upp það sem
hafði sullast úr fantinum.
Á sófaborðinu var himinhár
bunki af gögnum sem ég hafði sank-
að að mér til undirbúnings fyrir þing-
ið. Þarna voru stjórnarskrár ýmissa
OECD-landa, yfirlitsrit yfir vanga-
veltur stjórnspekinga upplýsinga-
tímans og greinar Gylfa Þ. Gíslasonar
og Ólafs Jóhannessonar í Helgafelli
frá árinu 1945 ásamt ýmsu öðru.
Áfangaskýrsla síðustu þingmanna-
nefndarinnar sem heyktist á endur-
skoðun stjórnarskrárinnar var þarna
líka. Í henni má á milli línanna lesa
hvað hinum heiðvirða framsóknar-
manni, Jóni Sigurðssyni, sem leiddi
vinnuna, þótti það miður að málið
rynni enn einu sinni ofan í svarthol
Alþingis – sem endalaust tekur við af
brostnum umbótadraumum.
Ringulreið
Fyrst í stað trúði ég því tæpast að frétt-
in gæti verið rétt. Kannski hafði mér
misheyrst. Aldrei nokkurn tímann
hafði neinn hæstiréttur í einu einasta
vestrænu lýðræðisríki ógilt almenn-
ar kosningar á landsvísu, svo ég vissi.
Ekki einu sinni þótt ýmislegt vafasamt
hefði víða gengið á. Ég hafði því ver-
ið handviss um að áhyggjuefni þre-
menninganna sem kærðu væru svo
smávægileg að jafnvel þótt rétturinn
myndi reifa ýmsa ágalla, eins og yfir-
leitt eru á kosningum í flestum lönd-
um, væri útlokað að þær yrðu í heild
sinni úrskurðaðar ógildar.
Ég brölti á fætur, hristi náladof-
ann úr löppinni og sá að internetið
staðfesti fréttina. Seint um kvöldið fór
ég svo til fundar við félaga mína sem
kosnir höfðu verið á stjórnlagaþing-
ið, í húsnæði þess við Ofanleiti. Þar
var allt til reiðu fyrir þinghaldið – sem
átti að hefjast rúmum tveimur vikum
síðar. Blaðaljósmyndarar leyndust í
anddyrinu og fjölmiðlamenn voru á
sveimi í húsinu. Spurningum rigndi en
engin svör fengust: Hver var eiginlega
staða þeirra sem höfðu með viðhöfn í
Þjóðmenningarhúsinu fengið afhent
skrautrituð kjörbréf landskjörstjórnar
til setu á stjórnlagaþingi þjóðarinnar?
Forsætisráðherra sagðist vilja skipa
25-menningana í nefnd, innanríkis-
ráðherra vildi kjósa að nýju, formað-
ur Sjálfstæðisflokksins sagði best að
afleggja stjórnlagaþingið og formað-
ur Framsóknarflokksins bað Guð að
blessa Hæstarétt. En enginn talaði við
þá sem þjóðin kaus til verksins. Ekki
fyrr en nálega viku síðar.
Skotgrafirnar
Á ógnarhraða rann umræðan ofan
í hefðbundnar skotgrafir og svaml-
ar nú í hálfu kafi í marvaðatroðslu ís-
lenskra stjórnmála. Málið er komið í
nefnd. Fyrst um sinn virtist sem ágall-
arnir væru býsna alvarlegir, margir
lýstu því. En svo fór málið að flækjast.
Stærðfræðingurinn Reynir Axelsson
afsannaði að hægt hefði verið að rekja
einstaka kjörseðla og hrakti svo all-
ar athugasemdir réttarins lið fyrir lið.
Einn reyndasti kjörstaðastjórnandi
landsins, Gunnar Eydal, sagði að
kjörstjórnarmenn hringinn í kring-
um landið könnuðust ekki við tiltek-
ið verklag sem Hæstiréttur nefndi
sem lykilforsendu fyrir dómi sínum
og sagði vera „alkunna“. Prófessorarn-
ir Orri Vésteinsson, Eiríkur Tómas-
son og Ólafur Þ. Harðarson bentu á
fjölmarga veigamikla annmarka á úr-
skurði Hæstaréttar. Sögðu hann í raun
hafa verið andlýðræðislegan.
Kjörnir fulltrúar klóruðu sér í
kollinum. Hvað skyldi til bragðs taka?
