Gripla - 01.01.2001, Page 31

FERÐIR ÞESSA HEIMS OG ANNARS
29
mundi eftir Honorius Augustodunensis. (Eiríks saga víðförla 1983:xxvi-xl)
Sem dæmi um orðræðuna má taka:
Eiríkr mælti: „Hvárt býr guð á himni eðr jQrðu?“ Konungr segir: „Á
himnum ríkir hann ok þar er hans veldi. Þar er eigi sótt né þytr, eigi
dauði eigi hryggleikr ok eigi vesQld. Þar er jafnan fagnaðr ok eilíf sæla
ok gleði með himneskum krásum án enda.“ (20-22)
Að mörgu leyti minnir þessi spurningaleikur á Gylfaginningu en að lyktum
hans beinir Eiríkur talinu að því sem við getum kallað veraldlega hluti, hann
spyr hversu langt sé milli himins og jarðar og svarar konungur því svo: „af
jprðu sé allt til hins efsta himins hundrað þúsunda mflna ok þrjú hundruð ok
hálfr níundi tugr mflna" (44), en utan um jörðina sé mikill sjór er Oceanum
heitir. Eiríkur spyr síðan um Odáinsakur og konungur svarar honum svo:
„Paradisum kgllum vér svá eðr jprð lifandi." Eiríkr mælti: „Hvar er sá
staðr?“ Konungr segir: „I austr er land frá Indíalandi hinu yzta.“ (46)
Viðræðu konungs og Eiríks lyktar auðvitað með því að Eiríkur þrænski og
förunautar hans eru skírðir og síðan leggur hann land undir fót til að finna
Odáinsakur eða jörð lifandi, en áður hafði hann fengið svör við spumingum
sínum um yfirbragð þjóða og landagrein, um höf og útlönd og frá allri
austurálfu heimsins, frá mönnum undarlegum og búningi þeirra sem og
höggormum og flugdrekum. Athyglisvert er að fyrsti farartálmi þeirra á
leiðinni austur eru myrk héruð og skógi vaxin og Eiríkur þarf að ganga lengi
um þykkvan skóginn, en kemst um síðir fram úr mörkinni og að fljóti miklu
sem á er steinbogi. Síðan segir:
Qðmm megin árinnar sá þeir land fagrt með miklum blóma ok gnótt
hunangs ok kenndu þaðan sætan ilm. Þangat var bjart at líta. 0ngva sá
þeir þar hæð né hól né fjall á því landi. Þat skilr Eiríkr at á sú mun
skilja þessi lQnd at ... Þat kom honum í hug at á sú mundi falla úr
Paradiso ok heita Phison. (62-64)
Við annan enda steinbogans situr þó dreki með gapanda gini, en Eiríkur hleyp-
ur í munn drekanum og þóttist vaða reyk, en er hann leið úr honum, þá sá
hann: