Dagblaðið Vísir - DV - 22.02.2013, Blaðsíða 53

37Helgarblað 22.–24. febrúar 2013
manns var hollenska konan Maria Swanenburg dæmd fyrir morð á. Swanenburg er einn afkastamesti kven-
fjöldamorðingi sögunnar en hún fæddist í Leiden í Hollandi árið 1839. Hún eitraði fyrir fórnarlömbum sínum sem flest
voru tengd henni fjölskylduböndum. Fyrsta fórnarlamb hennar var móðir hennar sem hún eitraði fyrir með arseniki
árið 1880. Árið 1885 var hún dæmd til lífstíðarvistar á betrunarheimili þar sem hún dvaldi allt til dauðadags árið 1915.30
BERNSK OG
BROTHÆTT
n Sophie Tieufri gerði ekki greinarmun á bernsku sinni og fullorðinsárum
S
purningin sem brann á
vörum fólks sem þekkti til
Jean-Pierre Devallez og
Sophie Tieufri var: Var Je-
an-Pierre sekur um sifja-
spell með níu ára dóttur sinni? Je-
an-Pierre var barnsfaðir Sophie og
bjó í Lille í Frakklandi, en Sophie
bjó ásamt dóttur þeirra í franska
þorpinu Wasquehal og var þess
fullviss að Jean-Pierre misnotaði
dóttur þeirra, en allir sem þekktu
Jean-Pierre vísuðu slíkum vanga-
veltum til föðurhúsanna – um
væri að ræða ímyndun sprottna af
hugar órum Sophie.
En hugarórar geta orðið ban-
vænir og sú varð raunin að kvöldi
til, 24. mars, 2005, þegar Jean-Pi-
erre var að koma af fundi í Lille og
gekk að bifreið sinni. Út úr kvöld-
húminu birtist manneskja á mót-
orhjóli og virtist ætla að gefa sig á
tal við Jean-Pierre. En reyndin var
önnur því fyrirvaralaust dró mann-
eskjan hníf úr pússi sínu og stakk
Jean-Pierre ítrekað með honum.
Jean-Pierre hrópaði upp: „Hvað
ertu að gera,“ og féll á húdd bifreið-
ar sinnar. Fjórtán sinnum var Jean-
Pierre stunginn og var löngu liðið
lík þegar hnífurinn hófst og féll í
síðasta skiptið. Vitni að morðinu
sagði að það hefði líkst aftöku.
Tveimur klukkustundum síðar
kom Sophie heim í Wasquehal og
sagði við Önnu, dóttur sína: „Pabbi
þinn mun ekki angra þig framar.
Ég gerði það sem þurfti.“ Svo mörg
voru þau orð.
Sorgleg bernska
Í janúar 2009 mætti Sophie fyrir
dóm. Þar sem hún sat og þrýsti að
sér leikfangabangsa minnti þessi
44 ára kona meira á ráðvillt barn en
fullorðna manneskju. Sophie var
ákærð fyrir morð að yfirlögðu ráði.
Geðlæknir komst að þeirri
niðurstöðu að Sophie gengi ekki
heil til skógar hvað andlegt heil-
brigði varðaði: „Hún er ófær um
eðlileg fullorðinsleg samskipti
við annað fólk.“ Ástæðuna taldi
geðlæknirinn liggja í bernsku
Sophie, en móðir hennar var
gefin fyrir sopann og faðir henn-
ar þröngvaði „miður ánægjulegum
venjum“ sínum upp á hana – mis-
notaði hana kynferðislega að því er
talið var.
Faðir Sophie fuðraði upp eftir
að hafa kveikt sér í sígarettu þar
sem hann stóð við hliðina á bens-
íntanki – sem sýnir glöggt hve ban-
vænar reykingar í raun eru. Fimmt-
án ára að aldri reyndi Sophie að
fremja sjálfsmorð, en mistókst og
varð skömmu síðar þunguð. Hún
gekk í hjónaband og eignaðist ann-
að barn áður en hún skildi við eig-
inmann sinn.
Kynntist Jean-Pierre
Árið 1995 sinnaðist Sophie við
vinnuveitanda sinn og leitaði að-
stoðar stéttarfélags síns. Erindi
hennar endaði á borði Jean-Pierre
sem vann fyrir stéttarfélagið og
hann hitti hana íklæddur Hawaii-
skyrtu og hvítum íþróttabuxum. Í
kjölfarið hófst eldheitt ástarsam-
band á milli þeirra og Sophie varð
himinlifandi þegar hún ól honum
barn.
En – að hennar sögn – örlaði
ekki á ánægju hjá Jean-Pierre,
heldur þvert á móti, og hann gerð-
ist ruddalegur og þröngvaði „mið-
ur ánægjulegum venjum“ sínum
upp á hana.
Eftir að þau skildu kvartaði Je-
an-Pierre yfir því að sjá ekki dóttur
sína nógu oft en Sophie sakaði
hann um sifjaspell. Þegar félags-
málayfirvöld blönduðust í mál-
ið vöknuðu með þeim þær vanga-
veltur hvort Sophie væri ekki að
rugla saman atburðum úr eigin
æsku og hennar eigin sambandi í
nútíðinni.
