Dagblaðið Vísir - DV - 06.07.2012, Blaðsíða 4

„Ör á sálum
þessara barna“
4 Fréttir 6.–8. júlí 2012 Helgarblað
Labrador rakkar til sölu
Til sölu 8 vikna labrador rakkar. Undan íslenskum
veiðimeistara og íslenskum sýningarmeistara. Topp
heilbrigði. Tilbúnir til afhendingar, örmerktir, spraut-
aðir og heilsufarsskoðaðir. Með ættbók frá H.R.F.Í.
Upplýsingar hjá Elsu í síma 822 7705
www.facebook.com/holabergsraektun
Ekkert bólaði
á hvítabirni
Leit að hvítabirni sem sagður var
hafa gengið á land á Vatnsnesi á
miðvikudag bar engan árangur
á fimmtudag. Þyrla Landhelgis­
gæslunnar var notuð við leitina og
flaug yfir allstórt svæði. Leit verð­
ur haldið áfram í dag, föstudag.
Það voru ítalskir ferðamenn sem
tilkynntu um dýrið og náði lög­
regla tali af þeim á fimmtudag.
Viðbragðshópur stjórnvalda
vegna hvítabjarna sem koma
hingað til lands kom saman og er
á einu máli um að fella eigi dýr
sem nema land. Það borgi sig ekki
að flytja þau í burtu.
Gistinóttum
fjölgar verulega
Gistinætur á hótelum í maí voru
um 139.700 samanborið við
120.500 í maí í fyrra. Þetta kem­
ur fram á vef Hagstofu Íslands.
Gistinætur erlendra gesta voru um
82 prósent af heildarfjölda gisti­
nátta en gistinóttum þeirra fjölg­
aði um 17 prósent miðað við maí í
fyrra. Gistinóttum Íslendinga fjölg­
aði um 8 prósent á sama tímabili.
Gistinætur á hótelum á höfuð­
borgarsvæðinu voru um 102.500 í
maí, en sú fjölgun nemur tæpum
20 prósentum frá fyrra ári. Á Norð­
urlandi voru um 9.400 gistinætur á
hótelum í maí sem er um 18,5 pró­
senta aukning miðað við maí í fyrra.
Á Austurlandi fjölgaði gistinótt­
um um 18,5 prósent, voru 5.000 en
4.200 í maí í fyrra. Gistinætur á
Suðurlandi voru tæplega 13.100
sem er 4,5 prósenta aukning milli
ára. Í öðrum landshlutum fækkaði
gistinóttum milli ára. Á Suðurnesj­
um voru 4.800 gistinætur sem jafn­
gildir 11 prósenta fækkun milli ára.
Á samanlögðu svæði Vesturlands
og Vestfjarða voru 4.400 gistinætur
sem jafngildir 7,5 prósenta fækkun
milli ára.
Gistinætur á hótelum fyrstu
fimm mánuði ársins voru 568.900
en voru 460.600 fyrir sama tímabil
árið 2011. Gistinóttum erlendra
gesta hefur fjölgað um 28 prósent
samanborið við sama tímabil 2011.
Gistinóttum Íslendinga fjölgaði um
10 prósent fyrir sama tímabil.
Þ
að er skylda mín sem foreldri
að vernda börnin mín og það
var það sem ég gerði. Mér er
refsað fyrir það,“ segir Hjördís
Svan Aðalheiðardóttir, móð­
ir stúlknanna þriggja sem fjar lægðar
voru af heimili hennar á föstu daginn
í síðustu viku. Ögmundur Jónasson,
innanríkisráðherra, gagn rýnir þær
aðferðir sem not aðar voru við að fjar­
lægja börnin af móður sinni.