Úti í samfélaginu talaði fólk um pólit-
ískan lit Hæstaréttar og einhverjir
vildu kæra úrskurðinn því hann væri
ekki dómur heldur stjórnsýsluálit. Og
varð svo enn ringlaðri í ríminu þegar
hæstaréttarlögmaðurinn Ragnar Að-
alsteinsson sagði sjálfsagt að áfrýja á
meðan Sigurður Líndal taldi það vera
ómögulegt. Enn vegast rótækni og
íhald á með sama hætti og áður.
Flottur félagsskapur
Atburðirnir hafa aftur á móti eflt mjög
samhug þeirra sem kosnir voru. Þetta
er orðinn bráðskemmtilegur klúbbur.
Mér er þó sagt að fundahöld „fyrrver-
andi verðandi stjórlagaþingmanna“
– eða „Hinna ógiltu“ sem mér finnst
raunar miklu flottari nafngift – fari
óskaplega í taugarnar á tilteknum
stjórnmálaleiðtogum. Einn er sagður
hafa stokkið upp á nef sér þegar fréttist
af fundi „ógiltra“ með innanríkisráð-
herra. En vonandi er enn fundafrelsi
í landinu. Þótt skiptar skoðanir séu á
útfærslu er einhugur á meðal „Hinna
ógiltu“ um að stjórnlagaþing verði að
halda. Kjósendur eiga heimtingu á því.
Ég vona að lesendur fyrirgefi mér
þótt mér þyki það svolítið fyndið, að
sumir þeirra sem andsnúnastir eru
stjórnlagaþingi virðist telja sjálfsagt
að skipa alla aðra í stjórnarskrárnefnd
nema þá sem þjóðin kaus til verksins.
Svona undurskjótt geta íslensk stjórn-
mál snúist lóðbeint á höfuðið. Sjálfum
finnst mér hreinlegast að endurtaka
kosningar hið fyrsta.
Sukksess græningjadeilda bank-anna var slíkur, á góðæristím-um, að nú logar þjóðarskútan
stafna í milli af málaferlum. Yfirleitt er
um það að ræða að gráðugt fólk sem
heimtaði helling af peningum í arð, er
að reyna að komast hjá því að borga
kúlulánin sín. Fólk einsog Ólöf Nor-
dal, varaformaður Sjálfstæðisflokks-
ins, Bjarni Ben, formaður sama flokks
og Þorgerður Katrín, fyrrverandi vara-
formaður, eru öll að rembast við að
komast hjá því að borga lán sem góð-
æringjarnir gáfu þeim, þegar þau lof-
uðu að vernda kvótann.
Og í dag er íhaldinu svo sannarlega
skemmt, því núna hefur skilanefnd
Hæstaréttar, með Jón Steinar í broddi
fylkingar, efnt þau loforð að vernda
hag íhaldsmenna; að passa að íslensk
þjóð eignist ekki nýja stjórnarskrá. Það
var kænska hjá Dabba litla blaðbera að
koma sínum mönnum að í Hæstarétti.
Stórskuldug Ólöf Nordal gargar
einsog bjáni í þingsal og heimtar að
stjórnin fari frá vegna þess, sem hún
kallar afglöp við framkvæmd kosninga
til Stjórnlagaþings. Og flokkur hennar
kyrjar: -Auðlindir áfram í eigu þjófa!
Látum okkur sjá. Á meðan glæpa-
menn stjórnuðu Íslandi og ráku fé í
réttirnar í fyrsta og annan flokk, var hér
slík ringulreið á öllu, að græðgi varð að
ráða. Og í dag, þegar ríkisstjórn Jó-
hönnu er að rembast við að snúa öllu
á betri veg, heyri ég af því að fólk vilji fá
mafíu sjálfstæðismanna og Framsókn-
ar til valda. Það þykir ekki ganga nógu
vel í kappreiðunum hjá núverandi
stjórn. Truntan sem Jóhanna keppir á
er fótalaus, vegna þess að fætur henn-
ar voru seldir og gervilimunum var
síðan stolið. En, sem betur fer, á þjóð-
in enn dugmikla menn einsog hinn
fyrrverandi Davíð Oddsson eða hvað
hann nú heitir sá ágæti maður, fólk
sem veigrar sér ekki við að fordæma
seinaganginn hjá lappalausri bikkju
ríkisstjórnar Jóhönnu.
