Dagblaðið Vísir - DV - 11.01.2013, Blaðsíða 32

M
artha Lowenstein, munað-
arlaus og falleg stúlka frá
Vín, vakti athygli auðkýf-
ingsins Moritz Fritsch árið
1919. Martha var aðeins 15 ára og
hann mörgum árum eldri, en hann
tók hana undir sinn verndarvæng
og innan tíðar tók hún þátt í glæsilífi
efri laga samfélagsins í Evrópu.
Þegar Moritz hrökk upp af árið
1924 kom í ljós að hann hafði arf-
leitt Mörthu að öllum sínum eig-
um og sama ár gekk hún í hjóna-
band með Emil Marek sem var fimm
árum yngri en hún. Þau nutu lífs-
ins og óhjákvæmilega léttist pyngja
Mörthu við það.
Það má telja nokkuð víst að sann-
færingarkraftur Mörthu hafi verið
töluverður því henni tókst að telja
eiginmann sinn á að svíkja fé út úr
tryggingafélagi hans. Til að svikin
gengu upp þurfti Emil reyndar að
höggva af sér fótinn „fyrir slysni“.
Emil samþykkti ráðagerðina
en þegar ekki gekk sem skyldi að
höggva liminn af bað hann Mörthu
að klára verkið. Eitthvað fórst
Mörthu verkið illa úr hendi því
grunsemdir vöknuðu hjá trygginga-
fyrirtækinu. Þegar í ljós kom að
Martha hafði greitt hjúkrunarfólki
mútur fyrir að gefa uppdiktaðan
vitnisburð þurfti ekki frekari vitn-
anna við og Marek-hjónin voru
dæmd í fjögurra mánaða fangelsi.
Í fangelsinu komst Martha í
kynni við eiturbyrlarann Leópoldínu
Lichtenstein sem afplánaði dóm fyr-
ir morð á eiginmanni sínum. Hafði
hún gefið honum rottueitur sem fór
illa í hann svo ekki sé fastara að orði
kveðið. Segir ekki meira af kynnum
þeirra.
Eftir að Martha og Emil losnuðu
úr fangelsi gekk enn frekar á auð
Mörthu. Emil kvaddi jarðlífið 31. júlí
1932, fékk berkla, og dóttir þeirra,
þriggja ára hnáta að nafni Ingiborg,
fylgdi fljótlega í kjölfar hans.
Árið 1934 flutti Martha inn til
Súsönnu Lowenstein, aldraðr-
ar frænku sinnar, sem safnaðist til
feðra sinna skömmu síðar. Martha
erfði hús Súsönnu og kom á lagg-
irnar gistiheimili. Einn leigjenda
hennar, saumakona að nafni Felic-
itas Kittenberger, þurfti ekki að
kemba hærurnar eftir að hafa búið
hjá Mörthu. Hún hafði vart flutt inn
þegar hún gaf upp öndina.
Um skeið dundaði Martha sér
við tryggingasvindl, meðal annars
með því að segja að mál-
verkum sem hún fékk í arf
eftir frænku sína hefði verið
stolið.
Þegar síðasta svikamylla
hennar fór úrskeiðis barst
lögreglu til eyrna orðrómur
þess efnis að Martha hefði
byrlað einum leigjanda sín-
um eitur. Lík frú Kitten-
berger var grafið upp og í
ljós kom að orðrómurinn
var á rökum reistur, Kitten-
berger hafði verið gefið þall-
íum.
Í kjölfarið voru lík Ingiborgar,
Emils og Súsönnu grafin upp og var
sömu sögu að segja um þau. Lög-
reglan komst síðar að því að Martha
hefði keypt þallíum, sem var nýlega
tilkomið, hjá lyfsala í Vín.
Réttað var yfir Mörthu vorið 1938
og hélt hún kokhraust fram sakleysi
sínu. Kviðdómur var ekki ginnkeypt-
ur fyrir orðum Mörthu og hún var
sakfelld fyrir morðin. Fallöxin, sá
stóri rakhnífur, skildi höfuð frá búk
Mörthu 6. desember 1938. n
32 11.–13. janúar 2013 Helgarblað
febrúar 1854 fór síðasta aftakan fram í Guernsey á Ermarsundi. Sá sem varð þess
vafasama heiðurs aðnjótandi að vera hengdur þar síðastur manna var John nokkur Tapner. Hann
hafði sér það til sakar unnið að bana Elizabeth Saujon, 74 ára konu, í St. Peter Port, höfuðstað
eyjunnar, þann 18. október 1852. Hafði Tapner barið Elizabeth og skilið hana eftir meðvitundarlausa í
brennandi íbúð hennar. Dauðarefsing var með formlegum hætti lögð niður í Guernsey árið 2003.10.
Forhertur Faðir
„Allir eru að höfða
mál gegn öllum nú
um stundir og ég var ör-
væntingarfullur.
Þ
að eru ýmsar leiðir færar til
að drýgja tekjur sínar; hægt
er að vinna aukastarf eða
selja óþarfa lausamuni. En
41 árs öskubílstjóri, William
Cunningham frá Stockbridge í
Georgíufylki í Bandaríkjunum,
komst að þeirri niðurstöðu að væn-
legast væri að hafa fé af hinu þekkta
fyrirtæki Campbell‘s, sem frægt er
fyrir dósasúpur sínar og sósur.
