Dagblaðið Vísir - DV - 04.02.2011, Blaðsíða 29

Viðtal | 29Helgarblað 4.–6. febrúar 2011
„Þetta er skemmtileg tilviljun,“ seg-
ir Katrín. „Enn skemmtilegra er að
þeir eru báðir rauðhærðir svo það
er svolítill fjölskyldusvipur á okkur
þótt við séum samsett fjölskylda.“
Son sinn á hún með Flosa
Eiríkssyni, bæjarfulltrúa Samfylk-
ingarinnar í Kópavogi. Hún hef-
ur verið með son sinn þrjár vik-
ur af hverjum fjórum og segir það
fyrirkomulag hafa reynst Júlíusi
vel. Aðspurð hvernig það gangi að
samræma annasamt starf móður-
hlutverkinu öll þessi ár segist hún
hafa gert það á markvissan máta
og fengið mikinn stuðning frá föð-
ur sínum sem sonurinn er nefndur
eftir.
Flottur afi
„Það þarf ekkert að vera flókið að
tvinna saman einkalíf og tímafreka
vinnu og eru fjölmargir í sömu
sporum og ég. En ég tók þá ákvörð-
un að bæta syni mínum upp all-
an þann tíma sem glatast. Ég bæti
honum það alltaf upp ef það hefur
verið mikið að gera hjá mér og gef
honum góðan tíma. Þingmennskan
er vissulega mjög krefjandi og get-
ur þýtt mikla fjarveru. Þingfundir
eru fram á kvöld og vinnutíminn
óútreiknanlegur sem er auðvitað
ekki hentugt þegar þú ert einstæð
móðir. Ég passa upp á að hafa skýr
mörk. Ég tek ekki vinnuna með mér
heim. Heima hjá mér eru ekki skjöl
á borðum og ég reyni að taka ekki
löng símtöl tengd vinnunni þegar
ég er heima að sinna honum. Ég af-
greiði allt á mínum vinnutíma og
hann er eins og áður sagði oft lang-
ur, eða þegar hann er sofnaður. Ég
trúi því að maður skili betri árangri
á öllum vígstöðvum ef maður gætir
að jafnvæginu og setur skýr mörk.
Það margborgar sig að hugsa vel
um sig. Annars hefði ég ekkert að
gefa. Lán mitt í þessum efnum er
að eiga foreldra sem styðja vel við
bakið á mér. Pabbi, sem er 71 árs og
ákaflega ungur í anda, er góður fé-
lagi nafna síns. Hann tekur á móti
honum á hverjum einasta degi eft-
ir skóla og eldar oft fyrir hann eitt-
hvað gott. Ég komst til dæmis að
því að sá matur sem er í uppáhaldi
hjá syni mínum eru soðin hjörtu
með brúnni sósu. Svona matur
sem gamla kynslóðin elskar, þann
matarsmekk elst hann auðvitað
upp við með föður mínum. Einnig
hafði samveran mikil og góð áhrif á
málfar sonar míns þegar hann var
yngri.“
Náin föður sínum
Sonur hennar er kraftmikill strákur
á kafi í handbolta og fótbolta. Hún
segir þau mikla vini og henni þyk-
ir vænt um það. „Ég sjálf er mjög
náin föður mínum. Á milli okkar
eru sterk bönd og ég verð býsna
ánægð ef mér tekst jafnvel að eiga
son minn fyrir vin. Ef hann treystir
mér fyrir því sem er að gerast í sínu
lífi á hverjum tíma þá tel ég að mér
hafi tekist vel upp. Hann er félags-
vera eins og ég og nú er hann að
verða svo gamall að hann er farinn
að eyða meiri tíma með félögum
sínum en mér. Hann er líka blíður
og yndislegur drengur og hefur allt-
af sýnt því skilning hversu mikið ég
vinn. Ég nota þá viku sem Júlíus er
hjá Flosa föður sínum afar vel og
tek þá oft mikla vinnutörn.“
Erfið lífsreynsla
Katrínu er mjög hugleikið að hugsa
vel um sjálfa sig og ástvini sína.