Í dag ættum við að fordæma í eitt
skipti fyrir öll þá glæpamenn sem hér
lögðu allt í rúst. Svo getum við haldið
stjórnlagaþing. Og þá þurfum við að
koma okkur upp skemmtilegum skila-
nefndum. Ekki svona þjófagengi eins-
og núna tæmir kjötkatla. Við þurfum
skilanefnd sem skilar til þjóðarinnar
því sem ríkisstjórn helmingaskipta-
veldisins stal frá þjóðinni. Blákaldur
bolurinn þarf skilanefnd sem skilar
til íhaldsins öllum dómurunum sem
fengu sæti í hæstarétti í gegnum klíku.
Og bolurinn þarf skilanefnd sem skilar
því til afturhaldsins að við þurfum hér
stjórnlagaþing – sama hvað það kostar.
Fortíð þjóðar frekar svört;
fals og sukk og glaumur.
En framtíðin er bara björt
og betri en nokkur draumur.
20 | Umræða 4.–6. febrúar 2011 Helgarblað
Lífsvon leiðtoga
Bjarni Benediktsson, formað-ur Sjálfstæðisflokksins, tók af skarið á miðvikudag þeg-
ar hann lýsti því yfir að flokkur hans
styddi þann samning sem fyrir ligg-
ur varðandi Icesave. Með þessu
tekur formaðurinn ábyrga afstöðu
til máls sem hefur tröllriðið um-
ræðunni á Íslandi. Bjarni sneiðir
hjá þeirri gryfju lýðskrumarans að
standa gegn samningnum til þess
eins að öðlast vinsældir öfgaafla í
eigin flokki. Og um leið rífur hann
Alþingi upp úr hjólförum flokka-
drátta og einstefnusjónarmiða.
Hann tekur málefnalega afstöðu og
sleppir því að berja á pólitískum
andstæðingum.
Útspil Bjarna felur í sér þau stór-
tíðindi að með þessu tekur hann af-
gerandi völdin í eigin flokki. Sjálf-
stæðisflokkurinn hefur á sér það
orð að gamall formaður og náhirð
hans haldi um stjórnartaumana og
Bjarni sé sem strengjabrúða foringj-
ans á formannsstóli. Það hefur hent-
að þessum öflum að viðhalda þeirri
umræðu. Sú ákvörðun Bjarna að
samþykkja samninginn um Icesave
er algjörlega gegn vilja þessara öfga-
manna í flokki hans. Viðbrögðin láta
enda ekki á sér standa. Minni spá-
menn segja sig úr flokknum og krafa
um afsögn formannsins bergmálar
úr hyldýpi öfganna. Flest bendir til
þess að nú verði kveðnir niður þeir
draugar í Sjálfstæðisflokknum sem
stærsta sök eiga á spillingu flokksins
í fortíðinni.
Afstaða Bjarna Benediktssonar
til Icesave kann að marka nýtt upp-
haf hjá flokki hans. Fjöldi Íslend-
inga sem vill kjósa einstaklingsfrelsi
og gegn ríkiskúgun hefur hrakist úr
flokknum en fær nú nýja von. Sum-
ir þeirra hafa kosið til vinstri í þeirri
von að siðferði aukist í stjórnmálum.
Nú opnast væntanlega á ný mögu-
leiki fyrir öfgalausa hægrimenn til að
kjósa um pólitík.
Bjarni hefur á ferli sínum gert
ýmis mistök sem rekja má til reynslu-
leysis. En staða hans í dag er vinn-
ingsstaða. Hann má glaður við það
una að draugar fortíðarinnar finni
sér nýjan stað fyrir reimleika sína.
Lífsvon hans sem leiðtoga felst í því
að hafa tekið af skarið um það hver
fer með æðsta vald í flokknum. Það
var skynsamlegt af honum að segja
gamla formanninum stríð á hendur.
Það er gott fyrir Ísland.
Leiðari Reynir Traustason ritstjóri skrifar„Krafa um afsögn
formannsins berg-
málar úr hyldýpi öfganna.
Skemmtilegar skilanefndir
Skáldið skrifar
Kristján
Hreinsson
Kjallari
Eiríkur
Bergmann
„ Á meðan glæpa-
menn stjórnuðu Ís-
landi og ráku fé í réttirnar í
fyrsta og annan flokk, var
hér slík ringulreið á öllu, að
græðgi varð að ráða.