Til að bæta gráu ofan á svart
ákvað William þessi að nota börn
sín í ráðabrugginu, en reyndar án
þeirra vitneskju.
Kveikjarabensín og
þunglyndislyf
William byrlaði tveimur börnum
sínum, þriggja ára syni, Billy, og eins
og hálfs árs dóttur, Miröndu, ólyfjan
í Campbell‘s-súpu. Ætlun Williams
var að eitra fyrir eigin afkvæm-
um og kúga síðan fé út úr súpuris-
anum vegna „mengaðrar“ súpu.
Með þetta í huga blandaði hann, í
ársbyrjun 2006, rótsterkum pipar,
kveikjarabensíni og þunglyndislyfj-
um í Campbell‘s-súpu og bar á borð
fyrir börn sín í þrjú skipti.
Eftir fyrstu máltíðina, en þá
hafði William bætt rótsterkum pip-
ar í Campbell‘s Roasted Beef Tips
With Orzo Pasta, þurfti að fara með
Billy á gjörgæslu vegna heiftarlegrar
brunatilfinningar og bólgu í andliti.
Í næsta skipti bætti William um bet-
ur og setti kveikjarabensín í Spag-
hettiOs og í kjölfarið þurfti að fara
með bæði börnin á spítala. Í þriðja
skiptið setti William þunglyndislyf
út í Chicken Noodle Soup til að ná
fram ætluðum áhrifum og enn og
aftur þurfti að fara með Billy á spít-
ala, en Miranda varð svo veik að hún
var flutt með þyrlu á barnaspítala í
Atlanta.
Hótaði málshöfðun
Skömmu síðar hafði William sam-
band við Campbell‘s og hótaði
málshöfðun og milljóna dala skaða-
bótakröfu á þeim grundvelli að veik-
indi barnanna væru framleiðslu fyr-
irtækisins að kenna. William hafði
einnig samband við Matvæla-
eftirlitið og sagði farir sínar ekki
sléttar.
Matvælaeftirlitið gekk strax í
málið en komst fljótlega á snoðir um
misræmi í fullyrðingum Williams.
Starfsmenn eftirlitsins höfðu
samband við Campbell‘s og fram-
kvæmdu röð prófa á þeim tegund-
um sem William hafði nefnt og í ljós
kom að ekkert athugavert reyndist
við súpur Campbell‘s.
Vonbrigði með dóminn
William Cunningham var handtek-
inn í júlí 2006 og ákærður fyrir að
bera upplognar sakir á Campbell‘s-
fyrirtækið og tilraun til svika. Hann
játaði sig sekan og tókst að semja
um fimm ára fangelsisdóm.
En því fór fjarri að fjölskylda hans
væri sátt við málalyktir og sagði
Rhonda, eiginkona hans sem hafði
þá þegar farið fram á skilnað, að hún
hefði allt eins getað slegið á hendur
Williams sjálf.
Frænka Williams, Linda Will-
is, gat ekki einu sinni orða bundist
yfir vægum dómi Williams
og sagði að gjörð-
ir hans hefðu haft
varanleg áhrif á
Billy. Janet Dockery,
móðir Rhondu, og
fjölskylda hennar
þrýstu á saksóknara
um að kíkja bet-
ur á málið sem
var og gert. Í kjöl-
farið voru lagðar
fram nýjar ákærur
á hendur William;
fyrir grimmd gegn
börnum.
Ný réttarhöld –
nýr dómur
Í maí 2009 hófust
ný réttarhöld yfir
William og í það
skipti upplýsti
hann hvernig von-
in um skjótfenginn gróða
hafði fengið hann til að eitra fyrir
börnum sínum. „Allir eru að höfða
mál gegn öllum
nú um stund-
ir og ég var ör-
væntingarfullur.
Ég glímdi við hjú-
skaparvandamál. Ég
hlýt að hafa verið ruglaður en ég
ætlaði aldrei að skaða börnin mín,“
sagði hann.
En kviðdómur fann til tak-
markaðrar samúðar með William
og sagði hann sekan um ítrekaða
grimmd gegn börnum hans og sak-
sóknari fór ekki í launkofa með álit
sitt: „Bara peningar og græðgi og
þér var slétt sama hvað henti börn-
in þín svo lengi sem þú næðir tak-
marki þínu.“
Í þetta sinn var William ekki
boðin neinn samningur og dómar-
inn kvað upp úrskurð sinn; 100 ára
fangelsi. Hver veit nema William
Cunningham fái Campbell‘s-súpu í
grjótinu. Þannig fór um sjóferð þá. n
n Byrlaði eigin börnum eitur n Hugði á skjótfenginn gróða
Svik, prettir og … morð
Lagði líf barna sinna að veði
William Cunningham sveifst
einskis í von um auðfengið fé.
Campbell‘s-
kjúklinga-
núðlusúpa
William setti
ólyfjan út í súpur
sem hann síðan
gaf börnum
sínum.