Dagblaðið Vísir - DV - 30.12.2011, Blaðsíða 41

Mér fannst þetta
svo fjarri lagi.
Hún brást
rétt við.
Þetta var
áskorun.
Linda Gústafsdóttir þarf að greiða bætur sem maður hennar fékk í mánuðinum sem hann lést. – DVGuðmundur Á. Björnsson, faðir Fanneyjar Guðmundsdóttur skíðakonu. – DVSteinþór Pálsson, bankastjóri Landsbankans. – Klinkið á visir.is
Skjaldborg Hreyfingar
R
íkisstjórn Jóhönnu Sigurðardótt­
ur er ein sú öflugasta í gjörvallri
heimsbyggðinni. Það er alveg
sama hvað á dynur. Alltaf lifir
stjórnin. Og þótt ein höndin sé uppi
á móti annarri sameinast þær á end­
anum í skjaldborg um að halda lífi í
stjórninni. Það skiptir engu hve marga
kollhnísa þeir Ögmundur Jónasson
og Jón Bjarnason fara í afstöðu eða af­
stöðuleysi. Alltaf koma þeir niður á
lappirnar í ríkisstjórnarherberginu.
En nú eru kolsvört óveðursský
á himni hinnar eilífu stjórnar. Jón
Bjarnason vill ekki segja af sér ráð­
herradómi og Guðfríður Lilja Grétars­
dóttir fylgir honum. Ögmundur fylgir
í humátt á eftir. Þau eru þannig á leið­
inni í kjölfar Atla Gíslasonar, Ásmund­
ar Daða Einarssonar og Lilju Móses­
dóttur sem öll yfirgáfu Vinstri græna
Steingríms J. Sigfússonar og splundr­
uðust síðan innbyrðis.
Öll él styttir upp um síðir. Ríkis­
stjórn hins eilífa ófriðar hefur fundið
sér bandamenn. Að þessu sinni er það
Hreyfingin sem hefur innanborðs þrjá
þingmenn. Þetta eru óþekktarormarn­
ir Birgitta Jónsdóttir, Margrét Tryggva­
dóttir og Þór Saari sem sjálf klofnuðu
frá Þráni Bertelssyni og í framhaldinu
frá eigin flokki, Borgarahreyfingunni.
Þremenningana hefur síðan rekið um
hið pólitíska úthaf án þess að ná neins
staðar til botns, fyrr en nú. Nú eru
flugufregnir uppi um að hreyfing sé
komin á Hreyfinguna.
Össur Skarphéðinsson, skugga­
leiðtogi stjórnarinnar, mun hafa boðið
þeim upp í dans. Þremenningarnir
eiga að styðja stjórnina gegn hófsömu
gjaldi. Meðal annars er til umræðu að
rykið verði dustað af skjaldborginni
sem Jóhanna lofaði heimilunum á sín­
um tíma. Að vísu hafði hún verið reist
um yfirveðsetningu heimila en nú er
stjórn alþýðunnar tilbúin að taka hana
niður og reisa annars staðar. Þá mun
stjórnin vera tilbúin til að efna
til þjóðar­ atkvæða­
greiðslu um Icesave
5, 6 og 7. Loks má
nefna að í boði
er einn ráð­
herrastóll og embætti forseta Alþingis.
Hreyfingunni er eiginlega ekkert
að vanbúnaði. Einungis þarf að gull­
tryggja að skjaldborgin verði reist
um nýja ríkisstjórn og að þjóðarat­
kvæðagreiðslur verði mánaðarlega,
að minnsta kosti. Ávinningurinn er
ekki síst sá að þremenningarnir munu
ná að sameinast sínum gamla félaga,
Þráni, að nýju innan vébanda vinstri­
stjórnarinnar. Þar verða fagnaðarfund­
ir. Og niðurstaðan undirstrikar auðvi­
tað að allt gengur í hringi.
Svarthöfði
Snjómokstur Gamli Farmall dugar vel sem endranær í fannfergi undanfarinna daga. Ofan í kaupið er von á hláku í kringum ármótin, en kólnandi veðri í byrjun nýársins. Mynd Eyþór árnaSonMyndin
Mest lesið á DV.is
1 Sorg í Árbæ: Fylkismenn syrgja sinn dyggasta stuðningsmann
Einn dyggasti stuðningsmaður félagsins,
Jón Ellert Tryggvason, varð bráðkvaddur á
heimili sínu á aðfangadag.
2 Vala Grand: „Ég fann drauma-prinsinn loksins“
Hittust fyrst á bensínstöð.
