Valsblaðið - 01.05.2011, Qupperneq 99

Valsblaðið 2011 97
inni að það væri farið að kólna og rign-
ingin sem hafði fylgt óveðrinu hefði
breyst í slyddu og það væri kominn
þykkur krapi á Holtavörðuheiði. Vega-
gerðin myndi ekki reyna að ryðja heiðina
fyrr en í fyrsta lagi kl. 6 á mánudags-
morgun. Þar með var það ljóst að ekki
yrði farið um Holtavörðuheiði. En af því
bárust fréttir að einhverjir á einkabíl eða
jeppa hefðu farið um Laxárdalsheiði yfir
í Dali. Bílstjórarnir voru nú á fullu að
afla frétta um veður og færð með það í
huga hvort mögulegt væri að krækja fyrir
veðrið með því að fara um Dali og Hey-
dal. Áætlunarbíllinn frá Akureyri ákvað
að reyna þá leið. Ekki vildum við fylgja
honum þar sem við vildum alls ekki
leggja í neina tvísýnu með fulla rútu af
krökkum. Þegar rútubílstjórinn okkar
náði loks sambandi við áætlunarbílinn
þegar hann var kominn í Dalina sagði
hann afdráttarlaust að veðrið væri þannig
að rútur ættu alls ekki að vera á ferðinni í
slíku veðri. Þar með lá það loksins fyrir.
Við gistum á Reykjum.
Reykir
Um leið og við komum í Staðarskála
gerðum við okkur grein fyrir að við gæt-
um þurft að halda kyrru fyrir um nóttina.
Það var því strax gengið í það að tryggja
okkur gistingu í svefnpokaplássi á Reykj-
að nálgast Vatnsdalinn þá fór að bæta
hressilega í vind. Rögnvaldur bílstjóri
ítrekaði við alla að hafa bílbeltin spennt
þar sem það væri farið að blása verulega.
Það var síðan þegar við komum upp á
hálsinn úr Víðidalnum að allt í einu
heyrðist hvellur. Mér varð litið upp og
aftur fyrir mig. Aftari topphlerinn var
horfinn og sá beint til himins. Ég losaði
beltið og stóð upp. Sá ég að hlerinn, sem
gegnir hlutverki neyðarútgangs þegar
rútur velta, hafði losnað en hékk í bandi
og glamraði laus á þaki rútunnar. Ég náði
að grípa í neyðarhandföngin á hleranum
og smella honum niður en náði þó ekki
að festa hann almennilega nema öðrum
megin. Ég þorði því ekki að setjast og
taldi öruggast að ríghalda í hlerann svo
hann fyki ekki út í veður og vind. Ekki
treysti mér ekki til að laga læsinguna þar
sem við vorum í svo gríðarlegum streng.
En nokkru síðar ókum við út úr þessum
mikla vindstreng og við Gummi, farar-
stjóri Hauka, sameinuðumst um að festa
hlerann tryggilega. Haggaðist hann ekki
það sem eftir leið ferðarinnar. Okkur
varð ljóst að við værum komin í hið
mesta illviðri. Bílstjórinn ók því afar
gætilega það sem eftir lifði uns við kom-
um í Staðarskála, en jafnframt hafði hann
samband við HK rútuna og ráðlagði þeim
að halda kyrru fyrir á Blönduósi, sem
þau og gerðu.
Staðarskáli
Við þurftum að hafa fyrir því að komast
inn í Staðarskála, en þar höfðum við
pantað hamborgara á línuna. Vindurinn
var mjög sterkur og því þurfti að hnika
rútunni til þess að hægt væri að opna
dyrnar á henni og koma mannskapnum
inn. Það hafðist og vakti það furðu mína
hversu fljótt við fengum afgreiðslu þar
sem almennir viðskiptavinir þurftu að
bíða rúma klukkustund eftir að fá pöntun
sína afgreidda. Staðarskáli var troðinn af
fólki og létu sumir strákarnir sig hafa það
að setjast á gólfið út undir vegg til að
borða matinn sinn. En eftir matinn tók
við tveggja tíma bið og stöðumat rútubíl-
stjóra á svæðinu sem báru saman bækur
sínar. Þegar við komum að Staðarskála
var bíll Vegagerðarinnar með gulu blikk-
ljósi búinn að loka veginum vegna veð-
ursins á Holtavörðuheiðinni. Við vonuð-
umst til þess að það myndi lægja og við
gætum beðið af okkur óveðrið róleg í
2–3 tíma í Staðarskála. En þegar leið á
kvöldið bárust þau tíðindi frá Vegagerð-
Handbolti
Tvo leiki kepptum við á laugardeginum.
Báðir fóru fram í Síðuskóla. Við byrjðum
á því að leggja Þróttara í leik þar sem við
vorum mun betri. En í seinni laugardags-
leiknum töpuðum við með fjórum mörk-
um gegn Selfyssingum. Sunnudagurinn
gekk hins vegar glimrandi vel og unnu
Valsstrákar alla þrjá leiki sína þann dag-
inn.