Grjóthörð Dorrit
n Forsetafrúin Dorrit Moussaieff
þykir vera á köflum fremur köntuð
í samskiptum. Þetta hefur orðið
til þess að hún
var dæmd
fyrir breskum
dómstólum til að
greiða innan-
hússhönnuðin-
um Tiggy Butler
þúsund pund í
bætur. Um var
að ræða vatns-
leka í lúxusíbúð Dorritar sem fór í
leyfisleysi inn í íbúð Butler. Dorrit
er þekkt fyrir að fara sínu fram eins
og sýndi sig þegar hún lenti í harðri
deilu við landamæraverði í Ísrael. Á
milli þess sem hún sýnir silkimýkt
dúkkar upp stálharka.
Heppinn
bankastjórasonur
n Það blæs köldu um Geirmund Krist-
insson, fyrrverandi sparisjóðsstjóra
í Keflavík, sem hætti störfum með
fúlgur fjár. Geir-
mundur var á
meðal vinsælustu
manna í Keflavík
á blómatíma
sínum og er fall
hans mikið eftir
að Sparisjóður-
inn í Keflavík fór
í þrot. Þá þykir
það vera áfellisdómur yfir honum að
sonur hans, Sverrir Geirmundsson, og
hlutafélag hans fengu afskrifaðar 750
milljónir króna. Þar af fékk Sverrir
afskrifaðar 50 milljónir. Heppni
bankastjórasonarins þykir ekki vera
einleikin og vísbending um það sem
var að gerast í sparisjóðnum.
Vefmiðill fæðist
n Á næstu vikum mun líta dagsins
ljós nýr vefmiðill sem ætlað er að
gera út á fréttir og skemmtiefni.
Hönnun stendur sem hæst en
mikil leynd hvílir yfir því hverjir eru
aðstandendur hans. Þó flýgur fyrir
að meðal þeirra sem tengjast hinum
hinum nýja fjölmiðli sé Gunnar Lárus
Hjálmarsson, betur þekktur sem Dr.
Gunni. Einhverjir telja að hann verði
í lykilhlutverki en það er ekki staðfest.
Frægðarmenni
á Flateyri
n Mikið fjölmenni aðkomumanna
mun mæta á þorrablót Flateyringa,
Stútung, sem haldið verður um
komandi helgi. Stefnir flest í að um
metþáttöku verði að ræða. Á meðal
þjóðkunnra
einstaklinga
sem gleðjast
munu með
heimamönnum
er tengdasonur
þorpsins,
Illugi Gunnarsson
þingmaður Sjálf-
stæðisflokksins,
sem bregður sér vestur ásamt konu
sinni, Brynhildi Einarsdóttur. Þá
mun Guðmundur Franklín Jónsson,
útvarpsmaður á Sögu og formaður
Hægri-grænna einnig mæta til leiks.
Hann ætlar að senda út þátt sinn
frá Flateyri og varpa ljósi á lífróður
þorpsbúa.
Sandkorn
tryggvagötu 11, 101 reykjavík
Útgáfufélag: Dv ehf.
Stjórnarformaður:
Lilja Skaftadóttir
Ritstjórar:
jón trausti reynisson, jontrausti@dv.is
og reynir traustason, rt@dv.is
Fréttastjóri:
Ingi Freyr vilhjálmsson, ingi@dv.is
Ritstjórnarfulltrúi:
jóhann Hauksson, johannh@dv.is
Umsjón helgarblaðs:
Ingibjörg Dögg kjartansdóttir, ingibjorg@dv.is
Umsjón innblaðs:
Ásgeir jónsson, asgeir@dv.is
DV á netinu: dv.is
Aðalnúmer: 512 7000, Ritstjórn: 512 7010,
Áskriftarsími: 512 7080, Auglýsingar: 512 7050.
Smáauglýsingar: 512 7004.
Umbrot: Dv. Prentvinnsla: Landsprent. Dreifing: Árvakur.
DV áskilur sér rétt til að birta aðsent efni blaðsins
á stafrænu formi og í gagnabönkum án endurgjalds.
Öll viðtöl blaðsins eru hljóðrituð.
Hinir ógiltu
„Aldrei nokkurn
tímann hafði neinn
hæstiréttur í einu einasta
vestrænu lýðræðisríki
ógilt almennar kosningar
á landsvísu, svo ég vissi.