Þrátt fyrir að hún sé með eindæm-
um heilsteypt og farsæl kona hefur
líf hennar ekki gengið áfallalaust
fyrir sig því fyrir sjö árum glímdi
hún við alvarlegan heilsubrest.
„Ég var búin að vera með höfuð-
verk í marga daga. Þá var Júlíus
fjögurra ára og ég var undirlögð af
verkjum. Ég taldi að verkurinn staf-
aði af skemmdum endajaxli og því
hringdi ég sárkvalin í tannlækninn
minn. Hann var sem betur fer alveg
viss um að það væri eitthvað mikið
að og hringdi strax upp á bráðamót-
töku og sendi mig rakleiðis þangað.
Ef hann hefði ekki gert það hefði ég
farið heim og upp í rúm og þá veit ég
ekki hvernig þetta hefði endað þótt
auðvitað þýði ekkert að hugsa um
það. Þetta er líklega eitt það versta og
erfiðasta sem ég hef gengið í gegnum.
Ég var send í myndatökur og rann-
sóknir og fljótlega voru mér færð-
ar þær fréttir að sést hefði blóðtappi
við smáheila. Ég var send í segulóm-
skoðun og niðurstöður hennar voru
staðfestar: Ég var með blóðtappa í
bláæð við smáheila sem hafði lok-
að æðinni og blæðing orðið af þeim
sökum. Ég var sett á blóðþynningar-
sprautur til að leysa þennan tappa
upp og eftir það tók við endurhæfing
á Reykjalundi í margar vikur.“
Leggur kapp á
heilsusamlegt líferni
Katrín segist ekki hafa verið með
sjálfri sér árið eftir veikindin. Hún
hafi lagt of mikið á sig, verið stöðugt
þreytt og með höfuðverki. „Ég leitaði
stöðugt læknishjálpar og fékk lyf og
aðstoð og mér leið rosalega illa á lík-
ama og sál. Ég viðurkenni að ég var
eins og hálfgerður uppvakningur og
lengi að jafna mig.
Einn daginn fékk ég þó nóg. Þá var
ég send heim með fullfermi af lyfjum
eftir heimsókn á spítala. Þarna átt-
aði ég mig á því að ef ég ætlaði að ná
mér að fullu þyrfti ég að taka stjórn
og ábyrgð á eigin heilsu og vellíð-
an. Ég skilaði lyfjunum, fór á netið
og gúglaði allt um heilsulausnir og
náttúrulækningar og bjó svo til minn
eigin kúr. Ég fór að stunda líkams-
rækt af alefli og breytti mataræðinu
algjörlega. Læknarnir hjálpuðu mér
í gegnum þrekraunina en ég held
ég hafi haldið of fast og of lengi í þá
hjálp. Ég var því fegin að finna fljótt
á mér mikla breytingu til góðs og hef
lagt kapp á að ástunda heilsusamlegt
líferni,“ segir hún og bætir við: Tja, en
ástin hefur valdið því að ég villtist að-
eins af þeirri leið. Ég er þó byrjuð aft-
ur að stunda reglulega hreyfingu og
borða hollan mat og finn strax mun á
úthaldinu og orkunni!“
„Ég leitaði stöðugt
læknishjálpar og
fékk lyf og aðstoð og mér
leið rosalega illa á líkama
og sál. Ég viðurkenni að
ég var eins og hálfgerður
uppvakningur og lengi að
jafna mig.
Ást í Kópavogi Katrín segir tilfinninguna um
að Bjarni væri sá eini rétti hafa ágerst fljótlega
eftir að þau byrjuðu að hittast. Ekki hafi spillt
fyrir að hann bjó í Kópavogi. myNd sigtryggur ari