3 Ásdís Rán þyngdist um þrjú kíló Fyrirsætan hefur greinilega haft það gott
yfir hátíðarnar ef marka má fésbókarsíðu
hennar þar sem hún segist hafa þyngst um
heil þrjú kíló.
4 Gils fékk vinnu eftir umfjöllun DV
Kokknum Gils Harðarsyni var boðið
starf á veitingastaðnum Einari Ben eftir
umfjöllun í DV.
5 Grár og gugginn Lárus á kaffihúsi
Lárus Welding, fyrrverandi bankastjóri, er
ákærður fyrir stórfelld umboðssvik.
6 „Ég hélt hreinlega að þetta væru mistök“
Ekkja þarf að endurgreiða helming
mánaðarbóta eiginmannsins sem dó í
miðjum mánuði.
7 „Þú varst besti vinur minn“ Kristófer Birkir minnist vinar sem lést
aðeins 10 ára gamall.
Umræða 41áramótablað 30. desember 2011
Pullumaðurinn
H
ann starfaði hjá hinu opinbera
og hafði yfirumsjón með því
að athuga andrúmsloft. Hann
mætti á ýmsa vinnustaði og
byrjaði jafnan á því að koma pull­
unni sinni fyrir á stól sem hann valdi,
ekki af handahófi, heldur eftir leiðum
sem venjulegu fólki er fullkomlega
ofviða að átta sig á. Og þegar pullan
var komin á sinn stað, settist þessi
opinberi starfsmaður og athugaði.
En að athugun lokinni, ritaði hann
hjá sér stuttorða athugasemd sem
innihélt eitt lýsingarorð og svo orðið
„andrúmsloft“. En ef rasssæri, bak­
verkur og önnur óþægindi hins erfiða
lífs gerðu honum enga skráveifu, átti
hann það til að spandera þremur
orðum í athugasemdina og ritaði þá
gjarnan: „Mjög gott andrúmsloft.“
Mér varð hugsað til pullumanns­
ins núna um daginn þegar ég heyrði
viðtal við minn ágæta vin Össur
Skarphéðinsson – þarna þegar hann
var að tjá sig um kvótamálin. En
þá hvarflaði hugur minn ósjálfrátt
um víðan völl utanríkismála. Og ég
sá fyrir mér að innan tíðar gætum
við Íslendingar stofnað sendiráð í
Palestínu og reynt að senda þangað
gám með listaverkum. Við gætum
ráðið til starfa börn fyrrverandi
þingmanna og þau gætu bara lært
vélritun og svoleiðis þegar búið væri
að borga fyrir öll ómetanlegu nú­
tímalistaverkin sem koma væntan­
lega til með að sökkva í eitt af þeim
fjölmörgu höfum sem á leiðinni eru.
Já, ég er búinn að sjá, að við verð­
um að ráða til starfa fólk sem á ann­
aðhvort ættir að rekja í Framagosa­
flokkinn eða til sjálftökumanna. Og
við megum alls ekki raska ró þeirra
sem eru heimavinnandi sendiherr­
ar. Þar höfum við nefnilega einstaka
náttúrugripi sem við verðum að
draga fram á tyllidögum til að setjast
á gullklósettin og skipuleggja bíla­
umferð til og frá Þingvöllum.
Hvers vegna er ég að dusta rykið
af pullumanninum? Skilaði hann
ekki sínu starfi í þágu þjóðarinnar?
Hvers vegna minnist ég ekki öllu
heldur á hinn kristilega kvótaglæp?
Er það ekki skylda mín að segja les­
endum frá því að það eru pullu­
menn á öllum stöðum í stjórnsýsl­
unni; menn sem komið hafa sér og
sínum þægilega fyrir. Verð ég ekki
að segja ykkur, lesendur góðir, að í
nefndunum sem eiga að uppræta
kvótaglæpinn, sitja menn sem hagn­
ast á kvótabraski?
Ég nefni pullumanninn, vegna
þess að hann var svo skemmti­
lega margfaldur í roðinu. Hann var
skráður í vinnu hjá hinu opinbera
en samtímis rak hann lögfræði firma
sem skipti um kennitölu annað
veifið – til þess eins að komast hjá
greiðslum til hins opinbera. Og alltaf
hélt pullumaðurinn stórkostlega
flugeldasýningu um áramót – í boði
okkar hinna.
Ýmsir bera aldrei hlass
en eiga glæstan skrúða
og hjá þeim finnur feitur rass
sinn fína silkipúða.
„Hvers
vegna er ég
að dusta rykið af
pullumanninum?
Skáldið skrifar
Kristján Hreinsson