Sunnudagskvöldið
Eins og fram kom að ofan þá var ýmis-
legt í gangi á Akureyri þessa helgi. Þar á
meðal AK-EXTREME 2011 snjóbretta-
og tónlistarhátíð á Akureyri og í Hlíða-
fjalli. Hluti þeirrar dagskrár fór fram í
Gilinu á Akureyri. Þar var búið að koma
fyrir mörgum gámum og byggja 60–70°
bratta braut niður af gámunum og
skammt neðan þeirra var búið að útbúa
stökkpall og hylja allt með nokkur hundr-
uð förmum af snjó sem höfðu verið sóttir
út fyrir bæinn. Var þessi braut í gilinu við
hlið Akureyrarkirkju. Lið Vals og Hauka
sameinuðust um að kíkja á sýninguna.
Mættum við tímanlega og fylgdumst með
ofurhugum, ýmist á skíðum eða brettum,
bruna niður brautina og stökkva í marg-
földum skrúfum og heljarstökkum niður
af pallinum. Sá sem hér skrifar er því
fegnastur að eiga son sem æfir handbolta
en lætur eiga sig að ögra þyngdarlögmál-
inu líkt og ofurhugarnir gerðu ítrekað. En
merkilegt nokk þá lentu þeir flestir á fót-
unum og náðu að stöðva á fáeinum metr-
um neðan við stökkpallinn en þurftu ekki
langa braut til að lenda.
Eftir að Valsmenn luku síðasta leik sín-
um á sunnudeginum kom rútan og sótti
okkur í KA-heimilið. Fórum við niður í
Síðuskóla og biðum nokkra stund eftir
því að Hauka- og HK-stelpurnar kæmu
frá Húsavík áður en við gætum lagt heim
á leið. Fréttir fóru að berast af hvassviðri
á höfuðborgarsvæðinu sem myndi ganga
yfir norðvesturhluta landsins. Máttum
við því búast við einhverjum töfum af
þessum sökum. Það var hins vegar ekkert
sem benti til fárviðris á Akureyri. Þar var
smá fjúk en þurrt og bærilega hlýtt. Þeg-
ar við lögðum af stað var veðrið ágætt.
Hvorki tafir á Holtavörðuheiði né í
Vatnsskarði en sjóndeildarhringurinn var
vissulega orðinn dumbungslegur þegar
við nálguðumst Blönduós. Áfram héld-
um við vestur á bóginn og þegar við vor-
um komin framhjá Laxá í Ásum og farin
112 Valsblaðið 2011
Starfið er margt
Við erum stödd við styttu sr. Friðriks
Friðrikssonar í tilefni þess að í dag eru
100 ár liðin frá því að Knattspyrnufélag-
ið Valur var stofnað innan KFUM. Það
var með leyfi sr. Friðriks sem sex piltar á
aldrinum 16–19 ára, allir virkir félagar
og leiðtogar í KFUM, stofnuðu með sér
fótboltaflokk þann 11. maí 1911. Á fram-
haldsstofnfundi síðar í sama mánuði
bættust um það bil átta KFUM-piltar í
hóp stofnenda og síðar um sumarið fjölg-
aði enn í flokki þeirra. Þeir ruddu sér
knattspyrnuvöll á Melunum með leyfi
borgarstjórans í Reykjavík – ævintýrið
var byrjað.
Séra Friðrik segir frá því að hann hafi í
fyrstu ekki séð neitt nema hringl og
gauragang í knattspyrnunni, en taldi þó
að unglingspiltar gætu haft gott af þess-
um hlaupum og góðu lofti. Á þeirri for-
sendu gaf hann þeim leyfi til stofnunar
fótboltafélags innan KFUM þessa vor-
daga í maí 1911. Um sumarið fór hann út
á Mela til þess að fylgjast með fótbolta-
leik piltanna og þá sá hann tækifærin í
knattspyrnunni. Hann lýsti því síðar sem
opinberun. Hann sá knattspyrnuna sem
stórfenglegt uppeldis- og tamningar-
meðal.
Á tímum eins og þeim sem við lifum
nú, tímum umræðu um gildi og áhuga á
að skapa betra samfélag, er ákaflega
merkilegt að lesa ræðu sem sr. Friðrik
flutti síðla sumars 1911 við vígslu vallar-
ins úti á Melum þegar drengirnir tóku
fyrsta knattspyrnuvöll KFUM í notkun.
Ræðan er full af speki og ef vel er að gáð
má finna í henni flest þjóðgildin sem
þjóðfundurinn okkar árið 2009 komst að
raun um að væru þau gildi sem íslensk
þjóð ætti að leggja áherslu á. Hann
brýndi fyrir þeim að vinna ekki með
röngu eða ódrengilegu bragði, að hælast
ekki yfir þeim sem tapa, að láta aldrei
pex eða þráttanir skemma leikinn, að
vera fljótir að hlýða þeim sem stjórnaði
leiknum, að leiðrétta með hógværð þá
sem ekki kunnu knattspyrnu og kalla
engan klaufa þótt illa gengi í fyrstu. Þetta
er aðeins brot af því sem hann nefnir og
hann dregur það saman í þessari meitl-
Leggið alla stund á að leggja
fegurð inn í leik yðar, látið aldrei
kappið bera fegurðina ofurliða
Ávarp Gyðu Karlsdóttur, framkvæmdastjóra KFUM og KFUK á Íslandi við styttu
sr. Friðriks Friðrikssonar í Lækjargötu í tilefni af 100 ára afmæli Vals 11. maí
2011, við fjölmenna samkomu sem var hluti af hátíðahöldum afmælisdagsins
7A
B
la
ck
Y
el
lo
w
M
ag
en
ta
C
ya
n
7
11
12
27
6
V
al
ur