Hagsmunir barnanna í fyrirrúmi
„Almennt vil ég segja um þetta mál
og mál af þessu tagi að það á helst
aldrei að koma til þess að barn sé tek­
ið með lögregluvaldi af foreldri, hvað
þá af móður sem börnin eru mjög
háð. Þessi aðgerð byggðist á dómum
bæði í Danmörku og hér heima. Það
breytir því ekki að þegar svona ger­
ist þá má leiða líkum að því að það
verði ör á sálum þessara barna alla
tíð,“ segir Ögmundur. „Þetta er nokk­
uð sem samfélagið þarf að taka mjög
alvarlega og læra af. Núna er þessi
hlutur orðinn og þá er að reyna að
gefast ekki upp heldur þurfum við að
fylgjast með þessu máli áfram inn í
framtíðina. Við erum ekki laus allra
mála, hvorki í þessu máli né nokkru
öðru máli þar sem svona kemur til.“
Ósáttur hvernig staðið er að
málinu
Ögmundur lagði fram breytingar­
tillögu á Alþingi sem sneri að þessum
málum og ákvæði sem hann vildi að
yrði tekið úr lögunum. Ákvæðið sem
var notað til þess að taka börn Hjör­
dísar frá henni á föstudaginn í síðustu
viku. „Þar átti að nema þessa heim­
ild úr gildi en Alþingi var á annarri
skoðun og vildi halda henni inni. Ég
legg áherslu á að grunnreglan á að
vera sú að það á aldrei að koma til
þessa. Það hvílir á barnaverndaryf­
irvöldum að reyna að halda þannig
utan um foreldrana að hagsmun­
ir barnanna séu alltaf í fyrirrúmi. Þá
nægir ekki að horfa bara til barnanna
heldur foreldranna líka,“ segir hann.
Ögmundur segir ekki hafa ver­
ið farið rétt að í málinu. „Ég hef alla
tíð verið mjög efins um að það eigi
að fara þessa leið sem var farin. Og er
ósáttur við hvernig við sem samfélag
höfum staðið að þessu máli. Ég er þó
ekki að ásaka neinn einstakling eða
stofnun sérstaklega. Heldur er ég að
horfa inn í okkar samfélagskerfi. Ég
horfi til tvenns, annars vegar að fólk
missi ekki sjónar af þessari móður
og börnum og öðru lagi að við látum
þetta okkur að hvatningu verða til
þess að svona gerist ekki aftur. Mér
finnst að við þurfum að láta þetta
mál verða okkur tilefni til að skoða
þessi mál gagnrýnið og heildstætt.“
Mestu mistökin að fara út
Í mars 2010 ákvað Hjördís að skilja
við barnsföður sinn, af ástæð­
um sem hún hefur áður lýst, með­
al annars í DV. Það verður ekki far­
ið í þær sérstaklega hér en DV hefur
verið dæmt fyrir að skýra frá þeim.
„Það var ekki auðvelt. Eftir að við
komum heim til Íslands leitaði ég
hjálpar hjá Kvennaathvarfinu sem
var ómetanlegt. Ég fékk stanslaust
hótunartölvupósta um að dönsk
yfir völd myndu koma og sækja
börnin og ég myndi aldrei sjá þau
aftur. Það var hringt í mig frá stofn­
un í Danmörku og mér var sagt að
það væri nú ekki erfitt að finna mig
á Íslandi þar sem það væri nú ekki
svo stórt. Ég leitaði þá til Braga Guð­
brandssonar hjá Barnaverndarstofu
sem óskaði mér til hamingju að
hafa stigið út úr sambandinu. En
hann sagði að það væri ekkert ann­
að í stöðunni en að fara aftur út til
Danmerkur og klára málið þar – ég
hefði alltaf hugsað um börnin og
verið heimavinnandi með þau og
miðað við öll gögn, gæti ekkert farið
úrskeiðis. Það voru mestu mistök­
in hjá mér að fara til Danmerkur en
láta ekki frekar reyna á að málið yrði
til lykta leitt fyrir dómstólum hér.“
Snúið til baka
„Þegar ég kom til Danmerkur kom
ég að lokuðum dyrum. Af því að
ég var Íslendingur í Danmörku þá
var eins og ég hefði engin réttindi.
