Dagblaðið Vísir - DV - 03.02.2012, Blaðsíða 23

„Ég vildi ekki
að hann færi“
Fréttir 23Helgarblað 3.–5. febrúar 2012
H
ann er mikill baráttumaður.
Hann er þrjóskur og þver og
Eiríkur gefst sko ekki upp. Ef
hann ætlar sér eitthvað þá
er alveg sama hversu marg­
ar beygjur og sveigjur verða á leið
hans. Hann kemst það á þrjóskunni,“
segir móðir Eiríks Inga Jóhannsson­
ar sem komst lífs af þegar Hallgrím­
ur SI sökk í síðustu viku. Eiríkur var
sá eini sem komst lífs af úr slysinu en
þrír skipsfélagar hans drukknuðu.
Móðir hans segist hafa haft vonda til­
finningu fyrir ferðinni. „Ég vildi ekki
að hann færi í þessa sjóferð, bara alls
ekki. Ég var með einhverja ónotatil­
finningu fyrir ferðinni eitthvað sem
ég gat ekki útskýrt. Bara eitthvað sem
ég fann innra með mér og ég reyndi
að fá hann ofan af því að fara.“
Bróðir Eiríks, Hallgrímur, seg­
ist líka hafa haft slæma tilfinningu
fyrir ferðinni. Hann segist þó ekki
geta útskýrt af hverju. „Ætli það sé
ekki bara af því við erum svo tengdir
og höfum alltaf verið. Það eru bara
tvö ár á milli og hann er náttúrulega
litli bróðir minn. Ég hafði einhverja
vonda tilfinningu fyrir þessu.“ Hall­
grímur býr á Siglufirði og fór og hitti
bróður sinn áður en hann hélt í
ferðina en þeir sigldu þaðan. „Ég fór
niður í skip til hans og byrjaði á að
fara með honum í gegnum allar dyr
og allt svona til þess að leggja það
á minnið hjá honum. Mér leist satt
að segja ekkert á þetta,“ segir hann
alvarlegur en segist þó ekki vita af
hverju ónotin hafi stafað. „Hann fer
út á sunnudeginum, á mánudegin­
um heyri ég einhverja stormviðvör­
un í útvarpinu og mér leist ekkert á
þetta. Þá var ég kominn með hnút
í magann. Ég hringdi í mömmu
og spurði hvort hún hefði eitthvað
heyrt í honum en það var náttúru­
lega enginn sími hjá þeim og enginn
hafði heyrt neitt.“
Blendnar tilfinningar
Sigríður, móðir Eiríks Inga, seg­
ir ómögulegt að lýsa tilfinningunni
þegar hún komst að því að sonur
hennar hefði lifað slysið af. „Þetta
var ólýsanlegt. Þetta voru blendnar
tilfinningar. Ég hafði hitt Magga og
Gísla áður en þeir fóru í ferðina. Við
fengum okkur kaffi í Staðarskála þeg­
ar þeir voru að fara norður á Siglu­
fjörð. Þannig að ég hafði hitt þá. Þeg­
ar ég komst að því að það væri búið
að bjarga Eiríki þá beið ég alltaf eft­
ir að heyra að fleiri hefðu bjargast.
Þetta er auðvitað ofsalega erfitt og
mikil sorg, mjög blendnar tilfinning­
ar,“ segir hún einlæg.
„Ég var ólýsanlega þakklát að
hann skyldi komast heill heim. Ég
var að reyna að öðlast styrk og ein af
hugsunum mínum var sú að ég vissi
að hann hræddist ekki sjóinn en auð­
vitað var hann hræddur,“ segir hún
og tekur fram að Eiríki hafi alltaf liðið
vel í sjó enda þaulvanur kafari. Hall­
grímur tekur undir þessi orð móður
sinnar. Hann segir þá bræður allt­
af hafa laðast að sjónum. „Hann er
mjög vanur sjónum. Það er eitthvað
við sjóinn sem við bræðurnir sækj­
um í. Við erum svona ævintýragæjar
og satt að segja friðar sjórinn mann.“
Hallgrímur segir það einkenna bróð­
ur sinn hvað hann sé góður mað­
ur. „Hann er falleg og góð sál, góður
pabbi og góður eiginmaður.“
Kynntist sjónum á Hawaii
Eiríkur Ingi Jóhannsson er fæddur í
Reykjavík 9. ágúst 1976. Móðir hans
er Sigríður Hallgrímsdóttir og faðir
hans er Jóhann Unnar Guðmunds­
son. „Við höfum alla tíð staðið alveg
ofboðslega þétt saman. Ég var svo
ung þegar ég átti hann, bara 16 ára.
