Dagblaðið Vísir - DV - 03.02.2012, Qupperneq 21

Fréttir 21Helgarblað 3.–5. febrúar 2012
„Það er kraftaverk að
hann hafi komist af“
n Sagan á bakvið skipsskaðann n Einlæg frásögn Eiríks Inga Jóhannssonar n Alvarlegasta sjóslysið í áratug
ið á þakinu einu. Hann hafi á end-
anum losnað en þeir áttu í miklum
erfiðleikum með að komast um borð
í bátinn. Aðeins tveir þeirra, hann og
Maggi, hafi verið í flotgöllum. Einn
skipverjanna, Einar, hafi verið meidd-
ur en hann lést um borð í björgunar-
bátnum, eftir árangurslausar tilraunir
til endurlífgunar. „Ég var með hann í
fanginu. Þetta var kennarinn minn,“
sagði Eiríkur klökkur um félaga sinn.
Eftir að hafa reynt að halda hita
á Gísla, sem var kaldur og ekki í flot-
galla, kom stór alda sem feykti þeim
öllum úr bátnum. Hann hafi reynt
að bjarga Gísla, sem var gallalaus,
en mátti horfa á eftir honum í sjó-
inn. Hann hafi þá reynt að fá Magn-
ús, hinn manninn sem var í björgun-
argalla, með sér aftur í bátinn en það
hafi ekki gengið. Magnús, sem hafi
sagst vera í lekum galla, hafi hvatt Ei-
rík til að reyna að ná bátnum, sem
rekið hafi hratt í burtu. Það hafi verið
vonlaust.
Samkvæmt frásögn Eiríks tókst
honum að finna og tæma tvo olíu-
brúsa. Hann hafi rétt Magnúsi annan
en erfitt hafi reynst að halda sér uppi
á brúsa. Í það hafi farið mikil og dýr-
mæt orka. Skyndilega hafi riðið yfir þá
stórt brot en eftir það hafi hann aldrei
séð Magnús. „Það var eins og hann
hefði gufað upp allt í einu.“
Söng og naut útsýnisins
Í viðtalinu lýsti Eiríkur því þannig
að hann hefði að sumu leyti upplif-
að ákveðna ró eftir að hann var orð-
inn einn í sjónum. Atgangurinn var
genginn yfir og við hafi tekið stund
þar sem hann gat farið yfir það í hug-
anum sem gerst hafði. Óvissan um
hvort neyðarboð hefði borist í land
hafi verið erfið en hann hafi gert sam-
komulag við sjálfan sig um að endast
á lífi í tíu klukkustundir. Við það hafi
hann miðað jafnvel þó hann gerði sér
grein fyrir því að það tæki björgunar-
skip meiri tíma að komast til hans.
Hann hafi því reitt sig á að þyrla kæmi
á vettvang.
Hann sagði að hann hefði hniprað
sig saman, til að missa sem minnstan
hita, og ekki reynt að berjast á móti
þegar öldurnar hafi kaffært hann.
Hann hafi treyst því að flotgallinn
kæmi honum upp á yfirborðið og
þannig gat hann sparað mikla orku.
Hann hafi lagt kapp á að halda ró
sinni. Það hafi hann gert með því að
syngja brot úr lögum og tala við sjálf-
an sig. Hann hafi grínast með þessar
óraunverulegu aðstæður sem hann
var í og jafnvel farið með gamanmál.
Meira að segja útsýnið þótti honum
fallegt. Hann hafi dáðst að því þrátt
fyrir aðstæðurnar; að vera aleinn úti í
miðju Atlantshafi, eftir hörmulegt sjó-
slys. Hann sagðist hafa hugsað stíft til
konunnar sinnar og barnanna. Hann
mætti ekki gefast upp. Hann sagðist
líka hafa forðast að hugsa of mikið um
félaga sína. Þá gæti hann misst ein-
beitinguna. „Þú verður að vera sterk-
ur. Mátt ekki gefast upp. Maður sér
þau [börnin, innsk. blm.] og manni
hlýnar,“ sagði hann í Kastljósi en ljóst
má vera að einbeittur lífsvilji og hug-
dirfska var það sem fleytti honum í
gegnum þessa raun.
Hann sagði í viðtalinu að í þrí-
gang hafi rekið til hans poka með
fersku vatni. Það hafi honum þótt
með ólíkindum, líkt og sending að
handan. Líklega hefur þar verið um
að ræða poka úr björgunarbátn-
um eða úr öðrum björgunarbúnaði
skipsins. Hann hafi fengið sér vatns-
sopa en síðar fleygt frá sér pokunum.
Hann myndi fyrr deyja úr kulda en
sulti eða þorsta.