Það vildi enginn hjálpa mér. Börnin
urðu sífellt óánægðari með aðstæð­
urnar sem við bjuggum við og voru
hrædd,“ segir Hjördís. Þegar hún
kom heim var henni gert að snúa til
baka til Danmerkur samkvæmt Haag
samningum. „Þá tók við mjög erfiður
tími þar sem dæturnar voru sendar
hverja helgi til föður síns. Elsta dóttir
mín kom þrisvar heim með áverka og
þrisvar sinnum voru barnayfirvöld
látin vita af lækni sem skoðaði hana
en þau gerðu ekki neitt. Þau sögðu
mér að ef maðurinn vissi að það væri
verið að rannsaka hann myndi hann
verða verri við börnin. Þegar ég lá
inni á sjúkrahúsi með dóttur minni
fékk ég niðurstöðu dóms um að
þær ættu að búa hjá honum en for­
sjá ætti að vera sameiginleg. Dóm­
ararnir vildu ekki skoða ný gögn í
málinu. Ég frétti síðar að ef ég hefði
sagt að ég ætlaði að búa með börnin
í Danmörku þá hefði búsetan farið til
mín. En ég sagði allan tímann að við
vildum öll búa á Íslandi þar sem við
hefðum næstum alltaf búið, íslenska
er okkar móðurmál og hér er fólkið
sem við elskum.“
Úrskurða Dönum í vil
Hjördís fór heim með börnin en
bæði Héraðsdómur og Hæstiréttur
hér á landi komust að þeirri niður­
stöðu að hún skyldi fara út með
börnin. Það gerði hún í desem­
ber í fyrra til þess að bíða eftir að
dómur félli á ný. „Danskir dóm­
stólar úrskurða yfirleitt alltaf því
foreldri sem ætlar að búa í Dan­
mörku í vil,“ segir hún og bendir
á að fjöldi annarra forræðismála
hafi farið á sama veg í Danmörku.
„Þeir dæma bara Dönum í hag,
sama þó það sé ofbeldi í spilinu.
Þegar ég ákvað að koma mér í
burtu eftir að maður­
inn hafði látið
sig hverfa í tvær
vikur og lokaði
öllum reikn­
ingum okkar,
þá mætti mér
ömurlegt
viðhorf
hvert sem
ég fór.
Löggan
talaði
um
konur sem væru svo heimskar að
láta berja sig og færu alltaf aftur í
faðm ofbeldismannanna.“
Mátti ekki ræða við þær
Það fór svo eins og áður hefur kom­
ið fram, að faðirinn fékk afhent­
ar dæturnar á föstudaginn í síðustu
viku. Hjördís er afar ósátt við að
stelpurnar hafi ekki verið kyrrsettar
hér á landi meðan málið væri skoð­
að á grundvelli nýrra gagna; lækna­
skýrslna, áverkavottorða og nýju sál­
fræðimati sem gert var á börnunum.
„Ég barðist fyrir því að stelpurnar
myndu fá hjálp. Það var mælt með
því við mig úti að þær fengju hjálp.
Við vildum að þær myndu fara í við­
tal í Barnahúsi, bara til að ræða við
þær en það mátti ekki því faðir þeirra
gaf ekki leyfi til þess. Hvaða faðir
vill ekki leyfa að talað sé við börn­
in sín?“ spyr Hjördís. „Það er í raun
ótrúlegt að ekkert hafi verið gert. Það
eina sem við vildum var að þeirra
rödd fengi að heyrast. En því var
ekki sinnt. Við vorum ekki að biðja
um meira en að þær væru kyrrsett­
ar hér meðan þetta væri skoðað. En
nú er staðan sú að þær
voru sendar út og við
vitum ekki neitt. Vit­
um ekki hvar þær
eru, hvernig þeim
líður og hvenær
við hittum þær
næst,“ segir Hjör­
dís.
n Ögmundur ósáttur við hvernig dætur Hjördísar voru teknar
„Hér er okkar
líf og við
höfum ekkert að
gera þarna úti
Viktoría Hermannsdóttir
blaðamaður skrifar viktoria@dv.is
Ósáttur Ögmundur
Jónasson er ósáttur
við þá aðferð sem
notuð var við að taka
börnin af Hjördísi.
Hjördís og börnin Hjördís hefur ekkert heyrt í dætrum sínum síðan þær voru teknar af henni á föstudaginn í síðustu viku. Hún er ósátt við
að börnin hafi ekki verið kyrrsett meðan ný gögn í málinu væru skoðuð.