Dagblaðið Vísir - DV - 22.02.2013, Blaðsíða 45

Viðtal 29Helgarblað 22.–24. febrúar 2013
„Svo varð allt svart“
það, þetta er eina óhappið sem ég hef
lent í sem heitið getur á langri ævi.
Ég gerði út vörubíl í mörg ár til að sjá
mér farborða í gegnum skóla og er
fæddur á norðausturhluta landsins
þannig að þú getur rétt ímyndað þér
– það er ekki alltaf lognið þar.
En það geta komið upp aðstæður
sem þú ræður ekki við og ég lenti á
hálkubletti á versta stað í beygju og
náði ekki stjórn á bílnum aftur, flaug
út í loftið, svo kom högg og svo varð
allt svart. Þetta fór allt vel að lokum en
þetta leit ekkert allt of glæsilega út.“
Átti erfitt með að anda
Slysið varð utarlega í Svartárdalnum,
neðan við Bólstaðarhlíðarbrekkuna.
„Bíllinn fór illa á vondum stað og fór í
kollhnísa. Ég missti meðvitund í ein-
hvern tíma og svo smá ranka ég við
mér og komst sem betur fer þannig
til meðvitundar að ég gat farið að
gera flest af því sem skást var.
Ég náði að draga yfir mig úlpu sem
var við hliðina á mér. Röð merkilegra
tilviljana skýra það hversu vel ég slapp
frá þessu. Bíllinn endaði á hjólunum
sem var mikið lán því ég var svo möl-
brotinn allur að það hefði ekki þurft
að spyrja að leikslokum ef ég hefði
hangið í beltinu og bíllinn á hvolfi,
hann stóð á árbakkanum og ef hann
hefði farið eina veltu til viðbótar hefði
ég farið út í ána, það var svo ævintýra-
legt að bíllinn var alveg í klessu en var
samt í gangi svo ég gat sett miðstöð-
ina á fullt og það var skrúfaður niður
í gólfið gamall NMT-sími sem virk-
aði þannig að ég gat hringt sjálfur í
Neyðarlínuna. Gemsinn sem ég var
með í vasanum fannst 200 metra úti í
móa en gamli góði NMT-síminn hélt
velli.“ Glöggir vöruflutningsbílstjórar
uppgötvuðu að sennilega hefði bíll
farið út af og fyrsti maður á vett-
vang var bílstjóri sem hlúði að
Steingrími á meðan lögreglan og
björgunarsveitirnar leituðu hans. „Ég
átti erfitt með að anda þannig að ég
var óskaplega feginn þegar ég fékk
súrefnið.“
Stoltur á Esjunni
Þetta var erfið nótt fyrir alla hans að-
standendur. Það var vonskuveður og
það tókst ekki að koma Steingrími suð-
ur á spítala fyrr en undir morgun. Fyrst
þurfti að koma honum með sjúkrabíl
út á Blönduós og síðan þurfti þyrlan
að fljúga eftir krókaleiðum í bæinn, því
ekki gat hún flogið yfir hálendið í þessu
aftakaveðri. „Þá kynntist ég af eigin
raun þessu stórkostlega kerfi sem við
eigum. Allt frá björgunarsveitunum,
lögreglunni, sjúkraflutningsmönnum,
landhelgisgæslunni og svo auðvitað
heilbrigðiskerfinu sem er stórkostlegt.
Við tók löng sjúkrahúslega, svo fór
ég heim og þaðan í endurhæfingu. Ég
var auðvitað þó nokkurn tíma að ná
aftur fullum styrk og var mjög feginn
því að vera búinn að ganga þvert yfir
landið og hlaupa maraþon áður en ég
fékk þessa skrokkskjóðu.
Við vorum að tala um Esjuna
áðan. Ég hef af og til rölt á hana síð-
ustu fimmtán, tuttugu árin. Ég man
að ég varð alveg óskaplega stoltur
þegar ég komst aftur eitthvað áleið-
is upp hlíðarnar. Þá var komið fram á
haust og ég efast um að það hafi verið
fyrr en ári seinna sem ég var farinn að
ganga alla leið upp á toppinn.