Hann lýsti eftirminnilega hug-
renningum sínum í sjónum: „Ég trúi
á svona lífstengsl, ef maður talar til
einhvers. Ég ætlaði að ná sambandi
við strákana á þyrlunum. Ég verð að
komast heim,“ sagði hann við sjálfan
sig. Honum varð hugsað til Jónasar,
vinar síns sem starfi á björgunarþyrlu,
og trúað því að hann næði að koma til
hans hugboðum, eða einhvers konar
sambandi.
I love you man
Í sjónum var Eiríkur í um þrjár og
hálfa klukkustund. Á þeim tíma
heyrðist honum oft eins og þyrla væri
í grennd en það reyndist misheyrn,
enda var hávaðinn mikill í öldugang-
inum. Rökkur var orðið þegar hann
heyrði og sá loksins þyrluna.
Átakanlegt var að heyra lýsingar
Eiríks á því þegar þyrlan flaug fyrir
ofan hann á fullri ferð, án þess að sjá
hann, þrátt fyrir örvæntingarfullar til-
raunir hans til að vekja á sér athygli.
Vonbrigðin voru mikil en síðan hafi
hann í fjarska séð þyrluna nema stað-
ar, líklega þaðan sem sem sjálfvirkur
sendir hefur sent merkið þegar skip-
ið sökk.
Hann synti á fullu að þyrlunni,
eins og orkan leyfði honum, og von-
aðist til þess að hún færi ekki. Hon-
um tókst að lokum að komast að þyrl-
unni, þá í myrkri, og þar veifaði hann
eins og óður maður. Loks hafi hann
séð spotta hanga niður úr þyrlunni
og í kjölfarið hafi sigmaðurinn kom-
ið niður. Hann synti, beint í fangið á
honum og sagði „I love you man, I
love you man.“ Hann segist varla hafa
ætlað að trúa því að honum hefði ver-
ið bjargað. Þetta hafi verið afar óraun-
verulegt.
Þyrlan fór með hann til Noregs þar
sem í ljós kom að hann var rófubeins-
brotinn. Það sé auðvitað léttvægt í
ljósi alls þess sem gerst hafi. Í lok við-
talsins sagði Eiríkur, sem talaði án
eins einasta innskots eða spurning-
ar þáttastjórnandans Sigmars Guð-
mundssonar, klökkur og sorgmædd-
ur: „Einar, Gísli og Maggi. Takk fyrir
góð kynni og góðar stundir og takk
fyrir að gefa mér þann styrk að kom-
ast af. Ég hitti ykkur síðar þegar minn
tími mun koma.“
Alvarlegasta slysið í tíu ár
Þetta er alvarlegasta slysið sem átt
hefur sér stað á íslenskum skipum
síðustu tíu árin. Það var þann 7. des-
ember árið 2001 sem Svanborg SH
sökk undan Snæfellsnesi og þrír
menn fórust. Þrír fórust einnig þegar
Krossnes sökk. Guðmundur Lárusson
hjá rannsóknarnefnd sjóslysa segist
ekki muna eftir verri slysum en þess-
um. Það sé orðið sjaldgæft nú til dags
að skip sökkvi, annað en var fyrir þrjá-
tíu til fjörtíu árum. Á árunum 2002–
2010 sukku að meðaltali sjö skip á ári,
fæst árið 2011 eða tvö. Árið þar á und-
an sukku sex skip og átta árið 2009. Þá
hafa að jafnaði orðið tvö banaslys á
ári á sama tímabili en eins og fyrr seg-
ir urðu engin banaslys á árunum 2011
og 2008.
Samkvæmt heimasíðu rann-
sóknarnefndarinnar hefur orðið tals-
verð breyting til batnaðar í þessu til-
liti eftir að Slysavarnarskóli sjómanna
hóf starfsemi árið 1985. Ljóst er að
Magnús Þórarinn Daníelsson
skipstjóri fæddist 25. desember
1947. Hann var búsettur ásamt
eiginkonu sinni í Njarðvík. Hann átti
þrjú uppkomin börn og fimm barna-
börn. Hann var mikill sögumaður
samkvæmt Eiríki Inga í Kastljósi.
Einar Gísli Gunnarsson vélstjóri
fæddist 5. janúar 1944. Hann var bú-
settur í Grafarvogi ásamt eiginkonu
sinni. Hann átti fjórar uppkomnar
dætur og eitt barnabarn. Eiríkur
Ingi sagði í Kastljósinu að Einar Gísli
hefði verið mikill fróðleiksmaður og
því í viskuhlutverkinu.
Gísli Garðarsson stýrimaður
fæddist 1. júní 1949. Hann var
búsettur í Keflavík ásamt eiginkonu
sinni. Eiríkur Ingi sagði í Kastljósi að
Gísli hefði haft mikla ástríðu fyrir
eldamennsku og eldaði um borð.
Þeirra er
saknað
„Það eru erfiðar að-
stæður, svo ekki
sé meira sagt, að vera
staddur í fimmtán metra
ölduhæð, einn og yfirgef-
inn í björgunarbúningi.