Dagblaðið Vísir - DV - 17.08.2012, Blaðsíða 30

Nýtur þess að hætta
30 Viðtal 17.–19. ágúst 2012 Helgarblað
N
úna er það bara nafla-
skoðun – að reyna komast
að því hvað það er sem ég
ætla að gera í framtíðinni,“
segir afreksíþróttakonan
Ragna Ingólfsdóttir sem hefur lagt
spaðann á hilluna eftir langan og
farsælan feril í badminton. Ragna
er nýkomin heim af ólympíuleikun-
um í London þar sem hún stóð sig
glæsilega. Hún sigraði andstæðing
sinn frá Litháen en varð að lúta í
lægri haldi fyrir þeirri kínversku
sem spilaði fyrir hönd Hollands,
eftir afar spennandi viðureign.
Komin með nóg
„Ég var alveg ákveðin í því að hætta.
Nú hef ég æft í 20 ár og þar af tvisvar
á dag í tíu ár. Ég hef ferðast einu
sinni til tvisvar í mánuði um allan
heim til að keppa, hef náð öllum
mínum markmiðum, hef komist á
tvenna ólympíuleika og unnið fullt
af Íslandsmeistaratitlum. Nú er
nóg komið og tími til að gera eitt-
hvað annað,“ segir Ragna ákveðin
og bætir við að eins og staðan sé
í dag eigi hún ekki eftir að sakna
íþróttarinnar. „Þetta er búið að vera
eins og krefjandi starf og ég þarf að
fá nokkurra vikna frí frá þessu öllu
saman. Fá smá fjarlægð.
Badminton mun alltaf vera stór
hluti af mínu lífi og ég hef mikla
reynslu í þessu sporti. Reynslu sem
ég á einhvern tímann eftir að miðla
áfram. En ekki strax. Ég er bara al-
gjörlega komin með nóg og vil fara
að gera eitthvað annað.“
Réttindalaust íþróttafólk
Ragna vakti athygli á síðasta ári
þegar hún steig fram og gagnrýndi
litla styrki til afreksíþróttafólks á Ís-
landi. Hún sagði að það gæti verið
erfitt að einbeita sér að íþróttinni á
meðan ógreiddir reikningar hlæð-
ust upp. Aðspurð segir hún peninga
ekki koma nálægt þeirri ákvörðun
að hætta. „Nei alls ekki. Ég var ekk-
ert að pæla í fjárhagslegu hliðinni.
Ég var mjög heppin með styrki fyrir
síðustu ólympíuleika en fyrir þessa
leika var erfiðara að fá styrki. Eftir
að hafa vakið athygli á málinu tókst
það og eftir það gekk þetta ágæt-
lega.
Þetta getur samt verið ótrúlegt
basl. Íþróttamenn tala um þetta sín
á milli enda erum við flest í sömu
sporum. Það versta, að mínu mati,
er að standa uppi svona réttinda-
laus. Ég hef aldrei verið í níu til
fimm vinnu og hef því ekki öðlast
nein réttindi. Ef ég færi í fæðingar-
orlof fengi ég fáránlega lítinn pen-
ing. Afreksíþróttafólk ætti frekar að
fá meiri réttindi. Það finnst mér. En
svoleiðis er það ekki. Við erum al-
veg óþekkt í kerfinu.“
Ánægð, stolt og montin
Ragna gengur sátt frá ferlinum og er
stolt af frammistöðu sinni í London.
„Ég er bara ótrúlega ánægð, stolt
og ofsalega montin með þennan
árangur á ólympíuleikunum. Ég
stefndi að því að vinna leik og það
tókst. Mér fannst ég líka standa mig
vel í baráttunni við þessa kínversku
og gekk sátt frá þeim leik. Spenn-
an var mikil, sem var skemmtilegt.
Ef ég hefði klárað þetta í annarri
lotu veit maður ekki hvað hefði
gerst í þeirri þriðju. Hún var orðin
mjög þreytt. Ég var það líka en mér
sýndist hún alveg búin á því.“
Hún segir þátttöku á
ólympíuleikum ólýsanlega lífs-
reynslu. „Leikarnir í London voru
ótrúlega skemmtilegir. Ég var alls
ekki viss um að Englendingum tæk-
ist að gera þetta jafn vel og Kín-
verjum. En eftir lokaathöfnina fór
ég á fésbókina og skrifaði að þetta
hefði verið flottara og skemmti-
legra en í Peking. Sem er ótrú-
legt. Það er í rauninni ekki hægt að
setja út á neitt – bæði opnunar- og
Ragna Ingólfsdóttir afreksíþróttakona hefur lagt spaðann á hilluna eftir langan og farsælan feril í badminton. Ragna er orðin 29 ára
gömul og finnst tímabært að snúa sér að einhverju öðru. Hún óttast ekki tómarúmið sem íþróttin skilur eftir sig né það að verða feit
þegar hún hættir að æfa. Indíana Ása Hreinsdóttir ræddi við Rögnu um ferilinn, nýafstaðna ólympíuleika og framtíðina.
„Þegar
margir
keppendur á
ólympíuleikunum
höfðu lokið sinni
keppni fóru þeir
beint á McDonald’s
Indíana Ása Hreinsdóttir
indiana@dv.is
Viðtal