En ég var ótrúlega heppinn að ná
aftur fullu þreki og í dag finn ég ekki
mikið fyrir því, það er helst að lungun
eru ekki alveg eins góð, þau féllu nátt-
úrulega saman og ég mæðist fyrr ef ég
reyni á mig. En svo jafnar það sig og
ég hef ágætt þrek. Það hefur heldur
betur komið sér vel síðustu fjögur ár,“
segir hann.
Líður vel í atinu
„En ég hef alltaf reynt að halda tengsl-
um við mína heimasveit, dvelja á
Gunnarsstöðum á sumrin og fara í
göngur og réttir á haustin, skjótast
norður í veiði og gera það sem ég hef
gaman af,“ segir hann.
Hann er vinnuþjarkur sem nýtur
sín best í puði. Hingað á skrifstofuna
hefur hann mætt alla daga um hálf
átta og fer iðulega ekki heim fyrr en
klukkan fer að nálgast tíu eða ell-
efu á kvöldin. „Ég mæti alltaf fyrstur
og fer síðastur,“ segir Steingrímur
sem gleymir jafnvel að borða í öllum
asanum.
„Ég hef óskaplega gaman af erf-
iðisvinnu og ef ég er í sveitinni dríf ég
mig gjarnan í eitthvað púl. Mér finnst
alveg yndislegt að vinna erfiðisvinnu
og leggjast þreyttur til hvílu á kvöldin.
Það er góð tilfinning.
Maður eins og ég sem er fæddur
í sveit og hefur unnið nánast öll störf
til sjávar og sveita, í landbúnaði, fisk-
vinnslu, verið á sjó og keyrt vörubíl,
verið í brúarvinnu og nefndu það. Ég
byrjaði kornungur að flá, var stór og
sterkur eftir aldri og var farinn að flá
í sláturhúsinu heima eftir fermingu.
Ég væri alveg til í að eiga framtíð í
púlsvinnu ef aðstæður mínar breytast
þannig á meðan ég hef heilsu í það.
Ég hefði ekkert á móti því að taka
til hendinni. Ég vona að ég verði ekki
sakaður um að vera latur. Mér finnst
gott að hafa eitthvað við að vera og
finn mér jafnvel upp einhver verk-
efni ef þau blasa ekki við mér. Ég
smíðaði myndarlega brú yfir læk á
sumarhúsalandi stórfjölskyldunnar.“
Einu sinni skoraði hann norðan-
vindinn á hólm því renningurinn var
að skemma gróður sem fjölskyldan
var að reyna að koma upp efst í skóg-
ræktarlandi. Þá fór Steingrímur nið-
ur á Eyrarbakka og náði sér í bílfarm
af spírum, sem alla jafna eru notað-
ar til að þurrka þorskhausa. Síðan
reisti hann skjólvegg sem var sjötíu
metra langur og upp í fjögurra metra
hár. „Við vorum að grínast með það
að þetta væri sennilega það mann-
virki sem kæmist næst því að sjást
frá tungl inu á eftir Kínamúrnum. Það
fóru í þetta flestar lausar stundir í hálft
sumar. Síðan rauk gróðurinn upp og
eftir tíu, fimmtán ár var veggurinn
orðinn óþarfur.“
Fyrsta fríið
Heima greip hann helst í að smíða
leikföng handa krökkunum. „En ekki
að undanförnu, því miður. Það þarf
að horfast í augu við það að þetta er
ekki mjög fjölskylduvænt starf. Ég
hef nú sagt það í tengslum við þessa
ákvörðun mína um að gefa ekki kost
á mér áfram sem formaður að það er
kominn tími til að greiða aðeins inn á
þessa skuld við fjölskylduna.
Þetta hefur verið ævintýralegur
tími þessi ár og þrotlaus vinna, nánast
engin frí. Það var ekki fyrr en í sumar
sem ég tók fyrsta almennilega fríið til
þess að vera með fjölskyldunni. Þá tók
ég hálfsmánaðar frí og fór til útlanda
til þess að komast í frið. Það er erfitt
að slíta sig frá verkunum þegar mað-
ur er einhvers staðar í nágrenninu.