Samkvæmt niðurstöðu sér-
fræðinga var Sophie bæði bernsk
og brothætt en „hún trúir í ein-
lægni því sem hún heldur fram.“
Hafði hótað lífláti
Í mars 2005, fyrir morðið á Jean-Pi-
erre, þegar búið var að koma Önnu í
umsjá félagsmálayfirvalda mæltust
þau til þess að hún fengi að sjá föð-
ur sinn. Sophie tók uppástungunni
vægast sagt illa – var sannfærð um
að Jean-Pierre tæki þá upp gaml-
ar venjur. Nokkrum dömum síð-
ar gerði hún honum fyrirsát í Lille,
vopnuð slátrarabreddu, með fyrr-
greindum afleiðingum.
Verjandi Sophie var ærlegur
við réttarhöldin og sagði sem var
að hann teldi Jean-Pierre sak-
lausan af ávirðingum Sophie, en
að Sophie hefði „í einlægni trúað
hinu gagnstæða og hefði banað
honum í þeirri fullvissu að hún
væri að vernda barn sitt. Bað verj-
andinn kviðdómara að hafa í huga
að Sophie væri í reynd hálfgert
barn sjálf.
„Já, já! Það sem ég gerði var
hryllilegt. Ég samþykki þá refsingu
sem þið veitið mér,“ sagði Sophie
þegar kveðinn var upp 17 ára fang-
elsisdómur yfir henni. Haft var á
orði að rómur hennar hefði líkst
rómi barns. n
Trylltist í
umferðinni
Upptaka úr öryggismyndavélum
við fjölfarna umferðaræð í borginni
Columbus í Ohio er eitt af lykil-
sönnunargögnum í morðmáli sem
höfðað hefur verið gegn 33 ára karl-
manni. William D. Armstrong gæti
átt yfir höfði sér lífstíðarfangelsi eft-
ir að hafa misst stjórn á sér þegar
bifreið, sem hinn 68 ára Wilmon
Damron ók, lenti í árekstri við bif-
reið sem Armstrong var farþegi í.
Armstrong brást ókvæða við
þegar Damron steig út úr bifreið
sinni til að biðjast afsökunar á mis-
tökum sínum. Samkvæmt ákæru
réðst Armstrong á hann, barði
hann í götuna og sparkaði látlaust
í hann þar til fórnarlambið missti
meðvitund. Hann lét ekki staðar
numið heldur hélt áfram að láta
höggin dynja á liggjandi mann-
inum. Damron slasaðist mjög illa
í árásinni og leiddu meiðslin til
dauða hans þremur dögum síðar.
Armstrong hefur játað á sig
árásina og gæti þurft að dúsa á bak
við lás og slá það sem eftir er ævi
sinnar.
Tortímandinn
frá Úkraínu
Anatoly Onoprienko er einn af-
kastamesti fjöldamorðingi í sögu
Úkraínu. Onoprienko fæddist
í borginni Zhytomyr árið 1959
en á þeim árum tilheyrði borgin
Sovétríkjunum. Onoprienko var
vanafastur maður og fylgdi ávallt
ákveðnu mynstri þegar hann myrti
blásaklaus fórnarlömb sín – sem
voru 52 talsins. Hann valdi afskekkt
hús og byrjaði ávallt á að myrða
húsbóndann. Því næst myrti hann
húsfreyjuna og loks börn ef einhver
voru á staðnum. Og til að skilja ekki
eftir sig neina slóð kveikti hann í
húsunum. Fyrstu fórnarlömb hans
var fjögurra manna fjölskylda í
þorpinu Bratkovychi í vesturhluta
Úkraínu á öndverðum níunda ára-
tugnum. Nokkrum dögum síðar, í
þessu sama þorpi, myrti hann fimm
manna fjölskyldu og tvö vitni að
morðunum. Þegar hann skynjaði að
lögregla var að komast á sporið yfir-
gaf hann þorpið og hélt drápunum
áfram annars staðar.
Það var svo árið 1996 að Onopri-
enko, sem jafnan var kallaður
Tortímandinn, var handtekinn af
úkraínsku leyniþjónustunni. Við
yfirheyrslur játaði hann að hafa
orðið 52 einstaklingum að bana á
sex ára tímabili. Í apríl árið 1999
var Onoprienko dæmdur til dauða
en nokkrum mánuðum síðar var
dómnum breytt í lífstíðarfangelsi.
Onoprienko, sem í dag er 53 ára,
er enn bak við lás og slá og verður
áfram um ókomna tíð.
Á leið í rétt-
arsalinn Ef
grannt er skoðað
má sjá að þarna
er Sophie Tieufri
á ferð.
„Já, já! Það
sem ég
gerði var hrylli-
legt. Ég sam-
þykki þá refs-
ingu sem þið
veitið mér.