Við höfum alltaf verið eins og eitt og
erum svo miklir vinir,“ segir Sigríður.
Eiríkur ólst fyrstu árin upp í
Reykjavík, fyrir utan eitt ár sem hann
bjó með móður sinni hjá systur
hennar í Tennessee í Bandaríkjunum
þegar hann var tveggja ára, þar lærði
hann að tala og fyrsta tungumálið var
enska. Móðir hans lýsir honum sem
orkumiklu barni. „Hann var gjör­
samlega ofvirkur, alltaf að,“ segir hún
hlæjandi. „Hann var mjög duglegur
og vinnusamur lítill drengur.“
Eiríkur hóf skólagöngu sína í æf­
ingadeild Kennaraháskólans og var
þar í fyrsta bekk grunnskólans. Stuttu
seinna flutti fjölskyldan aftur til
Bandaríkjanna. Móðir hans byrjaði
að vera með bandarískum manni og
þau fluttu búferlum til Kaliforníu og
stuttu seinna til Hawaii. „Þar kynntist
hann sjónum,“ segir Sigríður. „Hann
var alltaf úti í sjó og synti mikið. Sjór­
inn og vatnið eru hans staðir og hafa
alltaf verið. Honum hefur alltaf liðið
vel í sjónum.“
Reyndur kafari
Fjölskyldan bjó í Kaliforníu til ársins
1990 en þá fluttu þau aftur heim til
Íslands. Móðir hans skildi við banda­
rískan eiginmann sinn og Eiríkur
flutti til föður síns í hálft ár, gekk í
Breiðholtsskóla og æfði körfubolta
með Val. Síðan lá leið þeirra í Hrúta­
fjörðinn þar sem móðir hans réð sig
sem ráðskonu og þaðan segist hann
vera ef hann er spurður, að sögn Sig­
ríðar.
Eiríkur flutti aftur í höfuðborg­
ina þegar hann var 16 ára og byrjaði
þá í Iðnskólanum í Reykjavík. Hann
bjó hjá móðurafa sínum, Hallgrími,
á meðan og vann meðal annars hjá
Kraftvélum og íhlutum. Seinna fór
hann í Stýrimannaskólann og lauk
stýrimannsprófi og öðlaðist fleiri
réttindi þaðan. Hann hefur verið á
sjó og meðal annars siglt með Hval 9,
Eldingu og Helgafellinu. Hann hefur
einnig unnið hjá Össuri. Eitt helsta
áhugamál Eiríks er köfun og hef­
ur hann ýmis köfunarréttindi. „Ætli
hann hafi ekki byrjað að kafa í kring­
um 1997. Hann er búinn að mennta
sig mikið í þessu og hefur aflað sér
mikilla réttinda sem kafari og gerir
mikið af því að kafa með góðum fé­
lögum,“ segir Sigríður og tekur fram
að líklega hafi kafarareynsla hans
hjálpað honum að komast lífs af úr
sjóslysinu.
Vildi ekki sleppa pabba
Í kringum aldamótin kynntist Eiríkur
eiginkonu sinni, Bertu Gunnlaugs­
dóttir. Þau eiga saman fjögur börn,
Selku Sólbjörtu, 11 ára, Adam Valgeir,
6 ára, Vigdísi Sól, 4 ára, og svo Jónat­
an Jón, 1 árs. Að sögn móður hans er
hann yndislegur faðir og mikill fjöl­
skyldumaður. „Hann er ofboðslega
ljúfur og er eiginlega bara uppskrift
að góðum pabba. Hann er svo góð­
ur. Númer eitt, tvö og þrjú þá er hann
vinur barnanna sinna. Hann leikur
við þau, sest niður í legó og kubbar
með Adam og hjálpar Selku í fimleik­
um. Hann gerir með þeim skemmti­
lega hluti og kennir þeim að kafa,“
segir hún. Börn Eiríks voru að vonum
ánægð að fá pabba heilan á húfi heim
en móðir hans segir að yngri börn­
in hafi ekki gert sér grein fyrir alvöru
málsins. „Þetta var ólýsanlegt. Þegar
þau hittust þá voru þessu yngstu bara
ánægð að fá pabba heim, bara eins og
hann væri að koma heim úr vinnu.
Þessi elsta brast í grát og vildi ekki
sleppa honum, hún átti erfitt þenn­
an dag með að láta pabba sinn frá sér
og deila honum. En brosti fyrir hann,
það var brosið hennar stóra bjarta
sem yljaði.“
Hraustur og reglusamur
Móðir hans segir hann vera góð­
an og traustan vin. „Hann er vinur
vina sinna og rækir þá vel og hann á
líka fullt af kunningjum.“ Hallgrím­
ur segir hann einstaklega reglusam­
an. „Hann hefur einu sinni á æv­
inni drukkið. Þá fór hann með stóra
bróður í partí og drakk smirnoffpela.