Reglurnar eru líka þannig að þegar þú
ert ráðherra þá ertu alltaf ráðherra,
nótt sem nýtan dag á meðan þú ert
í landi. En þegar þú ferð úr landi þá
tekur annar við og gegnir fyrir þig og
fer með þínar ráðherraskyldur. Nú
er þetta svolítið fáfengilegt því ef þú
ert í gönguferð á Hornströndum ertu
kannski mikið fjær því að geta kom-
ist til Reykjavíkur og sinnt embættis-
skyldum heldur en ef þú ert í Kaup-
mannahöfn.“ Árið 2009 tók hann ekki
einn einasta frídag, varla helgi, hvað
þá annað. „Svo fór þetta aðeins að
lagast en ekki mikið og það var ekki
fyrr en 2012 sem ég taldi mig geta
tekið mitt fyrsta eiginlega sumarfrí á
þessum árum. Þetta tekur auðvitað í,
þetta er búin að vera löng og ströng
vakt. Ég er heppinn að vera heilsu-
hraustur og hafa mikið þrek en ég veit
að ég get ekki seiglast svona í gegnum
þetta endalaust, það getur enginn. Ég
þarf helst að reyna að passa eitthvað
upp á mig, ég vil ekki klára mig alveg,“
segir hann og fiktar í litríku vinabandi
sem er bundið um úlnlið hans.
Vinveittur Afríkubúi batt þetta á
hann í Genóa á Ítalíu í fyrra. „Hann
hnýtti svona bönd á mig og á dóttur
mína. Ég laumaði að honum tveimur
evrum og hann varð ósköp glaður.
Þetta hvarf fljótlega af hönd dóttur
minnar en entist lengur á mér. Svo
fór mér að þykja svo vænt um það
að ég leyfði því að vera til minningar
um þessa góðu daga sem við áttum
þarna saman fjölskyldan.“ En aftur
að ástandinu í ríkisstjórninni. Álag-
ið er orðið manneskjulegra en það
var hér fyrstu árin eftir hrun. „Þetta
er að lagast og þetta mun halda áfram
að batna. Ég á ekki von á því að nein
kynslóð íslenskra stjórnmálamanna
þurfi að ganga í gegnum sambæri-
lega hluti, að glíma við svona óskap-
legt ástand eins og skapaðist hér síð-
sumars 2008, og vonandi aldrei.“
Bjartsýnn á framtíð flokksins
Margar ástæður réðu því að Stein-
grímur ákvað að hætta sem formaður
Vinstri hreyfingarinnar – græns fram-
boðs. Ein þeirra, en aðeins ein og alls
ekki sú veigamesta, var hversu lágt
fylgi flokkurinn hefur mælst með í
síðustu skoðanakönnunum. „Von-
andi fær okkar nýja forysta mikinn
meðbyr og öflugan stuðning. Við
komum fersk til leiks með endurnýj-
aða forystu. Ég er mjög bjartsýnn á að
það gangi vel.
Ég er sannfærður um að Vinstri
hreyfingin – grænt framboð fái betri
kosningu en þessar verstu skoðana-
kannanir sýna. Að sjálfsögðu finnst
mér þessar tölur ekki sanngjarnar en
ég viðurkenni þó að það kemur mér
ekki að öllu leyti á óvart, vitandi vel
að það var ekki vinsælt sem við urð-
um að gera. Okkur hafa kannski ver-
ið mislagðar hendur varðandi það
að eiga í nógu miklum rökræðum við
þjóðina um það af hverju við teljum
að þetta og hitt verði að gera.
Meðal annars af því að við höf-
um verið svo ofboðslega upptek-
in. Okkur var drekkt í verkefnum.
Það var aldrei neinn afgangur af
„Ég var svo möl-
brotinn allur að það
hefði ekki þurft að spyrja
að leikslokum ef ég hefði
hangið í beltinu og bíllinn á
hvolfi, hann stóð á árbakk-
anum og ef hann hefði
farið eina veltu til viðbótar
hefði ég farið út í ána.
Fjölskyldan í forgang
Eftir þrotlausa vinnu ætlar
Steingrímur að greiða skuld
við fjölskylduna og eyða meiri
tíma með henni. Á síðustu
árum hefur hann varla tekið
sér frí, það var fyrst í fyrra
sem hann komst frá í tvær
vikur. MYND SIGTRYGGUR ARI