Hann hefur ekki drukkið eftir það,“
segir hann hlæjandi.
Sigríður tekur undir þetta. „Hann
hefur aldrei verið í neinni óreglu, ég
hef aldrei þurft að hafa áhyggjur af
honum. Það er frekar hann sem hefur
þurft að hafa áhyggjur af mér. Hann
hefur alltaf verið skjöldurinn minn.
Hann er mjög hraustur og hefur alla
tíð stundað íþróttir, hafnabolta, am­
erískan fótbolta, körfubolta og hann
er í hjólaklúbb og er alltaf að hjóla í
einhverjum torfærum og alls konar.
Hann er mjög duglegur og er alltaf að.
Hann er dálítið þrekinn, með svona
pabbabumbu,“ segir hún hlæjandi.
Hagalín Guðmundsson, áhafnar­
meðlimur í björgunarskipinu Ás­
grími, sem hefur starfað með Eiríki
Inga segir andlegan og líkamlegan
styrk, reynslu og þekkingu hafi bjarg­
að lífi hans.
„Eiríkur er einn af okkar félögum í
áhöfninni og ég hef ekkert annað um
hann að segja en að hann er gríðar­
hraustur náungi og sjómaður fram í
fingurgóma. Hann er þrautþjálfað­
ur og hann bregst rétt við.“ Hagalín
og Eiríkur Ingi hafa starfað saman
á björgunarskipinu í nokkurn tíma.
Hagalín segir þá ekki þekkjast mikið
persónulega en að hann þekki störf
hans og reynslu vel.
„Það sem bjargaði honum, núm­
er eitt, tvö og þrjú, er að hann er
hraustur. Líkamlega hraustur og
andlega sterkur,“ segir Hagalín að­
spurður hvort það hafi verið þjálf­
un sem kom Eiríki Inga til bjargar.
„Eiríkur er bæði vel af manni gerður
og svo er hann þrautæfður.“ Hagalín
bendir á að það fyrsta sem Eiríkur
Ingi gerði þegar hann áttaði sig að
Hallgrímur SI væri að sökkva var að
fara í flotgalla.
Vildi ekki endurtaka sig
Einlæg og átakanlega frásögn Ei­
ríks í Kastljósinu á miðvikudags­
kvöldið hefur vakið mikla athygli.
Móðir hans er stolt af honum og
var honum til halds og trausts þeg­
ar þátturinn var tekinn upp. „Ég
fékk að sitja þarna til hliðar í Kast­
ljósinu, honum til stuðnings. Ég
fylltist svo mikilli virðingu fyrir
honum, ég hef auðvitað alltaf virt
hann rosalega mikið en ég var bara
svo stolt af honum. Hann stopp­
aði ekkert, hann sagði bara frá og
ég var ofsalega stolt af því hvernig
hann sagði frá. En auðvitað var erf­
itt að hlusta á frásögnina og hug­
ur minn er svo sannarlega hjá að­
standendum þeirra sem fórust og
ég sendi þeim alla mína samúð,“
segir Sigríður.
Eiríkur vildi segja frá slysinu á
þennan hátt. „Hann hafði sagt sín­
um nánustu frá einhverju af þessu en
kannski ekki öllum smáatriðum. Ég
vissi hvað hann var búinn að vera að
hugsa og hvernig hann ætlaði sér að
segja alla söguna. Þegar hann myndi
hitta fólk þá þyrfti hann ekki að segja
öllum það sama. Hann vildi segja
öllum frá hvernig þetta hefði verið
og hann vildi gera það svona. Hann
treysti sér ekki til að tala við marga í
einu. Hann er ekki mikið fyrir marg­
menni og á kannski erfitt með að tjá
sig fyrir framan fólk sem hann þekk­
ir ekki. En mér finnst hann bara vera
svo sterkur.“ n
n Móðir Eiríks Inga hafði vonda tilfinningu fyrir ferðinni n Börnin ánægð að fá pabba heim
Viktoría Hermannsdóttir
blaðamaður skrifar viktoria@dv.is
„Þetta var ólýsan-
legt. Þegar þau
hittust þá voru þessu
yngstu bara ánægð að fá
pabba heim.
Fjölskyldumaður Eiríki er lýst sem miklum fjölskyldumanni. „Uppskrift að góðum
pabba,“ segir móðir hans.
Mikill baráttumaður Móðir Eiríks lýsir honum sem baráttumanni sem gefist ekki
auðveldlega upp.